Główną wadą tej pozycji są dziwne zachowania bohaterów i sztuczne dialogi. Czułam się trochę jak w tureckim serialu, w którym niemal każdy spotyka się z każdym i każdy każdego zdradza. Aniela była mocno wyzwoloną kobietą i niesamowicie kochliwą. Nie zdążyłam mrugnąć okiem, a ona już pałała miłością do coraz to nowszego mężczyzny. Jak przeczytałam, że mąż zostawił ją dla innego faceta - w dodatku swojego przyjaciela, po czym ów przyjaciel nagle zakochał się w jego żonie, to omal nie eksplodował mi mózg. Za dużo zawiłości i sztuczności było w tych relacjach. Tą książkę tak naprawdę uratował jedynie styl pisania autorki, który był dość przyjemny w odbiorze. Fabuła jednak mnie nie porwała. Zagadka śmierci Wiktora miała potencjał i miałam nadzieję, że ten motyw zostanie bardziej rozwinięty. Hanna Cygler skupiła się tu jednak na wątku obyczajowo-romantycznym i to dość pokręconym. Szkoda, bo jakby to wszystko odwrócić to można było by zrobić z tego dzieła dobry kryminał z delikatną domieszką tych dziwnych, miłosnych perypetii. W ostatecznym rozrachunku, niestety nie mogę polecić Wam tego tytułu.

Główną wadą tej pozycji są dziwne zachowania bohaterów i sztuczne dialogi. Czułam się trochę jak w tureckim serialu, w którym niemal każdy spotyka się z każdym i każdy każdego zdradza. Aniela była mocno wyzwoloną kobietą i niesamowicie kochliwą. Nie zdążyłam mrugnąć okiem, a ona już pałała miłością do coraz to nowszego mężczyzny. Jak przeczytałam, że mąż zostawił ją dla...

Rewelacyjna i urocza powieść, uwielbiam ten styl pisania, autorka skradła moje serce. Kolor bursztynu, wciągnął mnie w swoją błyskotliwą historię i zachwycił. Proza życia opowiedziana w pięknym stylu, subtelnie smutnym, nieco zabawnym i lekko przerażającym; przechodzi niezauważalnie w kryminał, granice zupełnie zacierają się w tych odczuciach a emocje płyną. Dziękuję najmocniej, Pani Hannie Cygler za tę dozę przyjemności oraz Pani Joannie Gajór za przeuroczą i zachwycającą interpretację głosową.

Rewelacyjna i urocza powieść, uwielbiam ten styl pisania, autorka skradła moje serce. Kolor bursztynu, wciągnął mnie w swoją błyskotliwą historię i zachwycił. Proza życia opowiedziana w pięknym stylu, subtelnie smutnym, nieco zabawnym i lekko przerażającym; przechodzi niezauważalnie w kryminał, granice zupełnie zacierają się w tych odczuciach a emocje płyną. Dziękuję...

🌺🌺🌺 RECENZJA 🌺🌺🌺

" Kolor bursztynu"
Hanna Cygler

Kochani poznajcie dziś Nelę Lisiecką - kobietę po przejściach. W dzieciństwie czuła się odrzucona przez najbliższych, bo jej ojciec umarł a matka miała ważniejsze sprawy niż wychowywanie córki. Jedynie babcia miała dla niej czas i serce. Jako dziecko nosiła ogromne okulary, które jak się okazało, nie były potrzebne. Przez te okulary miała całą masę kompleksów. Jako dojrzała kobieta została sama z dwójką dzieci i słabo opłacalną pracą. W jej życiu pojawiali się mężczyźni, ale żaden nie zagrzał długo miejsca. Jeden z nich został brutalnie zamordowany i Nela próbuje sama rozwikłać zagadkę jego śmierci... Co z tego wyniknie? Czy podejrzewany o zbrodnie nieznajomy jest wszystkiemu winien?.....

Moja kolejna przygoda z książką pani Hanny i kolejny raz bardzo udana. Super wykreowani bohaterowie, dawka humoru, ale i strachu, śmieszne dialogi i ciekawe zwroty akcji i te wątki kryminalne. To wszystko sprawia, że jest to świetna lektura. Warto poświęcić jej swój czas. Życiowe historię z ukrytym morałem i przestrogą na życie. O samej okładce już nie wspominając.... Bo jest cudowna.....

