Dałam tej książce połowę możliwych gwiazdek, ale bynajmniej nie dlatego, że była zła. Dałam jej połowę gwiazdek, bo wcześniej naczytałam się komentarzy na temat innych książek z tego cyklu, tych starszych, ale zarazem dalszych w chronologii zdarzeń.
Ta książka była lekka i przyjemna, pomimo różnych kryminalnych zagadek, z jakimi przyszło się mierzyć Gordianusowi młodszemu. Język nie był wymagający. Zdaje się, że wszystko pasowało mi tam do perspektywy i postrzegania świata przez osiemnastoletniego chłopaka, który dotąd nie wyściubił nosa poza mury Rzymu. Biorąc też pod uwagę, że podobne intrygi w starożytnym świecie były poniekąd na porządku dziennym... chyba nie powinniśmy mieć nikomu za złe, że nie były jakoś szczegółowo roztrząsane.
Najbardziej podobały mi się pierwsze i ostatnie strony. Szalony plan Antypatra z upozorowaniem własnej i śmierci, a później wyjście na jaw znacznie bardziej złożonej intrygi. Nie pomyślałam, że to może się tak zakończyć.
Dałam połowę gwiazdek, bo wiem, że innym książkom z owej serii dam więcej.
Czy warto sięgnąć po Siedem cudów? Warto. Miła powtórka z historii starożytnej. Lekka lektura. Przyjemnie się później spało.

Dałam tej książce połowę możliwych gwiazdek, ale bynajmniej nie dlatego, że była zła. Dałam jej połowę gwiazdek, bo wcześniej naczytałam się komentarzy na temat innych książek z tego cyklu, tych starszych, ale zarazem dalszych w chronologii zdarzeń.
Ta książka była lekka i przyjemna, pomimo różnych kryminalnych zagadek, z jakimi przyszło się mierzyć Gordianusowi...

"Siedem Cudów" to sprawnie i ciekawie napisana powieść będąca swoistym prologiem cyklu "Roma sub rosa". Jak napisał sam autor, główny bohater tej serii tj. Gordianus, wspominał o swej podróży po siedmiu cudach świata starożytnego. Tak zrodziła się książka, która stała się wstępem do całego cyklu. Dzięki temu osoba taka jak ja, która wcześniej nie miała styczności z Gordianusem może prześledzić jego pierwsze, interesujące i pełne niezwykłych doznań przygody przed przejściem do lektury właściwych książek (a przekonała mnie na tyle by do nich sięgnąć). "Siedem Cudów" czyta się dobrze, opisy lokacji i cudów (przeważnie) nie zanudzają, a przedstawiona w tle większa intryga polityczna doskonale uzupełnia przygody głównego bohatera. Właściwie to dałbym 6,5, ale że nie ma takiej możliwości więc niech będzie "tytułowe" 7 :P

"Siedem Cudów" to sprawnie i ciekawie napisana powieść będąca swoistym prologiem cyklu "Roma sub rosa". Jak napisał sam autor, główny bohater tej serii tj. Gordianus, wspominał o swej podróży po siedmiu cudach świata starożytnego. Tak zrodziła się książka, która stała się wstępem do całego cyklu. Dzięki temu osoba taka jak ja, która wcześniej nie miała styczności z...

Zaczęłam z zainteresowaniem, koncepcja wydała mi się ciekawa, zresztą książka została mi polecona...
Im dalej w las, tym nudniej było, niestety. Końcówkę już przemęczyłam...
Czytałam znacznie ciekawsze powieści o starożytnym Rzymie, daleko nie patrząc, cykl autorstwa Collen MacCullough. Chyba jednak tego typu łączenie gatunków (powieść kryminalna / powieść o starożytności) to nie moja bajka.

Zaczęłam z zainteresowaniem, koncepcja wydała mi się ciekawa, zresztą książka została mi polecona...
Im dalej w las, tym nudniej było, niestety. Końcówkę już przemęczyłam...
Czytałam znacznie ciekawsze powieści o starożytnym Rzymie, daleko nie patrząc, cykl autorstwa Collen MacCullough. Chyba jednak tego typu łączenie gatunków (powieść kryminalna / powieść o starożytności)...

Przeczytałem wcześniej cały cykl o przygodach Gordianusa i pozostaję jego wiernym fanem. Tym większe było moje rozczarowanie po zetknięciu z "Siedmioma Cudami", które powiastką są nudną, płytką i kiepsko napisaną. Mamy tu główny wątek podróży w celu obejrzenia wszystkich cudów starożytnego świata. Tak się dziwnie i wygodnie dla fabuły składa, że przy każdym z cudów Gordianusa spotyka jakaś przygoda, która pozwoli mu wykazać się wrodzonymi zdolnościami detektywistycznymi. Z racji objętości książki każda przygoda jest króciutka, niestety dzięki temu miałem nieodparte wrażenie płytkości fabuły. Intrygi są proste, bohaterowie zarysowani w trzech słowach, zakończenia nie powalają. Wygląda to bardziej na zbiór opowiadań licealisty z zacięciem historycznym, a nie powieść doświadczonego pisarza.

