Ogólnie ujmując wszystkie te opowiadania należą do gatunków fantastycznych. Nie zabraknie tu high fantasy pełnego smoków, zjaw, demonów jak i science fiction w różnych odmianach. Nie zabraknie również  innych nie do końca sprecyzowanych opowiadań, ale o tym później...

Opowiadania, na które szczególnie warto zwrócić uwagę to przede wszystkim "Moje usta milczące, moje dłonie rdzawe" Pawła Palińskiego, w którym poznajemy zdeterminowanego i pełnego frustracji bohatera żyjącego w postapokaliptycznym mieście pełnym szkła. To, na co warto zwrócić uwagę to swego rodzaju konsekwencja w całej logice opowiadania (uwzględnienie procesu powstawania szkła z piachu czy cel, do którego dąży bohater).

Kolejnym ciekawym opowiadaniem jest "Jeszcze jeden bohater" autorstwa Roberta Wegnera, w którym to znajdujemy się w samym środku wojny pomiędzy ludźmi, którzy skolonizowali pewną odległą planetę oraz kalehami, obcymi-robotami(?), o których wiadomo jedynie to, że są wrogo nastawione w stosunku do ludzkiej cywilizacji. Tutaj natomiast ogromnym plusem jest to, że brak znajomości terminologii wojennej czy stricte fantastyczno-naukowej czytelnik bez problemu odnajdzie się w przedstawionym świecie i zidentyfikuje się z bohaterami.

Z nieco odległych klimatów, niebanalne jest również pierwsze opowiadanie autorstwa Łukasza Orbitowskiego  pt. "Kret i Król", które mimo, że na początku wydaje się być dosyć nielogiczne do "przyswojenia", z czasem staje się niezwykle wciągające. Czytając zwraca się  uwagę nie tylko na same losy bohaterów, ale na przyjaźń i niepozorną kruchość skrywaną pod płaszczem powierzchownej "twardości".


Do pozostałych ciekawych opowiadań należą również: Miasto ponad i pod, Dłużnicy, Drzypapa czy Śmierć superbohatera. O ile pierwsze i ostatnie z wymienionych ewidentnie podlega terminowi "fantastyka", o tyle ciężko jest stwierdzić do jakich gatunków należą pozostałe, gdyż brak w nich elementów czysto fantastycznych, ale też nie jest to typowa proza.

Niestety, opowiadania, o których nie wspomniałam (a jest to mniej więcej połowa wszystkich zawartych w książce) - nie przypadły mi do gustu. Problemem tutaj nie okazało się być "nietrafienie" w moje literackie gusta czy ulubione gatunki, ale zwykłe niedopracowanie, gdyż właśnie takie sprawiały wrażenie. Jako, że posiadam podstawową wiedzę na temat tworzenia światów fantastycznych (filologiczna specjalizacja Sprint-Write w końcu się do czegoś przydaje...), to co "szkodzi" tu najbardziej, to brak zbudowanego, czytelnego i przyswajalnego dla czytelnika otoczenia. Czytając, mamy wrażenie, że o co tak naprawdę w tym chodzi - wie tylko sam autor, który niechętnie się z nami wiedzą tą dzieli nieudolnie wprowadzając nas w świat, który nie jesteśmy w stanie przyjąć bez protestowania czy "wgryźć się" w nie tak, jak to zazwyczaj bywa w dobrze zbudowanej fikcji. Takie wrażenia wywarły na mnie opowiadania pt. "Barbarzyńcy", "Duch Zemsty" czy "Iter in Sarmatian", które miało w całym swoim pomyśle duży potencjał - jednak niestety niewykorzystany.


Podsumowując, ciężko jest mi ocenić Herosów jako książkę całokształt, gdyż jedną jej połową jestem zachwycona, a druga kompletnie do mnie nie trafiła. Czytając, zwiedzamy krainy rodem ze średniowiecznych legend pełne demonów, smoków i magów jak i te całkowicie skomputeryzowane, gdzie nie brakuje laserów, robotów i mechanizacji.

Ogólnie ujmując wszystkie te opowiadania należą do gatunków fantastycznych. Nie zabraknie tu high fantasy pełnego smoków, zjaw, demonów jak i science fiction w różnych odmianach. Nie zabraknie również  innych nie do końca sprecyzowanych opowiadań, ale o tym później...

Opowiadania, na które szczególnie warto zwrócić uwagę to przede wszystkim "Moje usta milczące, moje...