Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powierzchowna, opisana skrótowo i wręcz „po łebkach” historia Cezara, Kleopatry oraz Marka Antoniusza (bo książka ma w istocie troje bohaterów głównych oraz dodatkowo kilku drugoplanowych, np. Cycerona). Autor nie wnika w głębsze podłoże zdarzeń, przytrafiają się (pomniejsze wprawdzie) błędy rzeczowe. Jedyne „novum” to dywagacje na temat rzekomego ochłodzenia stosunków pomiędzy Cezarem a Kleopatrą, do którego miało dojść natychmiast po wyjeździe Rzymianina z Egiptu. W języku polskim wydano całkiem pokaźną liczbę znacznie lepszych (a przy tym dobrze i przystępnie napisanych) biografii obojga tytułowych bohaterów, nie widzę więc szczególnej potrzeby wypuszczania na rynek tej akurat pozycji. Prawdę mówiąc, przeznaczona jest raczej dla przysłowiowych „gospodyń domowych” (bez niczyjej urazy). Trudno też powiedzieć, kto i dlaczego opatrzył to dzieło idiotycznym podtytułem „Ostatnie dni Cesarstwa Rzymskiego”. W oryginale takowy nie występuje, więc przynajmniej tym „kwiatkiem” nie należy obciążać Autora. Tym niemniej, tak fundamentalny błąd rzeczowy podważa ewentualne zamierzenie popularyzowania wiedzy o historii starożytnej.