Przeczytałem wcześniej cały cykl o przygodach Gordianusa i pozostaję jego wiernym fanem. Tym większe było moje rozczarowanie po zetknięciu z "Siedmioma Cudami", które powiastką są nudną, płytką i kiepsko napisaną. Mamy tu główny wątek podróży w celu obejrzenia wszystkich cudów starożytnego świata. Tak się dziwnie i wygodnie dla fabuły składa, że przy każdym z cudów...

Podróż po starożytnym świecie, fajne lekkie czytadło ale bez fajerwerk.

Podróż po starożytnym świecie, fajne lekkie czytadło ale bez fajerwerk.

" Widziałem Babilonu mury potężne, ogrody tamtejsze, kwieciem niebosiężne.
W olimpijskiej Świątyni byłem się pokłonić, dumie tego miasta, Zeusowi z kłów słoni.
U stóp Mauzoleum nie wierzyłem oczom, w jakim mąż Artemizji tam splendorze spoczął.
Podziwiałem Kolosa, co chmur sięga czołem, nieodgadnionych ogrom piramid chłonąłem.
Lecz żaden z cudów siedmiu nie zrówna się chwałą, z efeską Artemidy Świątynią wspaniałą."

Stephen Saylor ur. w 1956 roku w Teksasie. Z zawodu jest historykiem, który specjalizuje się w dziejach Rzymu. Swoją rozległą wiedzę podzielał w naukowych programach telewizyjnych. Jednakże jego fascynacje sięgały tak daleko, że postanowił stworzyć cykl Roma sub rosa, który początkowo składał się 10 powieści 2 zbiorów opowiadań, a zarazem sprawdzić się, jako pisarz. Saylor popełnił także 2 poważne książki "Rzym" oraz "Cesarstwo". Na szarym końcu powstała książka "Siedem cudów", ale chronologicznie nie kończy "żywotu" Gordianusa, wręcz przeciwnie sięga jego początków.

Historia dzieje się w 92 r.p.n.e. Gordianus staje u progu dorosłości. Zakłada po raz pierwszy togę, która symbolizuje osiągnięcie lat osiemnastu. Młodzieniec dostaje propozycję, o jakiej śni się każdemu, mianowicie chodzi o wielką podróż, a plan wyprawy obejmuje siedem cudów świata. Tak szczodrą i szlachetną propozycję otrzymuje od samego poety Antypatera z Sydonu. Ale poeta najpierw finguje swoją śmierć, przybierając nowe imię i życiorys. Jaki ma w tym cel? Jednoznaczna odpowiedź otrzymujemy na końcu książki. Póki co Gordianus z Antypaterem wyruszają w długą wędrówkę. Pierwszym ich celem, a zarazem cudem jest Efez, a w nim Świątynia Artemidy. Młody Gordianus po raz pierwszy musi wykazać się spostrzegawczością i umiejętnościami detektywistycznymi.
Po drodze czekają naszych bohaterów nie lada przygody i zagadki, młody Gordianus także przeżywa pierwsze przyjemności ciała i doświadczenia erotyczne, a na końcu autor uwieńczył swoje dzieło wisienką na torcie.

Autor przedstawił obraz świata rzymskiego, ale uwaga oczami greka. Z kart historii wiadomo, że krytyka płynąca w stronę Rzymian, nie wzięła się znikąd. Bowiem znany jest obraz narodu rzymskiego, który wyraźnie przedstawia ich, jako barbarzyńców. Poza zachłannością, nie liczą się inne istotne elementy, chociażby, dobytek gromadzony przez naród przez setki, może nawet tysiące lat. Z pozoru wydaje się, że Imperium Rzymskie jest silniejsze, ale naród Hellenów nie oda nic bez walki.

"Rzym jest chorobą, Mitrydates lekarstwem."

Autor podjął się zadania bardzo trudnego. Mowa tutaj o rekonstrukcji Siedmiu Cudów Świata, a właściwie sześciu, bo jeden z nich zachował się po dzień dzisiejszy, mam tu na myśli Piramidę Cheopsa. Źródła na ten temat są rozbieżne, a w rzeczywistości pozostały tylko ruiny, zatem trudno stwierdzić autentyczność posiadanych informacji.
Muszę w tym miejscu wspomnieć także o postaci Antypatera , który jest autentyczną postacią historyczną, ale istnieją wątpliwości, czy napisał rzeczywiście wszystkie wiersze, które przypisano jego osobie. Podaje się także, że to on jest autorem listy najsłynniejszych budowli i dzieł sztuki ówczesnego świata, które uznano, jako Siedem Cudów Świata.

