Mroki, pierwsze moje skojarzenie związane z tym słowem - ciemność, zło, przerażenie.
Ale czy tak faktycznie jest w tej książce, przekonajcie się sami…

Leto jest skrytobójcą i elfem. Zawsze stroni od ludzi i nigdzie nie zagrzewa miejsca. Jego osoba jest sławna, w miastach wszyscy o nim wiedzą i nazywają go cieniem. A wszystko przez to czym się zajmuję.

Podczas jednej ze swoich wędrówek zatrzymuje się nieopodal wioski. Rano znajduje go chłop i budzi kopniakiem. Mimo niezbyt miłego zapoznania, chłop zabiera go do swojej chaty. Leto nigdy nie zaznał gościnności ani życzliwości, jest nie ufny i we wszystkim szuka podstępu. W zamian za gościnę chłop i jego żona uzdrowicielka, proszą tylko o pomoc przy złapaniu wilków, które są utrapieniem całej wioski.

Podczas marszu z innymi chłopami, by sprawdzić wnyki, natrafiają na Norę, która wypasała swoje owca, a wraca do wioska całą ubruzdana krwią.

Nora nie jest zwykłą chłopką. Nie interesują ją kobiece czynności, woli trenować walkę mieczem i swoja sprawność fizyczną. Nie bała się powalić wilków atakujących jej owce. Jak się okazało nie były to zwykłe wilki tylko kierowane przez dzikich magów – Iluzjonistów, którzy przyszli po spłatę długu krwi, zaciągniętego przez matkę Nory.

Nora i Leto szybko się zaprzyjaźnili, a wręcz stali się dla siebie jak brat i siostra. Nie to co inne chłopki, które uganiały się za elfem.

Gdy umarł ojciec Nory, magowie wraz z wilkami powrócili. Tym razem zabili matkę Nory oraz wszystkie zwierzęta w gospodarstwie. A ojca Nory próbowali ożywić, nawet Leto o mało co nie przypłacił tego życiem. A to był dopiero początek…

Nie jest to kolejna książka z przewidywalną fabułą, bo tak w większości mają powieści fantasy. Nie jest to kolejny romans między człowiekiem a postacią fikcyjną. To pełna tajemniczości i zaskakująca nagłymi zwrotami historia, która urzeknie każdego, kto tylko otworzy i przeczyta kilka zdań lektury. Książka chwyta swoimi mackami i nie zamierza wypuścić w trakcie czytania. Choć w lekturze jest opisane wiele krwawych scen, to tylko potęguje wrażenia związane z książką. Z tą książką nie masz prawa się nudzić, przeniesiesz się w świat jakiego do tej pory nie widziałeś. Przeżyjesz szok poznając świat wykreowany przez autorkę. Jeśli myślisz, że przewidzisz choćby jeden z momentów opisanych w lekturze, jesteś w dużym błędzie. Gwarantuje Ci to. Nie zapomnij o chusteczkach, bo łzy też się pojawią.

Książka pokazuje, że na polskim rynku jest co raz więcej, świetnych książek polskich autorów. Nie da się ukryć, że „Mroki” dorównują, a nawet przewyższają swoim poziomem bestsellerowe powieści zagranicznych autorów.

Język zawarty w książce jest prosty i bardzo opisowy. Dzięki temu wręcz czuje się ten zapach lasu, który rośnie nieopodal wioski oraz słyszy się szum płynącego potoku. A bohaterowie stają się bardzo przystępni.

Bohaterowie również są dokładnie opisani nawet w najmniejszym szczególe, dzięki temu można jeszcze bardziej się z nimi zżyć. A postać głównego bohatera od bezdusznej zimnej osoby z czasem nabiera pozytywnych cech charakteru, które w nim drzemały i sam nie wiedział o ich istnieniu. Zresztą nie jest jedyna zmiana w charakterze jednego z bohaterów. Jedni ukrywają coś przed innymi, a są pozornie wylewnymi osobami nie mającymi nic do ukrycia, a kolejne osoby przechodzą na mroczną stronę swojej osobowości..
Szczerze nie mogę się już doczekać kiedy przeczytam kolejną część, bo jedyne co mogę zarzucić tej książce to, to że tak szybko się skończyła i jest mi mało.. Ale zawsze to co dobre szybko się kończy.

Moja ocena 10/10

Mroki, pierwsze moje skojarzenie związane z tym słowem - ciemność, zło, przerażenie.
Ale czy tak faktycznie jest w tej książce, przekonajcie się sami…

Leto jest skrytobójcą i elfem. Zawsze stroni od ludzi i nigdzie nie zagrzewa miejsca. Jego osoba jest sławna, w miastach wszyscy o nim wiedzą i nazywają go cieniem. A wszystko przez to czym się zajmuję.

Podczas jednej ze...