Paul Glaser

Parę razy odrywały mnie od lektury zadziwienia w stylu: niemożliwe! naprawdę? tak było? Książka Paula Glasera otworzyła mi oczy na wiele nowych faktów związanych z historią Europy. Np. Polacy kontra inne kraje europejskie wobec wojny. Miałam aktualne odniesienie do lektury powieści Irene Nemirovsky "Francuska Suita", gdzie autorka m.in. opisała postawę Francuzów wobec okupacji. Tym razem na tapecie siłą rzeczy znaleźli się Holendrzy i wypadają równie niekorzystnie, co Francuzi. Walka z okupantem trwała 4 (sic!!!) dni. Oczywiście wszystko to ma historyczno-społeczne uzasadnienie, wszystko jest następstwem pewnych zdarzeń, sytuacji, ale mimo wszystko. Tragiczne jest tylko wybielanie swoich postaw po fakcie, upiększanie historii przedstawianej potomnym po wojnie. Niesamowita jest również główna bohaterka Rosie - kontrowersyjna, odważna, ogromnie pozytywna, z wielką chęcią życia i przetrwania za wszelką cenę. Jest to kobieta o poglądach i sposobie życia na wskroś współczesnym, co mnie najbardziej zadziwiło, ale widocznie miałam błędne wyobrażenie o moralności i sposobie bycia kobiet z początku XX wieku. Historię życia Rosie poznajemy z jej perspektywy i tu pojawia się kolejne moje zadziwienie - sposób przedstawienia obozu i życia w Auschwitz. Kto zna polską literaturę obozową, nawet niekoniecznie tylko polską, wie, że jest to obraz przerażający, ukazujący najczęściej upadek człowieczeństwa, okrucieństwo warunków życia itd, itp. Opis autorstwa Rosie omija szerokim łukiem, to, co było najbardziej wstrząsające i nieludzkie. Bo właśnie taka była, skupiała się na pozytywach, odgradzała murem od zła, aby jej nie dotknęło, miała cały czas nadzieję na lepszą przyszłość, na koniec tego koszmaru - tu można jej wiele zarzucić, ale przetrwała i to nie tylko fizycznie, ale jej psychika również nie ucierpiała tak bardzo, jak wiemy, że mogła ucierpieć z doświadczeń innych ludzi. Jeszcze kilka innych faktów dotyczących jej życia w Szwecji po wojnie i powojennych rozliczeń z własnym krajem jest niesamowicie ciekawych. Dodatkowo odkrywanie historii życia własnej rodziny przez autora Paula Glasera przynosi wiele refleksji i zadziwień. Po prostu polecam.