„Oko Ewy” to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Karin Fossum. Czy będą kolejne?
Początek zapowiada się dobrze. Samotna matka, artystka zmagająca się z realiami świata, skrywająca w zakamarkach pamięci jakąś wielką, przerażającą tajemnicę. Jest także komisarz Sejer, pięćdziesięcioletni wdowiec o ponurym obliczu, ale czujnym policyjnym nosie. Postaci wykreowane dobrze, czytelnik „widzi” je doskonale, niemalże namacalne.
Pomiędzy nimi dwa niewyjaśnione morderstwa sprzed pół roku i upływający czas, który mijając, dla niej jest zbawienny, bo odsuwa w dal to co było złe, a dla niego przeciwnie: każdy dzień zaciera ślady i utrudnia rozwiązanie tego co powinno być rozwiązane…
I do tego miejsca czytało mi się dość dobrze. A potem: retrospekcja? Historia Ewy sprzed sześciu miesięcy jest dla mnie tak nierealna, że aż nudna, jak brazylijska telenowela…
Artystka spotyka swoją przyjaciółkę-jednoosobową agencję towarzyską- której nie widziała ćwierć wieku i pod jej nadprzyrodzonym chyba wpływem w niespełna kilka godzin zgadza się do uprawiania najstarszego zawodu świata! Owszem, autorka próbuje nas przekonać o moralnych rozterkach Ewy, jej wahaniu i trosce o córkę, ale moim zdaniem jest to bardzo spłycone, wręcz nieudolne…
Nie chcę zdradzać całej fabuły, bo być może moja opinia sprowokuje kogoś do przeczytania i ocenienia samemu tej pozycji.
W opisie jest to książka psychologiczna z wątkiem kryminalnym, ale ja nie znalazłam tu ani psychologicznej głębi, ani dobrego kryminału, a o najmniejszym dreszczyku emocji nie ma nawet co marzyć. Finał może ciut miał mnie zaskoczyć, ale byłam już tak znudzona, że niestety nie powalił…
Mimo fatalnego startu postanowiłam jednak sięgnąć po kolejną pozycję z komisarzem Sejerem, którego postać była dla mnie jedynym filarem fabuły, i który sprawił, że nie przerwałam czytania przed końcem.

„Oko Ewy” to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Karin Fossum. Czy będą kolejne?
Początek zapowiada się dobrze. Samotna matka, artystka zmagająca się z realiami świata, skrywająca w zakamarkach pamięci jakąś wielką, przerażającą tajemnicę. Jest także komisarz Sejer, pięćdziesięcioletni wdowiec o ponurym obliczu, ale czujnym policyjnym nosie. ...