Ciekawa książka. Bardzo. Kupiłem chyba na OLX tylko dlatego, że wiele ciepłych słów usłyszałem o autorze. Po tytule spodziewałem się czegoś innego – raczej opowieści o islamskim fundamentalizmie. A tu zaskoczenie. Książka będąca w zasadzie esejem jest trochę metafizyczną opowieścią o tożsamości człowieka. Miałem nieodparte wrażenie, że podmiotem o którym opowiada autor jest on sam, mający jak sam wyjaśnia dwa składniki tożsamości które wydają się od siebie dalekie jak ogień i woda – jest arabskim chrześcijaninem. To co zwykle dzieli u niego się złączyło i w zasadzie przez cały esej zastanawia się jak budować, łączyć i jednoczyć. Bardzo dobry esej.

Ciekawa książka. Bardzo. Kupiłem chyba na OLX tylko dlatego, że wiele ciepłych słów usłyszałem o autorze. Po tytule spodziewałem się czegoś innego – raczej opowieści o islamskim fundamentalizmie. A tu zaskoczenie. Książka będąca w zasadzie esejem jest trochę metafizyczną opowieścią o tożsamości człowieka. Miałem nieodparte wrażenie, że podmiotem o którym opowiada autor jest...

W tych mrocznych czasach, kiedy rosna nienawisc i mury miedzy narodami, religiami i frakcjami politycznymi, Amina Maaloufa nalezy czytac ciagle, wszedzie, wciaz i wciaz od nowa.

W tych mrocznych czasach, kiedy rosna nienawisc i mury miedzy narodami, religiami i frakcjami politycznymi, Amina Maaloufa nalezy czytac ciagle, wszedzie, wciaz i wciaz od nowa.

Bardzo dobra lektura na dzisiejszy dzień, o tolerancji, a jednocześnie zachowaniu własnej tożsamości, niby wszystko wiadomo, ale warto przypomnieć.

Bardzo dobra lektura na dzisiejszy dzień, o tolerancji, a jednocześnie zachowaniu własnej tożsamości, niby wszystko wiadomo, ale warto przypomnieć.

Próba odpowiedzi na pytanie jak wyjść z całego wachlarza impasów w jakich znajduje się współczesny zglobalizowany, zagrożony świat.

Napisane nie-cynicznie, z wiarą w sens nadziei.
Ja pisze autor, los, przeznaczenie "jest dla człowieka tym, czym wiatr dla żaglowca. Ten, kto jest u steru nie ma wpływu na kierunek ani siłę wiatru, mimo to może nastawić żagle i obrać kierunek dla swego statku."

Esej zawiera też przekonywującą meta-diagnozę stanu ducha społeczeństw świata arabskiego, daleką od rozpowszechnionych komunałów o osiowej roli fundamentalizmu religijnego jako źródła ich dynamiki.

Próba odpowiedzi na pytanie jak wyjść z całego wachlarza impasów w jakich znajduje się współczesny zglobalizowany, zagrożony świat.

Napisane nie-cynicznie, z wiarą w sens nadziei.
Ja pisze autor, los, przeznaczenie "jest dla człowieka tym, czym wiatr dla żaglowca. Ten, kto jest u steru nie ma wpływu na kierunek ani siłę wiatru, mimo to może nastawić żagle i obrać kierunek...

Lektura obowiązkowa dla WSZYSTKICH, nie tylko dla naukowców i politologów.

Lektura obowiązkowa dla WSZYSTKICH, nie tylko dla naukowców i politologów.

Esej Amina Maalouf'a czyta się bardzo dobrze.
Książka wydana w 2002 roku a mimo to problemy nad którymi pochyla się autor były, są i będą ważne i uniwersalne. Któż z nas chciałby poznać odpowiedzi na pytanie dotyczące własnej tożsamości...?
Amin bardzo celnie trafia w sedno problemu wielokulturowości i przynależności samej w sobie. A jest to bardzo ciekawa perspektywa człowieka, który urodził się w Libanie, człowieka wychowanego w chrześcijańskiej rodzinie, mówiącego po arabsku, posiadającego ogromne dziedzictwo kulturowe, matkę pochodzącą z Egiptu, ojca protestanta, wpływy francuskie, angielskie, tureckie i całą plejadę różnych "mieszanek".
Wydaje mi się, że warto nawet tylko po to sięgnąć po tę publikację, aby poznać w jaki wnikliwy, mądry, nienachalny sposób autor przedstawia swój punkt widzenia. Ciekawy, a przede wszystkim poparty doświadczeniem. Maalouf często sięga do historii, aby móc lepiej przedstawić swoje wywody, przez co dla mnie książka staje się o wiele bogatsza. Przyznam jednak, że do połowy książki byłem oczarowany stylem wypowiedzi, błyskotliwymi spostrzeżeniami, później... trochę się zawiodłem. Uważam jednak, że pozycja ta jest godna uwagi nie tylko dla osób zajmujących się polityką, religią i problemem wielokulturowości, wg mnie jest to książka dla każdego człowieka, po kto aby uzmysłowić sobie jak wiele łączy nas z innymi ludźmi, ale również jak wiele dzieli.

Tak jak Maalouf w swoich powieściach próbuje realizować i lansować mit pojednania tak i w swoim eseju pokazuje, że wizja przyjaźni między ludźmi jest ciągle możliwa i nie jest to wizja utopijna.
Naprawdę, polecam, warto przeczytać!

Esej Amina Maalouf'a czyta się bardzo dobrze.
Książka wydana w 2002 roku a mimo to problemy nad którymi pochyla się autor były, są i będą ważne i uniwersalne. Któż z nas chciałby poznać odpowiedzi na pytanie dotyczące własnej tożsamości...?
Amin bardzo celnie trafia w sedno problemu wielokulturowości i przynależności samej w sobie. A jest to bardzo ciekawa perspektywa...