Jedna z bardziej dominujących myśli która pojawiła się w trakcie czytania, a po zakończeniu tylko się umocniła to:"chciałabym żeby wszystkie książki były takie jak ta!"

Przed rozpoczęciem miałam mnóstwo wątpliwości, bo cóż można opowiedzieć na kilkuset stronach o chłopcu i tygrysie w małej łódce na oceanie? Bałam się że będzie to monotematyczne albo pojawi się zbyt wiele filozoficznych, niezrozumiałych wstawek. Teraz sądzę, że moja wyobraźnia jest po prostu ograniczona. O małej łódce na oceanie można napisać mnóstwo rzeczy. Inne książki mogłyby się na niej wzorować właśnie dlatego, że było w niej tak wiele. I niewiarygodna, różnorodna przygoda z trzymającymi w napięciu momentami i kolejnymi zwrotami akcji; i grad fachowych informacji, które zaciekawiają; i wspomniane wcześniej filozoficzne wstawki, które zmuszają do zastanowienia. Do tego inteligentny bohater, piękna sceneria, i zakończenie, które wywraca całą opowieść do góry nogami i każe przemyśleć ją od początku. A wszystko napisane przystępny, wywołujący emocje sposób. Moje wrażenia na pewno spotęgowała wiara, że to wszystko szczera prawda. A przynajmniej do pewnego momentu w to wierzyłam ;)

"Życie Pi" to książka która zawiera w sobie wiele opowieści, dla każdego czytelnika inna może stać się tą najważniejszą.
Jedni powiedzą, że według nich to historia o wytrwałości i potędze rozumu. W końcu Pi przeżył ponad 200 dni pływając po oceanie i choć napotykał zdawałoby się trudności nie do pokonania, nie poddał się, a do przetrwania i poskromienia dzikiego zwierzęcia wykorzystał właśnie rozum. Inni mogą odebrać tą powieść jako historię o współistnieniu ludzi i zwierząt. Ja tu mogę dodać, że choć nigdy nie przepadałam za programami przyrodniczymi, każda informacja o zwierzętach budziła moją fascynację. To co zwierzęta mogą zrobić człowiekowi, dlaczego i co uczynić, żeby do tego nie dopuścić, było naprawdę interesująco opowiedziane i pokazane na przykładzie Pi i tygrysa Richarda Parkera.
Kolejny czytelnik może stwierdzić, że największe wrażenie zrobiła na nim kwestia dotycząca wiary. Pi, wyznawca trzech religii, religii, które opierają się na niektórych całkiem sprzecznych sobie zasadach, odkrył coś co je jednoczy i w tym się zatracił, także mogę spokojnie powiedzieć, że "Życie Pi" to także opowieść o pięknie wiary w Boga, i myślę, że tu też się kryje przesłanie autora: historii jest kilka, zasadniczej różnicy między nimi nie ma, ale to ta wersja z Bogiem jest lepsza ;)
Jeśli jednak te wszystkie sprawy wydadzą się komuś nieinteresujące, to książkę możne także traktować jako niezłą powieść przygodową, ciekawszą niż "Przypadki Robinsona Crusoe" ;)
Także, jest w czym wybierać, dla każdego coś innego.

Moje osobiste odczucia wobec tej książki są bardzo pozytywne, historia całkowicie mnie pochłonęła i uważam ją za jedną z lepszych jakie czytałam w życiu. Choć być może jest to też różnica między tym czego się spodziewałam, a co dostałam? W pewnej części na pewno. Jenak, choćby ktoś nastawiał się na genialne dzieło, aż tak strasznie się nie rozczaruje, bo jednak oryginalność tej historii nie może zawieść. Ale ostrzegam, dla niektórych, ta książka okazała się nudna, co nawet potrafię zrozumieć, zależy co kto lubi czytać lub nie czytać w ogóle.

Na koniec wspomnę o filmie, krótko mówiąc, książka o niebo lepsza, ale film ma piękne ujęcia! Dlatego polecam zapoznanie się z każdą z tych wersji "Życia Pi" ;)

Jedna z bardziej dominujących myśli która pojawiła się w trakcie czytania, a po zakończeniu tylko się umocniła to:"chciałabym żeby wszystkie książki były takie jak ta!"

Przed rozpoczęciem miałam mnóstwo wątpliwości, bo cóż można opowiedzieć na kilkuset stronach o chłopcu i tygrysie w małej łódce na oceanie? Bałam się że będzie to monotematyczne albo pojawi się zbyt wiele...