"Siedem Cudów" są opowiadaniami, spójnymi, które śmiało można by połączyć w powieść. Trudno tutaj mówić, że mamy do czynienia z typowymi zagadkami kryminalnymi, bowiem rozwiązanie otrzymujemy bez żadnych poszlak, głębszego badania, czy chociażby przedstawienia rozumowania toku myślenia Gordianusa. Nie traktowałabym tego jako błąd, (chociaż niedosyt z mojej strony pozostał)ale nietuzinkowe rozwiązanie autora, które w połączeniu z historią i pięknymi opisami siedmiu cudów świata, stanowi szlachetną historię.
Uważam, że ta lektura zadowoli zarówno zwolenników zarówno krótkich form, jak i powieści. Autor nie bombarduje czytelnika datami, dzięki czemu lektura jest lekka i przyjemna. Saylor starał się stylizować się język na archaiczny, ale także zastosował wiele pojęć z zakresu architektury. Absolutnie nie jest to przeszkodą w zrozumieniu całości tekstu, a nawet można nauczyć się czegoś nowego.

Na samym końcu autor zamieścił kalendarium faktów, które przewijają się w opowiadaniach, bądź stanowią dla nich tło. Czas podczas lektury spędziłam miło i przyjemnie, przy tym subtelnie dozowałam dawkę historii i chłonęłam opis cudów świata. Trzeba docenić wkład, zaangażowanie i wykorzystaną wiedzę, jakie autor włożył, dlatego dziś ocena wyżej, niż planowałam, w początkowej fazie. "Siedem cudów" polecam wszystkim czytelnikom, ale w szczególności fanom starożytności, historii, przygód i zagadek a'la kryminalnych.

"Stało się dla mnie jasne, że prawdziwymi cudami, jakie człowiek spotyka w podróży przez życie,
nie są milczące posągi z kamienia, lecz ludzie z krwi i kości. Jedni wiodą nas ścieżką mądrości,
inni dają nam rozkosz, niektórzy sprawiają, że śmiejemy się wesoło, jeszcze inni napawają nas przerażeniem, czy odrazą albo też budzą nasz współczucie. By tego doświadczyć wszystkiego,
nie trzeba być obieżyświatem - wszystkie te cuda spotykamy wokół siebie każdego dnia."

Recenzja pochodzi z mojego bloga:
http://ksiazkowa-fantazja.blogspot.com/2013/09/siedem-cudow-steven-saylor.html

" Widziałem Babilonu mury potężne, ogrody tamtejsze, kwieciem niebosiężne.
W olimpijskiej Świątyni byłem się pokłonić, dumie tego miasta, Zeusowi z kłów słoni.
U stóp Mauzoleum nie wierzyłem oczom, w jakim mąż Artemizji tam splendorze spoczął.
Podziwiałem Kolosa, co chmur sięga czołem, nieodgadnionych ogrom piramid chłonąłem.
Lecz żaden z cudów siedmiu nie zrówna się...

"Siedem cudów" to świetnie skonstruowany cykl kilku kryminalnych opowieści z czasów starożytnego Rzymu.Łączy je osoba młodego detektywa Gordianusa , który wraz ze swym starym greckim mentorem odbywa wyprawę, odwiedzając miejsce gdzie znajdują się słynne miejsca określane jako cuda starożytnego świata.
Obok wątków kryminalnych mamy tu sporo ciekawostek na temat siedmiu cudów świata.
Fajnie się czyta.Polecam szczególnie na wakacje :).

"Siedem cudów" to świetnie skonstruowany cykl kilku kryminalnych opowieści z czasów starożytnego Rzymu.Łączy je osoba młodego detektywa Gordianusa , który wraz ze swym starym greckim mentorem odbywa wyprawę, odwiedzając miejsce gdzie znajdują się słynne miejsca określane jako cuda starożytnego świata.
Obok wątków kryminalnych mamy tu sporo ciekawostek na temat siedmiu...

Dobrze się czyta.
Podróże kształcą - ale tylko ludzi inteligentnych :)

Dobrze się czyta.
Podróże kształcą - ale tylko ludzi inteligentnych :)

Świetna rozrywka z delikatnym motywem kryminalnym, a wszystko w malowiczym antycznym świecie osnutym na zupełnie innyc zasadach. Przednia rozrywka

Świetna rozrywka z delikatnym motywem kryminalnym, a wszystko w malowiczym antycznym świecie osnutym na zupełnie innyc zasadach. Przednia rozrywka

Bardzo dobra książka. Jest ona wprowadzeniem do całego cyklu autora o Gordianusie. Powieść bardzo plastyczna i przybliżająca realia świata starożytnego.

Bardzo dobra książka. Jest ona wprowadzeniem do całego cyklu autora o Gordianusie. Powieść bardzo plastyczna i przybliżająca realia świata starożytnego.