Geralt z Rivii to bohater, który zasłynął przede wszystkim z książek Sapkowskiego oraz gier komputerowych. Telewizja do tej pory niezbyt mu sprzyjała, ale taki stan rzeczy może się zmienić, jeśli Netflixowi uda się nakręcić porządny serial fantastyczny. A dobra fantastyka nie nudzi i nie starzeje się.

Czytając "Ostatnie życzenie" często myślałam o tym, że tłumacze mają przy sadze o Wiedźminie mnóstwo pracy, autor bowiem nie szczędzi wielu wymyślnych słów. Jestem ciekawa więc w jakim stopniu udało im się przełożyć klimat przygód Geralta na inne języki.

Po tym jednym tomie nadal nie wiem czy lubię głównego bohatera. Chyba potrzebuję więcej opowieści o nim, żeby wyrobić sobie konkretną opinię. Stąd w końcu sięgnę po dalsze części, ale nie śpieszy mi się, ponieważ ochów i achów na razie nie ma. Choć od początku czułam, że przyjemnie dokończę całość. I tak się stało.

Najbardziej w samej książce wciągnęły mnie kolejne przygody, czyli zmagania Geralta z coraz to nowym wrogiem. Jak będzie wyglądał, w jaki sposób da się pokonać, jaką zrobi krzywdę. Rozwiązania okazały się różne, co stanowi dużą zaletę, ponieważ najgorsza dla takiego gatunku jest monotonia. Spoiwem akcji były rozdziały "Głos rozsądku", gdy Geralt przebywał u Nenneke, pozostałe to retrospekcje. Zauważyłam też, że nie było wiele wulgarności i nie brakło humoru, co mnie cieszy. Liczę, że w kolejnych książkach Sapkowski się rozkręci i dam więcej gwiazdek.

Geralt z Rivii to bohater, który zasłynął przede wszystkim z książek Sapkowskiego oraz gier komputerowych. Telewizja do tej pory niezbyt mu sprzyjała, ale taki stan rzeczy może się zmienić, jeśli Netflixowi uda się nakręcić porządny serial fantastyczny. A dobra fantastyka nie nudzi i nie starzeje się.

Czytając "Ostatnie życzenie" często myślałam o tym, że tłumacze mają...