🌺🌺🌺 RECENZJA 🌺🌺🌺

" Kolor bursztynu"
Hanna Cygler

Kochani poznajcie dziś Nelę Lisiecką - kobietę po przejściach. W dzieciństwie czuła się odrzucona przez najbliższych, bo jej ojciec umarł a matka miała ważniejsze sprawy niż wychowywanie córki. Jedynie babcia miała dla niej czas i serce. Jako dziecko nosiła ogromne okulary, które jak się okazało, nie były potrzebne....

Nawet jeśli już myślisz, że jest wszystko w porządku, to ludzie nie są w stanie wybaczyć ci twojej przeszłości. Niezależnie co byś dla nich w życiu zrobił(...).
; Kolor Bursztynu;
Hanna Cygler
Wydawnictwo: Luna.

Każde poczynania są osądzane wobec tych których się zraniło, ponieważ przeszłość ma to do siebie że z czasem odchodzi w zapomnienie, daje poczucie ulgi, spokoju, stagnacji. Wystarczy tylko mała iskra, zapalnik by ta sama przeszłość wróciła ze zdwojoną siłą, natarła z bronią której się nikt nie spodziewa. Chęć pomsty jest tak silna by wykonać wyrok, chciwość chowa wstyd do kieszeni, tylko sprawiedliwość jest drogą do uzyskania prawdy, ale za nim to nastąpi i uda się wprowadzić w czyn intrygę modląc się przy tym by osoba nie tyle poczuła ten sam ból którym się karmiła, ale zniszczyć coś co mogło być piękne i trwałe, przy takim widoku człowiek traci wiarę w zaufanie, nadzieję na lepsze jutro. Ale istnieje coś tak pięknego i namacalnego, jak wybaczanie co daje początek nowej przyszłości która mieni się kolorem bursztynu.

Powieść Hanny Cygler, jednej z najpoczytniejszych polskich pisarek, do których tak mocno zaczęło mi bić serce, autorka wplata wątki współczesne z historycznymi, mając podane na tacy romans i literaturę obyczajową, a co kocham najbardziej to kryminał. Autorka serwuje niesamowitą ucztę dla duszy, wprowadzając niesamowity klimat, narracje która jest bogata w opisy, obrazy, niemal się czuje powiew zimnej bryzy z nad morza, gorący piasek pod stopami, wypatrywanie drobnych bursztynów które kryją tyle tajemnic. Ta książka to nie tylko mądrość w przekazywaniu treści, ale morał jaki płynie z książki: za każdym czynem stoi człowiek.

Nela Lisiecka od urodzenia miała pod górkę, matka która wymieniała partnerów jak rękawiczki, nie miała czasu dla małej córki, jedynie babcia kochała ją nad wyraz, aby nie pozbyć się malutkiej dzieciny na zatracenie świata, udowodniła sobie i okuliście że Nela ma wadę wzroku, wiadomo jak ona wyglądała w nich, okropnie, oszpecona, zostawiona po raz któryś przez matkę dorastała u boku babci która potrafiła i pragnęła jej szczęścia i nieba przychylić. Ale Nela dorosła, i chciała tego samego jak inne koleżanki, poczuć motyle w piersi, mieć chłopaka, być kochaną. Czy to tak wiele? Tym pierwszym był chłopak który tylko jakby przykleił się i zmajstrował brzuszek, który rósł szybko, ślub i samo życie u boku męża który sam nie potrafił określić się w życiu. A ona pracowała, wychowywała dwójkę dzieci, żyła jakoby w monotonii życia. Rozstali się, on się wyprowadził, ona zajęła się resztą. Aż poznała Wiktora, miłość jej życia, czy można zaliczyć do wad skłonność do hazardu? ale za to jak pięknie potrafił wyrabiać bursztyn w srebrze, unikaty. Nela pracowała u jego boku pragnąc go solennie, ale szczęście to trwało chwilę, Wiktora ktoś zamordował. Po trzech latach nieoczekiwanie rozpoznaje mężczyznę którego uważa za mordercę. Zaczyna prowadzić własne śledztwo, dochodzenie które ma na celu zebrać dowody i postawić sprawcę przed oblicze sądu. Ale przyjaciółka Neli wpada na lepszy pomysł i rysuje się z tego niezła intryga, która wybucha nieoczekiwanym zwrotem akcji, wplątując przyjaciela byłego męża, ją samą i pięknego nieznajomego który pokazał jej zakazany świat o którym mogła pomarzyć, ten piękny i mroczny. Omal nie przypłacając życiem. Komu zależało by Nel zeszła z tego świata, kim jest domniemany morderca, czy faktycznie dobrze postawiła na cel obserwować tego który potem pokazał swoje prawdziwe oblicze. Czy nie raz okazało się jak życie potrafi weryfikować?

