Większość z opowiadań Feijóo jest do zapomnienia; wpadają jednym, a wypadają w zasadzie tym samym uchem, zanim jeszcze dotrą do drugiego.

Ale oddajmy im sprawiedliwość: kilka zasługuje na uwagę.

"Domek w górach" to ciekawa opowieść o idyllicznym domku na szczycie góry, który z jakiegoś niewyjaśnionego powodu napełnia swych kolejnych mieszkańców melancholią. "Bezzębna piła" czaruje niewymuszonym urokiem, "Nad morzem" jest pięknym zapisem miłości ojca do córki, a "Niewierna opowieść o chłopie, byłym cyrkowcu z wielką fantazją" to już jazda bez trzymanki, rozbuchany konglomerat fantastyki i surrealizmu.

W powiastkach dominują opisy codziennego życia, bohaterowie to często włóczędzy, wałęsający się od wioski do wioski, szukający swego miejsca w świecie. Jest i miłość, ciężka praca, szczęśliwe chwile i tragiczne choroby. Zaskakuje mocny akcent na historie cyrkowe – w historiach kubańskiego pisarza roi się od brudnych namiotów cyrkowych, odrapanych karuzel i starych wielbłądów.

Wspomniane opowieści oraz kilka ciekawych zabiegów zastosowanych przez Kubańczyka wynoszą książkę powyżej przeciętności. Feijóo pozwala sobie na własne komentarze, puszcza oko do czytelnika.

Nienachalnego humoru jest tu więcej - trudno nie uśmiechnąć się, czytając np. historię lwa oddającego mocz na zamarłych z wrażenia widzów w cyrku.

Niektóre opowieści zostały celowo urwane przed samym końcem i pozostawiły mnie z nieznośnym uczuciem niedosytu ("Powstanie" !),inne z kolei kończą się "zwyczajnie", bez żadnej puenty czy morału.

I może właśnie w zwyczajności tkwi siła tych opowieści. Nie mają parcia na szkło, nie silą się na oryginalność, a mimo to (a może właśnie dlatego) emanują autentycznością i nie ulega dla mnie żadnej wątpliwości, że zaklęta w nich jest dusza i charakter kubańskiego narodu.

Feijóo był zresztą nie tylko pisarzem: zajmował się badaniem folkloru kubańskiego; kolekcjonował kubańskie legendy i gawędy, by ocalić je od zapomnienia. Takie podejście zasługuje na szacunek.

Czy warto więc tę książkę przeczytać? Niekoniecznie warto, to bardziej ciekawostka niż perełka. "Sirindingo Pisingollo i inne dziwne opowiadania" czasem śmieszą, czasem ciekawią, ale najczęściej nie robią zupełnie nic.

Większość z opowiadań Feijóo jest do zapomnienia; wpadają jednym, a wypadają w zasadzie tym samym uchem, zanim jeszcze dotrą do drugiego.

Ale oddajmy im sprawiedliwość: kilka zasługuje na uwagę.

"Domek w górach" to ciekawa opowieść o idyllicznym domku na szczycie góry, który z jakiegoś niewyjaśnionego powodu napełnia swych kolejnych mieszkańców melancholią. "Bezzębna...

nie jest to książka, po którą sięgnęłabym świadomie. ale wpadła w ręce, tak się stało. tak też się stało, że akurat pociąg, którym jechałam nie miał prądu. więc się stało, że się przeczytało.

zostanie ze mną jeszcze jakiś czas wyobrażenie tamaryndowców i podsłowny mrok. ta nienachalna, mentorska metafora, kończąca każde opowiadanie. jedno skończyło się nawet przyjemnie, reszta.. to fado.

nie jest to książka, po którą sięgnęłabym świadomie. ale wpadła w ręce, tak się stało. tak też się stało, że akurat pociąg, którym jechałam nie miał prądu. więc się stało, że się przeczytało.

zostanie ze mną jeszcze jakiś czas wyobrażenie tamaryndowców i podsłowny mrok. ta nienachalna, mentorska metafora, kończąca każde opowiadanie. jedno skończyło się nawet przyjemnie,...