Wbrew pozorom, chociaż jestem człowiekiem niewychowanym, nie jestem tak absolutnie pazerna i zdaje mi się czytać kupione przez siebie książki!! Ba w związku z tym możecie wysnuć wniosek, że kupuję książki, a nie jestem tylko jemiołą żyjącą na wydawnictwach itp. Chodziła za mną baaaaaardzo powieść „W cudzym domu”, akurat nie miałam zupełnie pieniędzy, ale stwierdziłam, że nie będę jadła i będę piła wodę z topionego śniegu, ale kupię. I kupiłam. Poprawiło mi to humor i zaczęłam czytać od razu. Recenzje, zapowiedzi, zwiastuny obiecywały wyborną powieść historyczną, miłość, spiski, to wszystko znaleźć miałam w tej książce o letniej, pogodnej okładce.

Nie czytałam żadnej książki Hanny Cygler, nie wiem dlaczego, jeśli pozostałe są tak dobre jak „W cudzym domu”, moja lista książek „must have” się znacząco wydłużyła!!
Na samym początku poznajemy Joachima, mężczyznę o chłopięcym wyglądzie i będącego na rozdrożu. Przypadkiem podsłuchał rozmowę matki, która planuje jego małżeństwo, a Joachim nie chce stabilizacji, pragnie poznać świat. Więc ucieka z domu i rozpoczyna to wspaniałe, nowe życie.
Luiza, pół-krwi Polka. Jej matka – Francuzka, opiekowała się kiedyś powstańcem, po którym została jej pamiątka w postaci córki. Kobieta jest zamożna, ale wciąż jej mało, postanawia wydać Luizę za mąż, dziewczyna nie chce być marionetką, lęka się przyszłego męża i Ojczyzna Ojca ją w tajemniczy sposób wzywa. Dodatkowo Luiza dowiaduje się, że jej Ojciec żyje. Luzia postanawia uciec od matki, uciec od narzeczonego i wyjechać do siostry przyjaciela o Lozanny, złośliwy los prowadzi ją jednak do pociągu udającego się w stronę Berlina, a później dalej na Wschód – do Polski.
Radca Szuszkin, uosabia wszystkie podłe cechy zaborcy, na pewno uczyliście się o takich szkole, czytaliście w książkach z epoki pozytywizmu. Nienawidzi tego c o Polskie, wszędzie wietrzy spisek. Niestety jest też bardzo inteligentny – to dobrze, z punktu widzenia Cara, fatalnie – z punktu widzenia Polaków.
Mija kilka lat od chwili gdy poznaliśmy Joachima, jego życie się zmieniło, życie Luizy również. Życie Szuszkina jak było żałosne, tak nadal jest. Los krzyżuje drogi tej trójki, i nie tylko, a sposób w jaki to uczyni wywrze niezatarte piętno na ich życiu.

Bardzo spodobała mi się ta książka, przyrównałabym uczucia towarzyszące mi podczas lektury, do tych, które targały mną podczas czytania „Monsunowych dni”. To naprawdę świetna książka, poruszająca i po prostu fascynująca. Doskonała na przerwanie czytelniczego marazmu.
Nie wierzyłam w te wszystkie pochlebne recenzje, brałam na nie poprawę, bałam się wręcz tej książki, że znowu naobiecuję sobie kosmiczne doznania a będzie marnie. Zaskoczyłam się bardzo pozytywnie, rzadko zdarza się że książka po której spodziewam się tak wiele spełnia te oczekiwania. I chyba pchnęła mnie w stronę poezji Puszkina!!
Autorka skacze po miejscach, przenosi nas w czasie, co – gdy czytamy mniej uważnie – może mylić i prowadzić do lekkiego zagubienia, ale idzie się do tego przyzwyczaić, wystarczy się skupić i śledzić daty : )
Teraz będę nawijać o treści, więc osoby przewrażliwione na punkcie spojlerów mogą być złe.

Bardzo, bardzo podoba mi się miłość Joachima i Luizy, jest taka idealna i wzniosła, z drugiej strony Joachim jest kretynem pisząc list z więzienia. Oboje i Luiza i On są tak nieśmiali i niepewni, że byle słowo, byle gest mogą zburzyć szansę na tryumf wielkiej miłości. Dlatego tak denerwował mnie list Joachima, rozumiałam jego motywy, ale jako kobieta nie mogę ich pochwalać. Dlaczego kolejny raz mężczyzna, lepiej wie co dla kobiety jest lepsze??
Było mi ich bardzo żal, Luizy, Joachima i Szuszkina, niestety polubiłam go od początku i miałam nadzieję, że jakoś mu się fajnie życie ułoży. Ostatnie strony – to popis wirtuozerii Autorki, różnorodność uczuć zalewających mnie porażała, od motylków, przez niepokój, łzy, po nadzieję.
Świetna opowieść o tym jak konwenanse krępowały człowieka. Bardzo mnie wzruszyła i zaangażowała ta ksiażka.
Piszę i piszę i ciągle brakuje mi słów, żeby napisać jaka to cudowna powieść, zaczarowana – wciąga jak ruchome piaski!!Rzadko się zdarza tak doskonała powieść historyczna, zakończenie pozostawia niedosyt, ciekawość, daje nadzieję, że to nie koniec losów bohaterów, że spotkamy ich jeszcze kiedyś.
Ogólnie autorka pisze bardzo subtelnie, nie wywala kawy na ławę, używa niedomówień, w najciekawszych momentach potrafi przerwać akcję, aby rozpalić ciekawość czytelnika do czerwoności.

Moje wyrazy uznania, mam nadzieję, że wkrótce doczekamy się kolejnej części!!

Polecam z całego serca : ) Świętna historyczna powieść z GENIALNYM romansem!!


Ha!! Niedowiarki, mówiłam, że mam intuicję, od kiedy mignęła mi pierwszy raz okładka, wiedziałam, że książka mi się spodoba.

Wbrew pozorom, chociaż jestem człowiekiem niewychowanym, nie jestem tak absolutnie pazerna i zdaje mi się czytać kupione przez siebie książki!! Ba w związku z tym możecie wysnuć wniosek, że kupuję książki, a nie jestem tylko jemiołą żyjącą na wydawnictwach itp. Chodziła za mną baaaaaardzo powieść „W cudzym domu”, akurat nie miałam zupełnie pieniędzy, ale stwierdziłam, że...