Dość opasłe tomiszcze, a w nim kilka cykli tematycznych jak choćby „kolejowy i strażacki”. Kanwą opowiadań są zabobony, wierzenia ludowe, mity i legendy, uprzedzenia, obsesje i fiksacje. Najlepiej wypadają te z obsesjami związane: „Maszynista Grot”, „Zemsta Żywiołaków”. Doskonała „Osada dymów”, która przenosi nas do Ameryki i czasów gorączki złota i nękania Indian. Do tego język już archaiczny i plastyczność opisów tworzą klimat nie grozy, a niesamowitości właśnie. Nie jest to zbiór wybitny, ale bardzo przyjemny w odbiorze.

Dość opasłe tomiszcze, a w nim kilka cykli tematycznych jak choćby „kolejowy i strażacki”. Kanwą opowiadań są zabobony, wierzenia ludowe, mity i legendy, uprzedzenia, obsesje i fiksacje. Najlepiej wypadają te z obsesjami związane: „Maszynista Grot”, „Zemsta Żywiołaków”. Doskonała „Osada dymów”, która przenosi nas do Ameryki i czasów gorączki złota i nękania Indian. Do tego...

Wielka szkoda, że na międzynarodowej mapie pisarzy weird stories brakuje dziś pisarza ze Lwowa! Stefan Grabiński zmarł w tym samym roku co M.R. James i rok wcześniej od Lovecrafta, a przecież tworzył też w tym samym okresie, co Algernon Blackwood czy Arthur Machen. Tymczasem wytworzył swój oryginalny styl, silnie inspirowany psychiatrią, ale też mesmeryzmem, parapsychologią, a także rozwijającą się koleją.

Zazwyczaj przeszkadza mi brak sił nadnaturalnych w opowiadaniach grozy, ale u Grabińskiego ich obecność lub brak często nie mają znaczenia. Udaje się przywołać gęstą i niepokojącą atmosferę, połączoną z unikatowym tłem narracji. Polska międzywojnia jest przecież nadal niezagospodarowanym obszarem w kulturze masowej. I na tej glebie powstały takie perełki jak "Pożarowisko" (przeklęta ziemia sprowadza nieszczęście na mieszkańców),"Szalona zagroda" (kipiący niepokojem pierwowzór "Lśnienia"),czy też "Czarna Wólka" (trochę przypominająca kultustów Nurgle'a z Warhammera).

I choć Grabiński nie miał sposobności żeby rozwinąć jeszcze bardziej swoją twórczość i mogłaby ona na pewno zyskać przez rozwinięcie dłuższych form i przekroczenie kranicy terroru, na pewno nie ma się czego wstydzić tego pisarza i warto kultywować pamięć o nim.

Wielka szkoda, że na międzynarodowej mapie pisarzy weird stories brakuje dziś pisarza ze Lwowa! Stefan Grabiński zmarł w tym samym roku co M.R. James i rok wcześniej od Lovecrafta, a przecież tworzył też w tym samym okresie, co Algernon Blackwood czy Arthur Machen. Tymczasem wytworzył swój oryginalny styl, silnie inspirowany psychiatrią, ale też mesmeryzmem,...

Do dziś pamiętam ten owiewający mnie zimny dreszczyk grozy, gdy jako nastolatek to czytałem, a zwłaszcza opowiadania kolejowe. Te do dziś wspominam szczególnie czule.I bardzo lubię tamtą grozę

Do dziś pamiętam ten owiewający mnie zimny dreszczyk grozy, gdy jako nastolatek to czytałem, a zwłaszcza opowiadania kolejowe. Te do dziś wspominam szczególnie czule.I bardzo lubię tamtą grozę

Przepiękna polszczyzna. Sama treść intrygująca, napisana z pomysłem, przemyślana, trzymająca w napięciu - a jednak to właśnie ten wspaniały plastyczny, rzekłabym: doskonale dziewiętnastowieczny język przykuwał mnie do utworu i sprawiał niewypowiedzianą przyjemność. Wiem, że wrócę do tego dzieła - bo jako arcydzieło pióra nazwać je muszę.

Szczególnie pragnę wyróżnić opowiadania: Zez, Kochanka Szamoty, W domu Sary, Szalona zagroda oraz Spojrzenie jako te, które pozostawiły mnie z głową pełną rozmyślań i interpretacji.

Przepiękna polszczyzna. Sama treść intrygująca, napisana z pomysłem, przemyślana, trzymająca w napięciu - a jednak to właśnie ten wspaniały plastyczny, rzekłabym: doskonale dziewiętnastowieczny język przykuwał mnie do utworu i sprawiał niewypowiedzianą przyjemność. Wiem, że wrócę do tego dzieła - bo jako arcydzieło pióra nazwać je muszę.

Szczególnie pragnę wyróżnić...

Zbiór opowiadań z posłowiem Stanisława Lema - nie ukrywam, że odkryty dzięki autorowi tegoż posłowia. Stefan Grabiński - zupełnie zapomniany autor fantastyki polskiej, pisał w początkach XX w., niedoceniany za życia, zmarł w biedzie jak wielu wielkich przed nim i po nim. Same opowiadania nierówne - są i krócizny, jakby nieociosane szkice, trafiają się nudnawe średniaki, ale są i perełki, jakby stworzone do ekranizacji. Autor był mistrzem budowania napięcia, ale i oszczędności środków wyrazu. Polecam do odkrycia - może jeszcze nadejdzie chwila chwały Stefana Grabińskiego?

