"Asystentka pisarza fantasy" (zbiór opowiadań) ocena 9/10
Kilkanaście opowiadań wydanych w omnibusie razem z powieścią "Portret pani Charbuque". Przeczytane jeszcze w listopadzie, więc już za niewiele pamiętam szczegółów, ale za to pozostał przyjemny posmak specyficznej lektury, intrygująca mieszanka Ballarda, Dicka i Kinga. Szczególnie ten pierwszy się kojarzy z Fordem, z uwagi na łatwość, z jaką Ford operuje językiem pisanym, widać to zwłaszcza porównując "W drodze do Nowego Egiptu" z "Kobietą, która liczy swoje oddechy". Przy tym, pomimo całej zabawy językiem, opowiadania Forda są klasyczne w formie, czyli najważniejsze elementy to dobry pomysł i puenta, i to puenta nie taka z czapy wzięta, lecz będąca logicznym następstwem fabuły. Większość historii w ten sposób została z powodzeniem napisana, świadczy to tylko o kreatywności i kunszcie pisarskim Jeffreya Forda.

Wszystkie nowele stoją na wysokim poziomie, osobiście jednak wyróżniłbym następujące:
"Z głębi kanionu" (świetny klimat i mistyka)
"Zombie Malthusiana" (pomysł i puenta)
"Daleka oaza" (genialny pomysł i wykonanie!)
"Reparata" (wyborne odwrócenie schematu fantasy)
"Pływanie w Lindrethool" (podobna idea co w filmie"Ona", ale o wiele oryginalniejsze wykonanie).
Bardzo przyjemny, lekki w odbiorze, wart polecenia zbiór opowiadań.

"Portret pani Charbuque" (ocena 8/10)
Ford przedstawia tutaj w narracji pierwszosobowej malarza portretów, który tworzy unikatowe dzieła dzięki umiejętności odwzorowania określonych momentów ludzkiej egzystencji. Trzeba namalować obraz małżeńskiego szczęścia? Proszę bardzo, szeroki uśmiech, serdeczny uścisk męża na kobiecej talii, patrzeć prosto. Bezpieczny obraz pożycia małżeńskiego, zamiast bladej, zmęczonej kobiety w objęciach wampira. Trzeba poprawić dzieło Boga? Nie ma sprawy, tu zasłonimy szparę między zębami, tu zmniejszymy zbyt wydatny nosek, odejmiemy lat umiejętnie operując światłocieniem. Sztuka zaglądania w ludzkie dusze.

Piero Piambo to portrecista, malujący grzeczne wizerunki bogaczy, żyjący bezpiecznie, ale bez większych, artystycznych ambicji. Poznajemy go w chwili, gdy rozmyśla nad swoją grzeczna sztuką, marząc o tworzeniu niepokornych dzieł jak "Śmierć na bladym koniu" Rydera. Tymczasem do portrecisty Piero Piambo zgłasza się kobieta, która zamawia portret bez możliwości oglądania jej wizerunku przez artystę. W tym samym mniej więcej czasie w okolicy zaczynają ginąć kobiety, a ich śmierć poprzez nieustający krwotok z oczu, budzi w Piambo skrajne przerażenie.

Na kanwie tak zarysowanego pomysłu Ford kreśli oniryczną wizję tajemnicy pani Charbuque oraz powolnego upadku Piambo w otchłań szaleństwa. Jest to napisane swobodnym, poetyckim wręcz stylem Forda, prowadząc do niejednoznacznego zakończenia. Bardzo dobra powieść z elementami fantastyki.

"Asystentka pisarza fantasy" (zbiór opowiadań) ocena 9/10
Kilkanaście opowiadań wydanych w omnibusie razem z powieścią "Portret pani Charbuque". Przeczytane jeszcze w listopadzie, więc już za niewiele pamiętam szczegółów, ale za to pozostał przyjemny posmak specyficznej lektury, intrygująca mieszanka Ballarda, Dicka i Kinga. Szczególnie ten pierwszy się kojarzy z Fordem, z...