"Bogowie muszą być szaleni" to kontynuacja świetnie przyjętej debiutanckiej powieści Anety Jadowskiej "Złodziej Dusz". Cały cykl od początku zaplanowany był na sześć tomów.

Główną bohaterką jest Teodora Wilk. Sama woli, by zwać ją Dorą, albo z czarodziejska Jadą. Była policjantka z Torunia, na skutek wydarzeń opisanych w pierwszym tomie (jeśli jeszcze go nie czytałeś/-łaś to przerwij w tej chwili, bo zepsuję Ci jego lekturę) nie może już wrócić do ludzkiego świata i musiała na stałe przenieść się do świata równoległego, w którym żyją wampiry, wilkołaki, wróżki, czarodziejki, wiedźmy, anioły, demony i cała masa innego magicznego ludu. Za swoje zasługi otrzymała wygodne mieszkanko w Thornie (magicznym odpowiedniku Torunia), w którym mieszka z dwójką przyjaciół - diabłem Mironem i aniołem Joshuą.

Pewnego dnia ktoś w Trójprzymierzu (magiczny odpowiednik Trójmiasta) zaczyna zabijać wampiry i magiczny lud. Wszystko wskazuje na wilkołaki, ale coś tu (nie) śmierdzi. Dora i jej przyjaciele będą musieli odkryć kim są mordercy, nim upadnie kruchy pokój i poleje się krew.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że seria o Dorze Wilk ma sporo wspólnego z popularnymi klonami "Zmierzchu". Nic bardziej mylnego. Owszem, główna bohaterką jest kobieta, prowadząca pierwszoosobową narrację, mamy wampiry, wilkołaki i trójkącik miłosny, ale na tym podobieństwa się kończą.

Dora to postać złożona i dość mało kobieca, co jej wyczuloną na punkcie mody przyjaciółkę Katię doprowadza do szału. Jest wiedźmą, ale ma w sobie zarówno dziedzictwo bogini miłości, jak i Pani Północy, bogini wojowników. Na domiar złego dysponuje znacznie większą mocą niż przeciętna wiedźma.

Trójkącik miłosny jest o tyle nietypowy, że obaj faceci nie tylko się znoszą, ale wręcz są najlepszymi przyjaciółmi i nie zamierzają pozwolić, by zmieniła to kobieta, nawet tak atrakcyjna jak Dora. W końcu kumplują się już od kilku stuleci. Dodatkowo Joshua dostał fuchą anioła stróża Dory, a to wyklucza wszelkie kontakty natury seksualnej z podopieczną.

I wreszcie dochodzimy do wampirów i wilkołaków. W magicznym świecie tworzą oni dwie liczące się frakcje. Trzecią są wszelkie magiczne stworzenia, jak wiedźmy, wróżki, gnomy itp. Zupełnie oddzielny system tworzą anioły i demony. Każda z tych frakcji ma ścisłe zasady, wzorce postępowania, sympatie i antypatie. Co dla Jadowskiej charakterystyczne, wszystkie te regulacje społeczne w jakiś sposób wiążą się z biologią tych stworzeń. I tak wilkołaki przejęły sporo stadnych zachowań wilków, agresywnych, ale niepozbawionych logiki. Wampiry, jak to długowieczne stworzenia, są rozpolitykowane, ale ważne są setki niuansów związane ze stworzycielami poszczególnych krwiopijców. I tak dalej.

Niektórych może oburzyć pewna swoboda obyczajowa i seksualna panująca w magicznym świecie. Czytałem nawet artykuły, w których domorośli psychoanalitycy diagnozowali Jadowskiej na tej podstawie różne dewiacje seksualne :). Jednak i ten element, podobnie jak cała reszta kultury magicznego świata, tworzy świetnie przemyślaną i bogatą konstrukcję, która wyróżnia Jadowską na tle podobnej literatury.

Jak już wspomniałem, cykl o Dorze Wilk od początku planowany był na sześć tomów i to widać. Największym grzechem, jaki może popełnić młody twórca to pisanie na siłę kontynuacji czegoś, co się sprzedało. Tu nic nie jest pisane na siłę, wszystko do siebie pasuje i układa się w większą całość. Znaczenie mogą mieć nawet drobne szczegóły z tomu pierwszego, więc przed lekturą "Bogowie muszą być szaleni" polecam odświeżenie sobie "Złodzieja Dusz" i zajrzenie na stronę Anety Jadowskiej, gdzie można przeczytać kilka opowiadań z tego świata, wyjaśniających pewne aluzje, które możemy napotkać w drugim tomie.

Fani na pewno będą zadowoleni, że powracają niemal wszyscy bohaterowie z pierwszego tomu. Mamy więc oczywiście Dorę i jej dwóch amantów, dwóch nadprzyrodzonych dziadków - Gabriela i Lucyfera, starszyznę Thornu oraz Leona, właściciela "Szatańskiego Pierwiosnka", ulubionej knajpy Dory. Powróci też cała masa trzecioplanowych bohaterów, niektórzy tylko na chwilę, inni awansują na drugoplanowych. Martwić może jedynie ograniczenie roli Katii i Witkacego, ale końcówka daje nadzieję, ze z tą dwójką możemy częściej spotykać się w kolejnych tomach.

"Bogowie muszą być szaleni" to godna kontynuacja "Złodzieja Dusz", a cała seria to prawdziwa perełka polskiego Urban Fantasy. Jeśli chcecie przeczytać coś rodzimego w tym gatunku, to zaczęcie od Jadowskiej będzie najlepszym rozwiązaniem.

Krzysztof Krzemień