Świetna i ważna (dla mnie) książka i jak na świetną popularno-naukową książkę przystało potrafi zanudzić na śmierć. (Kota) Stawiam batonik marcepanowy każdemu kto przeczyta ją do końca. Ja w każdym razie odkopałem ją spod zwałów książek odłożonych i chyba mogę z czystym sumieniem odznaczyć jako przeczytaną teraz. (no bo w sumie to nawet ją przeczytałem, szybko, ale jednak) A na pewno zapamiętaną.

Świetna i ważna (dla mnie) książka i jak na świetną popularno-naukową książkę przystało potrafi zanudzić na śmierć. (Kota) Stawiam batonik marcepanowy każdemu kto przeczyta ją do końca. Ja w każdym razie odkopałem ją spod zwałów książek odłożonych i chyba mogę z czystym sumieniem odznaczyć jako przeczytaną teraz. (no bo w sumie to nawet ją przeczytałem, szybko, ale jednak)...

Mimo, że Darnton nie powraca do formy z 1 rozdziału, a niektóre epizody francuskiej historii kulturowej są passe, to jest to rzetelna popularnonaukowa lekturka

Mimo, że Darnton nie powraca do formy z 1 rozdziału, a niektóre epizody francuskiej historii kulturowej są passe, to jest to rzetelna popularnonaukowa lekturka

W tych sześciu esejach Robert Darnton zarysował obraz XVIII-wiecznej Francji, jej mentalités, ukazaną w formie bajek, karnawałów i związanych z nimi rytuałami, o statusach społecznych, inteligencji, czytelnictwie. Każda praca wnosiła inny aspekt w antropologię o nowożytnej Francji, łączyła się ze sobą w pojęciach i niektórych zdarzeniach, lecz w równym stopniu prace nie nachodziły na siebie zbyt mocno. Darnton w Wielkiej masakrze kotów zebrał wiele danych, zwracając uwagę na ważniejsze aspekty oraz odnotowując pomniejsze fakty, które mogą zainspirować potencjalnego czytelnika do głębszych rozważań.

(Jeśli ktoś chciałby znać moją opinię w szerszym formacie, proszę o PW, ponieważ mój wywód wynosi trzy strony)

W tych sześciu esejach Robert Darnton zarysował obraz XVIII-wiecznej Francji, jej mentalités, ukazaną w formie bajek, karnawałów i związanych z nimi rytuałami, o statusach społecznych, inteligencji, czytelnictwie. Każda praca wnosiła inny aspekt w antropologię o nowożytnej Francji, łączyła się ze sobą w pojęciach i niektórych zdarzeniach, lecz w równym stopniu prace nie...

Dla tych co twierdzą ,że historia to nuda, nada się idealnie.

Dla tych co twierdzą ,że historia to nuda, nada się idealnie.

Oczekiwania były dosyć spore z mojej strony, ponieważ wiedziałam, że będę miała okazję przeczytać parę fragmentów baśni braci Grimm w bardziej drastycznej formie niż te dotąd spotykane. Dlatego też spodziewałam się wiele, ale nie tego że nie doczytam książki do końca. Nie będzie prawdą odłożenie jej na półkę z hasłem 'przeczytane' jednakże tylko taka opcja spowoduje, że nie sięgnę po nią jeszcze raz.
No ale do rzeczy.
Spodobał mi się bardzo fakt, że autor przytacza fragmenty bajek i baśni bez ocenzurowania i okrojenia bardziej drastycznych scen. Dokładnie tłumaczy też genezę powstających w przekazach ustnych bajek. Podpiera się logicznymi i zrozumiałym argumentami potwierdzając skąd dobre moce i dobre wróżki i czary w bajkach, wyjaśnia skąd biorą się konkretne motywy i pragnienia ludzi w czasach, gdy baśnie były przekazywane ustnie, jak i już wtedy gdy zaczęto je spisywać.
Analiza jest bardzo skrupulatna, mocno uargumentowana i poparta fragmentami bajek z różnych przekazów ustnych i różnych innych źródeł.
Super sprawa, bo można jakoś bardziej historycznie sobie wszystko w głowie poukładać, jak to było, dlaczego tak było i jakie skutki były tego, że było tak jak było w ówczesnych czasach.
No i niby wszystko na plus, a dla mnie pióro tego gościa jest ciężkie i niezbyt przyjemnie mi się czytało, więc skończyłam na pierwszym rozdziale, dla którego nawiasem mówiąc próbowałam poruszyć niebo i ziemię byle by tylko ową książkę zdobyć.
Nie można jednak nie docenić ilości pracy włożonej w tworzenie, składanie wszystkich informacji w logiczną i sensową całość, którą dzisiaj możemy czytać. Każda strona to ogrom informacji, których należało poszukać żeby potem powstało takie 'streszczenie' wraz z wyjaśnieniem.

