Nie wierzę, że to już koniec...
Wszystkie trzy tomy wręcz połknęłam, a nie przeczytałam. I choć nie zajęło mi to zbyt dużo czasu (każda część spędza sen z powiek), to jednak zdążyłam polubić bohaterów i się do nich przywiązać (szczególne wyróżnienie dla Minho). Wraz z ostatnią stroną ogarnął mnie więc lekki smutek. Uświadomiłam sobie bowiem, że więcej nie przeczytam o losach Streferów, nie przeżyję razem z nimi kolejnych Prób, nie ogarną mnie ponownie chwile grozy i zwątpienia, nie będę walczyła zaciekle o życie i wolność dla siebie i swoich przyjaciół...
Seria "Więzień Labiryntu" ma to do siebie, że bez wysiłku przenosi czytelnika w swój świat. Akcja prawie w ogóle się nie zatrzymuje i trzyma w napięciu do ostatnich stron, dlatego naprawdę ciężko się oderwać. Cały czas jest się z bohaterami i równie mocno, co oni przeżywa każdą chwilę. A takie książki cenię najbardziej. Dlatego, z ciężkim sercem, odkładam ostatnią część trylogii na regał i liczę na to, iż spod pióra pana Dashnera wyjdzie więcej takich dzieł.

Nie wierzę, że to już koniec...
Wszystkie trzy tomy wręcz połknęłam, a nie przeczytałam. I choć nie zajęło mi to zbyt dużo czasu (każda część spędza sen z powiek), to jednak zdążyłam polubić bohaterów i się do nich przywiązać (szczególne wyróżnienie dla Minho). Wraz z ostatnią stroną ogarnął mnie więc lekki smutek. Uświadomiłam sobie bowiem, że więcej nie przeczytam o...