Autorka tej książki (konkretyzując to jest to odpowiednio zredagowana praca doktorska) z pewnością jest znienawidzona przez "komusze" towarzystwo z "gazetki wybiórczej" (i nie tylko oni) pana Szechtera potocznie zwanego Adasiem Michnikiem. Kim jest autorka i skąd ta nienawiść? To pani E. Kurek, a sprawa druga to z tego powodu, że pisze kobieta prawdę. A cóż za prawda? Otóż taka proszę państwa, że nie klęka przed środowiskami żydowskimi. Środowiska owe jeszcze bardziej rozsierdzone, że pani Ewa się nie emocjonuje, nie denerwuje. Na tematy, które porusza ma po prostu źródła. Jeżeli owych źródeł brak lub jest ich mało albo, że są kiepskiej jakości - autorka od razu to uczciwie zaznacza. Żydzi (oczywiście są i dobrzy Żydzi jak to wśród wszelkich narodów, a oni na jakieś szczególne traktowanie nie zasługują jak i inne narody tego świata) wściekają się jeszcze bardziej kiedy tylko p. Kurek korzysta ze źródeł żydowskich. Wtedy mamy do czynienia z tzw. "pianą z pyska". I tyle tytułem wstępu.
Sam tytuł książki mówi wszystko. Bardzo ciekawa pozycja z tego powodu, że temat chyba w ogóle nie był poruszany w odniesieniu do drugiej wojny światowej. Nawet jeżeli był to nie tak szczegółowo jak tutaj. To wcale nie znaczy, że te szczegóły mogę być nie do strawienia jeżeli ktoś nie jest historykiem. Czyta się ciekawie, ale podstawą jest to, że burzy się obraz (zgodny z prawdą), że Żydzi w tamtym czasie byli tylko i wyłącznie ofiarami. Autorka przedstawia w kilku częściach tej książki jak potrafiły się zachowywać organizacje żydowskie już po wojnie próbując odzyskać uratowane dzieci żydowskie od sióstr zakonnych. Osobiście robiło mi się niedobrze. E. Kurek stara się zrozumieć powody takiego postępowania. Mentalność, religia, doświadczenia historyczne? Z pewnością coś z każdego wymienionego. I pewne jest też to, że naród polski w związku z tamtym czasem nie ma sobie absolutnie nic do zarzucenia, a już na pewno kościół katolicki pod auspicjami którego działały zakonnice. Że był jakiś margines patologii? Był, ale to nie jest obraz społeczeństwa. Co do postępowania Żydów wobec samych siebie w czasie drugiej wojny światowej to jest tu wiele, ale to bardzo wiele wątpliwości i przykrych rzeczy. Trochę jest i o tym w tej książce, którą bardzo polecam jako odtrutkę na anty polską propagandę.

Autorka tej książki (konkretyzując to jest to odpowiednio zredagowana praca doktorska) z pewnością jest znienawidzona przez "komusze" towarzystwo z "gazetki wybiórczej" (i nie tylko oni) pana Szechtera potocznie zwanego Adasiem Michnikiem. Kim jest autorka i skąd ta nienawiść? To pani E. Kurek, a sprawa druga to z tego powodu, że pisze kobieta prawdę. A cóż za prawda? Otóż...