Jak to się czytało, jak łatwo, prosto, lekko...z narracją płynęłam niemal fantazyjnie, bo miałam wszystko, kryminał i morderstwo, śledztwo Neli i czajenie się w krzakach, domysły, długie monologi z przyjaciółką i winem w tle, rozpracowywanie niemal szajki, zbliżanie się do człowieka którego powinna nienawidzić. Ale cisza w eterze, ani słowa więcej bo potem to już jest miłosny rozmach i kolejne tarapaty. Ale jak to jest napisane, z jaką dozą mojego zainteresowania, z magiczną mgiełką która tylko nadaje tempa powieści, jest wciągająca ale i zupełnie inna, niszowa za co ją cenię, kobieca ale z przytupem, kąśliwa ale potrafi ukoić, wkurza ale i podsyca miłosny wątek. Tło Gdańska na tle barwy bursztynowej miłości z kryminalnym zaciągiem. Polecam bo warto.

Nawet jeśli już myślisz, że jest wszystko w porządku, to ludzie nie są w stanie wybaczyć ci twojej przeszłości. Niezależnie co byś dla nich w życiu zrobił(...).
; Kolor Bursztynu;
Hanna Cygler
Wydawnictwo: Luna.

Każde poczynania są osądzane wobec tych których się zraniło, ponieważ przeszłość ma to do siebie że z czasem odchodzi w zapomnienie, daje poczucie ulgi, spokoju,...

Bardzo rzadko zdarza się, by powieść tak mocno mnie "wciągnęła". Do tego stopnia, by przeczytać ją w jedno popołudnie😁. Nie znałam dotychczas pióra Hanny Cygler. Bardzo jestem mile zaskoczona.
"Kolor bursztynu" to powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym wplecionym w gdańską rzeczywistość. Bursztyn ma tutaj ogromne znaczenie. Historia trzyma w napięciu prawie od początku do samych ostatnich stron.
Bohaterka powieści - Aniela, zwana Nelą zmaga się z samotnym macierzyństwem, nieudanym małżeństwem, poczuciem odrzucenia. Nie uważa się za arakcyjną kobietę, nie radzi sobie na rynku pracy, a na domiar złego opuszcza ją ukochana babcia. Nie interesuje się nią matka, a dzieci są na tyle małe, że wymagają jeszcze stałej opieki. Wszystko kumuluje się w życiu Neli i ewidentnie psuje jej samopoczucie. Do tego wszystkiego dochodzi kolejna tragedia - strata ukochanego, z którą Nela nie bardzo może się pogodzić. Twierdzi bowiem, że ktoś przysłużył się temu, a śmierć nie była zamierzona, czy przypadkowa. I dopiero po kilku latach może spróbować udowodnić, że do tego przyczynił się przystojny, młody mężczyzna - Kaj. Sytuacja jednak bardzo się komplikuje, a Nela zamiast udowadniać winę, próbuje udowodnić niewinność Kaja, ponieważ szaleńczo się w nim zakochuje. Rzeczywistość nie jest jednak taka kolorowa. W wątek kryminalny wmieszani są również przyjaciele i znajomi zarówno Neli jak i Kaja. Jest niepewnie, a momentami groźnie. Może okazać się, że bohaterka musi postawić na szali swoje życie.
Czy historia kończy się pozytywnie? Nie zdradzę, ale na pewno warto sięgnąć po tę książkę. Tym bardziej, że styl, narracja i wątek fabularny są po prostu mistrzowskie.

Bardzo rzadko zdarza się, by powieść tak mocno mnie "wciągnęła". Do tego stopnia, by przeczytać ją w jedno popołudnie😁. Nie znałam dotychczas pióra Hanny Cygler. Bardzo jestem mile zaskoczona.
"Kolor bursztynu" to powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym wplecionym w gdańską rzeczywistość. Bursztyn ma tutaj ogromne znaczenie. Historia trzyma w napięciu prawie od początku do...

"Kolor bursztynu" przeczytałam migiem od deski do deski i mam wrażenie, że zaciekawiła mnie jeszcze bardziej niż "Córki tęczy" - może to na zasadzie porzekadła "Cudze chwalicie, swego nie znacie"? Akcja tej powieści toczy się bowiem w naszym kraju, w gdańskiej rzeczywistości, której nie miałam jeszcze okazji podziwiać z bliska.