Zbiór opowiadań z posłowiem Stanisława Lema - nie ukrywam, że odkryty dzięki autorowi tegoż posłowia. Stefan Grabiński - zupełnie zapomniany autor fantastyki polskiej, pisał w początkach XX w., niedoceniany za życia, zmarł w biedzie jak wielu wielkich przed nim i po nim. Same opowiadania nierówne - są i krócizny, jakby nieociosane szkice, trafiają się nudnawe średniaki, ale...

Niesamowite! Najbardziej niedoceniony pisarz polski... Mieszkam w mieście, gdzie żył przez kilka lat i nie doczekał się ulicy, nazwy szkoły. Nie wiem, dlaczego.
Opowiadania w większości naprawdę niesamowite- ten mroczny klimat, to słownictwo, dwuznaczność. Polecam!

Niesamowite! Najbardziej niedoceniony pisarz polski... Mieszkam w mieście, gdzie żył przez kilka lat i nie doczekał się ulicy, nazwy szkoły. Nie wiem, dlaczego.
Opowiadania w większości naprawdę niesamowite- ten mroczny klimat, to słownictwo, dwuznaczność. Polecam!

Jestem pod dużym wrażeniem poziomu tajemnicy i strachu jakie w swych opowiadaniach zawierał pan Grabiński. Mimo, że te krótkie historie pisane były prawie 100 lat temu, nadal wprowadzają w stan trwogi i zaniepokojenia.
Można powiedzieć, że "to takie stare" i w XXI w. "w ogóle niestraszne". Nie zgadzam się - u Grabińskiego czuć prawdziwe oblicze grozy, ukrytych ludzkich lęków i tajemnic. W wielu przypadkach można też zastanowić się, czy strachy te nie były tworzone w zlęknionych umysłach bohaterów nowel - tu odczytywanie jest zależne od każdego z osobna.
Mnie najbardziej podobały się opowiadania zaczerpnięte z Księgi ognia, tj. "Czerwona Magda", "Pożarowisko" i "Biały wyrak" oraz "Problemat Czelawy" i "Kochanka Szamoty" z innych zbiorów.
Więc polecam tym, którzy chcą zmierzyć się z tajemnicą, lękiem, trwogą ukrytą w mrocznych zaułkach.

Jestem pod dużym wrażeniem poziomu tajemnicy i strachu jakie w swych opowiadaniach zawierał pan Grabiński. Mimo, że te krótkie historie pisane były prawie 100 lat temu, nadal wprowadzają w stan trwogi i zaniepokojenia.
Można powiedzieć, że "to takie stare" i w XXI w. "w ogóle niestraszne". Nie zgadzam się - u Grabińskiego czuć prawdziwe oblicze grozy, ukrytych ludzkich...

naprawdę fajnie napisane opowiadania. kiedy pierwszy raz się zetknąłem z tym autorem wcale nie miałem ochoty czytać :) a później przeczytałem chyba wszystkie dostępne. moim zdaniem, pisał o wiele lepiej niż E.A.P

naprawdę fajnie napisane opowiadania. kiedy pierwszy raz się zetknąłem z tym autorem wcale nie miałem ochoty czytać :) a później przeczytałem chyba wszystkie dostępne. moim zdaniem, pisał o wiele lepiej niż E.A.P

"Niesamowite opowieści" Grabińskiego poznałam na studiach polonistycznych - miałam przeczytać cztery wybrane opowiadania, a skończyło się na tym, że kupiłam całą książkę i przeczytałam wszystkie.
Jak ktoś wcześniej już zauważył - są opowiadania lepsze i gorsze, ale Grabiński z pewnością potrafi wprowadzić czytelnika w swój świat i go zaczarować. Przedstawione przez niego historie wciągają, często obecne są w nich elementy paranormalne, zagadkowe i tajemnicze, są też wątki grozy, a wyobraźnia pracuje bardzo mocno. Polecam każdemu, kto szuka czegoś dobrego - zarówno do zwykłego poczytania, jak i do odkrywania głębszych sensów w poszczególnych historiach.

"Niesamowite opowieści" Grabińskiego poznałam na studiach polonistycznych - miałam przeczytać cztery wybrane opowiadania, a skończyło się na tym, że kupiłam całą książkę i przeczytałam wszystkie.
Jak ktoś wcześniej już zauważył - są opowiadania lepsze i gorsze, ale Grabiński z pewnością potrafi wprowadzić czytelnika w swój świat i go zaczarować. Przedstawione przez niego...

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Stefana Grabińskiego, ale nie ostatnie. Fascynacja niezwykłą atmosferą Jego opowiadań trwa do dziś. Kolej, ogień (pożary, kominy),czas są żywiołem bohaterów. Czytałem również niemieckie wydanie wyboru opowiadań Stefana Grabińskiego, co ciekawe, wydane w NRD.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Stefana Grabińskiego, ale nie ostatnie. Fascynacja niezwykłą atmosferą Jego opowiadań trwa do dziś. Kolej, ogień (pożary, kominy),czas są żywiołem bohaterów. Czytałem również niemieckie wydanie wyboru opowiadań Stefana Grabińskiego, co ciekawe, wydane w NRD.