Oczekiwania były dosyć spore z mojej strony, ponieważ wiedziałam, że będę miała okazję przeczytać parę fragmentów baśni braci Grimm w bardziej drastycznej formie niż te dotąd spotykane. Dlatego też spodziewałam się wiele, ale nie tego że nie doczytam książki do końca. Nie będzie prawdą odłożenie jej na półkę z hasłem 'przeczytane' jednakże tylko taka opcja spowoduje, że nie...

Niesamowite ciekawostki. Najlepszy był dla mnie pierwszy rozdział, w których dowiedziałam się genialnych informacji o tym jak brzmiały kiedyś najsłynniejsze bajki (a potrafiły różnić się od dzisiejszych naprawdę diametralnie). Zadziwiła mnie ich krwawość i gwałtowność. Serdecznie polecam wam tę lekturę.

Niesamowite ciekawostki. Najlepszy był dla mnie pierwszy rozdział, w których dowiedziałam się genialnych informacji o tym jak brzmiały kiedyś najsłynniejsze bajki (a potrafiły różnić się od dzisiejszych naprawdę diametralnie). Zadziwiła mnie ich krwawość i gwałtowność. Serdecznie polecam wam tę lekturę.

Mam problem, jak opisać i ocenić tę książkę. Z jednej strony, obiektywnie, to fenomenalna pozycja z... socjologii historycznej? Antropologii? Z drugiej, subiektywnie, poza pierwszym rozdziałem, który mnie niesamowicie wciągnął, zafascynował i w ogóle był super, no, jeszcze ewentualnie drugim, książka mnie dość nudziła. Całość stanowi 6 naukowych esejów nt życia, a raczej spojrzenia ówczesnych ludzi na życie, w oświeceniowej Francji, pierwsze 3 dotyczą chłopów, rzemieślników i mieszczan, kolejne 3 intelektualnej elity. Jedno trzeba przyznać autorowi - umie przykuć uwagę czytelnika.

Pierwszy rozdział opisuje ludową genezę popularnych baśni wraz z komentarzem psychologicznym odnośnie pojawiających się symboli. I tak już z pierwszych stron dowiadujemy się, że w oryginale Czerwony Kapturek... zjadł babcię i wypił jej krew. Drugi był dla mnie wciąż ciekawy, opisywał tytułową wielką masakrę kotów popełnioną przez czeladników pewnego drukarza, który w akcie protestu, zemsty, ale i dobrego żartu postanowili wybić koty należące do swojego pracodawcy. Trzeci - miasto oczami ówczesnego mieszczanina. Kolejne już tyczą się oświeceniowych wolnomyślicieli oczami policji, analizują Encyklopedię i twórczość Rousseau.

Trudno jest mi ocenić całość, skoro zainteresował mnie de facto tylko jeden z esejów, niemniej wydaje mi się, że zostały napisane wnikliwie i ciekawie (o ile kogoś fascynuje np. postać Rousseau). Natomiast uważam, że warto po tę pozycję sięgnąć, choćby dla tego pierwszego rozdziału.

Mam problem, jak opisać i ocenić tę książkę. Z jednej strony, obiektywnie, to fenomenalna pozycja z... socjologii historycznej? Antropologii? Z drugiej, subiektywnie, poza pierwszym rozdziałem, który mnie niesamowicie wciągnął, zafascynował i w ogóle był super, no, jeszcze ewentualnie drugim, książka mnie dość nudziła. Całość stanowi 6 naukowych esejów nt życia, a raczej...

Jedna z najpiękniejszych książek historycznych jakie powstały. Najbardziej podoba mi się rozdział o bajkach ludowych.

Jedna z najpiękniejszych książek historycznych jakie powstały. Najbardziej podoba mi się rozdział o bajkach ludowych.