Kolejny raz powieść mocno dotyka wątku kobiecego - sytuacji radzenia sobie z codziennymi trudami w obliczu nieudanego małżeństwa i samotnego macierzyństwa, poczucia niezależności na przekór wszystkiemu, poszukiwania pracy i dręczącego pragnienia odnalezienia swojego miejsca w życiu, nie wspominając już nawet o prawdziwym uczuciu, stanowiącym ważną część tej historii.

Nela, kobieta po wielu przejściach rozpoznaje przypadkiem mężczyznę, który przed trzema laty najprawdopodobniej zamordował i okradł jej ukochanego. Na własną rękę postanawia zdobyć dowody jego winy, przekazać je policji i w ten sposób wymierzyć sprawiedliwość. Obcokrajowiec jest majętny i prowadzi życie typowego playboya. Szarej myszce, za którą uważa się bohaterka, raczej trudno będzie się do niego zbliżyć, Nela jest jednak zdeterminowana nawiązać z nim romans i w ten sposób dotrzeć do prawdy. Co z tego wyniknie, a wyniknie bardzo wiele, zarówno dobrego, jak i złego, doczytacie sami.

Nie jest to typowa powieść obyczajowa, ponieważ wzbogaca ją intrygujący wątek kryminalny ze sztuką jubilerską w tle. Piękna bursztynowa biżuteria odgrywa w powieści ważną rolę, stanowi niejako łącznik pomiędzy relacjami uczuciowymi, w jakie wikła się Nela. Intryga kryminalna, dopracowana w każdym szczególe, zaskakuje dynamicznymi zwrotami akcji i umiejętnym myleniem tropów, ale w żadnym razie nie dominuje nad wątkiem obyczajowym.

Autorka z wyczuciem i bardzo przekonująco porusza problematykę trudnych relacji matka - córka, budowania poczucia własnej wartości i odkrywania kobiecości. Zwraca uwagę na to, jak trudno jest wyzwolić się kobietom spod potępiających spojrzeń, pochopnych ocen formułowanych pod ich adresem w związku z wyborami czy błędami przeszłości. Tymczasem każdy powinien mieć szansę rozpocząć życie na nowo, odzyskać godność, zdobyć szacunek i miłość.
Mnie ta lektura bardzo przypadła do gustu, więc i Wam ją polecam, a sama zabieram się za "Grecką mozaikę".

"Kolor bursztynu" przeczytałam migiem od deski do deski i mam wrażenie, że zaciekawiła mnie jeszcze bardziej niż "Córki tęczy" - może to na zasadzie porzekadła "Cudze chwalicie, swego nie znacie"? Akcja tej powieści toczy się bowiem w naszym kraju, w gdańskiej rzeczywistości, której nie miałam jeszcze okazji podziwiać z bliska.

Kolejny raz powieść mocno dotyka wątku...

"Kolor bursztynu" Hanna Cygler
Lubię pióro pani Hanny. Tę książkę już kiedyś czytałam, ale zachwycona okładką znów po nią sięgnęłam.
Romans z kryminałem w tle.
Rzecz dzieje się w latch dziewiedziesiątych XX wieku. Aniela samotnie wychowuje dwójkę dzieci, pracuje jako sprzątaczka w muzeum, ledwie wiążąc koniec z końcem. Zaskoczona, dostaje w spadku po ojczymie (kolejnym mężu matki) pokaźną sumę w funtach. Ten zastrzyk gotówki pozwala Neli odetchnąć i zająć się tym, co tak bardzo chce odkryć- kto zabił miłość jej życia-Wiktora? Nela ma podejrzanego, pozostaje zdobyć dowody.
Akcja toczy się dość szybko i wiele się dzieje.

"Kolor bursztynu" Hanna Cygler
Lubię pióro pani Hanny. Tę książkę już kiedyś czytałam, ale zachwycona okładką znów po nią sięgnęłam.
Romans z kryminałem w tle.
Rzecz dzieje się w latch dziewiedziesiątych XX wieku. Aniela samotnie wychowuje dwójkę dzieci, pracuje jako sprzątaczka w muzeum, ledwie wiążąc koniec z końcem. Zaskoczona, dostaje w spadku po ojczymie (kolejnym mężu...

Skuszona tytułem, pozytywnymi recenzjami i akcją toczącą się w Gdańsku, sięgnęłam po Kolor Bursztynu. Niestety, naiwność, bezgraniczna infantylność i głupota bohaterki sprawiły, że dokończyłam książkę z trudem. Nie przeszkadzało jej, że facet, którego podejrzewa o morderstwo, panoszy się w jej domu i ma bliski kontakt z jej dziećmi. Ani razu nie potrafiła się sprzeciwić, powiedzieć NIE, była zupełnie bezwolna, bierna i po prostu płynęła z prądem wydarzeń.

