Bardzo trudno mi było zabrać się za recenzję tej książki. "Wypędzone" to relacja trzech Niemek (ze Śląska, Pomorza i Mazur) które po zakończeniu II wojny musiały opuścić swoje rodzinne strony i uciekać w głąb Rzeszy.
To relacje bardzo osobiste, zapisane w formie pamiętników bądź wspomnień spisanych tuż po wojnie które jednak trudno mi czytać w oderwaniu od całego zła i okrucieństwa którego przyczyną był naród niemiecki ślepo podążający za Hitlerem.

Nie trafiają do mnie argumenty że niemieckie kobiety były niewinnymi pionkami które nie wiedziały co się dzieje z podbitymi narodami. Przeczą temu również fakty historyczne które wyraźnie pokazują że większość świadomie popierała nazizm ze wszystkimi jego konsekwencjami.
Dlatego też z mieszanymi uczuciami przeczytałam pierwszą historię której bohaterka doświadczyła ogromnej traumy (liczne gwałty żołnierzy sowieckich, wielokrotna rozłąką z dziećmi). Oczywiście rodzi to we mnie współczucie i sprzeciw ale przeraża świadomość tej kobiety. Bo ona nie wie dlaczego Niemcy są tak znienawidzeni, uważa że noszenie białej opaski z literą "N" i podróż wagonem towarowym jest uwłaczające jej godności i pyta Boga za co ich naród spotyka taka niesprawiedliwość dziejowa.
Przyznam że czułam niesmak czytając takie przemyślenia: bez żadnej refleksji, bez najmniejszego poczucia winy i świadomości jakich masakr dopuszczali się Niemcy w czasie wojny.
Dwa pozostałe wspomnienia są również pełne emocji ale też świadomości że jak jest wina to musi być i kara. Czytało się je już inaczej.

Nigdy nie pozwolę aby nam wmawiano że II wojna to Hitler i kilku szaleńców. Nazizm był ideologią wyznawaną przez cały naród niemiecki. Jeśli ktoś był innego zdania lądował w obozie koncentracyjny.
Nazizm to system który w swoje szpony chwytał już dzieci kształcąc je według jedynie słusznej ideologii.
A kobiety niemiecki były ważną częścią tego systemu. Czytając takie lektury nie można o tym zapominać.

Bardzo trudno mi było zabrać się za recenzję tej książki. "Wypędzone" to relacja trzech Niemek (ze Śląska, Pomorza i Mazur) które po zakończeniu II wojny musiały opuścić swoje rodzinne strony i uciekać w głąb Rzeszy.
To relacje bardzo osobiste, zapisane w formie pamiętników bądź wspomnień spisanych tuż po wojnie które jednak trudno mi czytać w oderwaniu od całego zła i...