Skuszona tytułem, pozytywnymi recenzjami i akcją toczącą się w Gdańsku, sięgnęłam po Kolor Bursztynu. Niestety, naiwność, bezgraniczna infantylność i głupota bohaterki sprawiły, że dokończyłam książkę z trudem. Nie przeszkadzało jej, że facet, którego podejrzewa o morderstwo, panoszy się w jej domu i ma bliski kontakt z jej dziećmi. Ani razu nie potrafiła się sprzeciwić,...

WCIĄGNIE I NIE PUŚCI DO OSTATNIEJ STRONY
Zadziwiająca pochłonęła mnie ta powieść. Nie sądziłam, że przeczytam jak tak szybko ignorując życie realne na kilka godzin.
Mamy tutaj przygodę miłosna okraszoną suto scenami z alkowy, ale mamy też ciekawie prowadzony wątek kryminalny i zawijasy rodzinne z zaskakującymi tajemnicami z przeszłości, a te ostatnie bardzo lubię. Zazwyczaj takie „mieszane” powieści cierpią na jednym z nurtów, jednak nie jest to ten przypadek.
Powieść lekko trąci myszką (jak to nie mieć telefonu komórkowego i latać po budkach telefonicznych…) jednak w całości jej to nie ujmuje a dodaje lekkiego kolorytu.
Brawo za cudowne i wierne nakreślenie przyjaźni damsko – damskiej i za niesamowicie rozpisane wahnięcia i złożoność kobiecej duszy. Można się czasami ze śmiechu położyć.
Do tego wszystko to okraszone zgrabnymi pociągnięciami pióra autorki.

WCIĄGNIE I NIE PUŚCI DO OSTATNIEJ STRONY
Zadziwiająca pochłonęła mnie ta powieść. Nie sądziłam, że przeczytam jak tak szybko ignorując życie realne na kilka godzin.
Mamy tutaj przygodę miłosna okraszoną suto scenami z alkowy, ale mamy też ciekawie prowadzony wątek kryminalny i zawijasy rodzinne z zaskakującymi tajemnicami z przeszłości, a te ostatnie bardzo lubię....

Miałam już styczność z piórem Hanny Cygler i na moim profilu możecie przeczytać opinie o jej dwóch innych książkach „Grecka mozaika” i „Córki tęczy”. Poznałam dość dobrze styl pisania autorki i z wielką przyjemnością przystąpiłam do lektury „Koloru bursztynu”.
Główną bohaterką powieści jest jest Nela Lisiecka, samotna matka wychowująca dwoje dzieci. Kobieta, której życie nie oszczędzało już od najmłodszych lat, bo wychowała ją babcia, a mama często znikała nie obdarzając Neli uczuciem…A potem najpierw zostawił ją mąż, a następnie Wiktor, mężczyzna, z którym chciała sobie ułożyć życie, został zamordowany.
Trzy lata po śmierci ukochanego Nela przypadkowo na ulicy spotyka mężczyznę, którego podejrzewa o udział w morderstwie Wiktora. I kobieta postanawia na własną rękę poprowadzić śledztwo. Do czego ją to doprowadzi i czy tajemniczy mężczyzna jest rzeczywiście mordercą jej ukochanego i czy do Neli znów uśmiechnie się szczęście tego dowiecie się już z książki.
„Kolor bursztynu” to typowy romans z dobrze rozbudowaną warstwą obyczajową i elementami kryminału. Powieść czyta się bardzo dobrze i nie nudziłam się nawet przez chwilę dzięki kilku dobrym zwrotom akcji, których się nie spodziewałam. Zakończenie było dla mnie małym zaskoczeniem. Fabuła nie jest powierzchowna czy przerysowana, a to sobie w literaturze kobiecej cenię. Na pewno sięgnę jeszcze po kolejne powieści tej autorki, a Wam serdecznie „Kolor bursztynu” polecam.

Miałam już styczność z piórem Hanny Cygler i na moim profilu możecie przeczytać opinie o jej dwóch innych książkach „Grecka mozaika” i „Córki tęczy”. Poznałam dość dobrze styl pisania autorki i z wielką przyjemnością przystąpiłam do lektury „Koloru bursztynu”.
Główną bohaterką powieści jest jest Nela Lisiecka, samotna matka wychowująca dwoje dzieci. Kobieta, której życie...