Zanim zabrałam się za lekturę "Carycy" przeczytałam "Niewolnicę" Ellen Alpsten. W przypadku tej ostatniej książki słowo "niewolnica" jest tak samo naciągnięte jak i moje "przeczytałam", gdyż tak naprawdę historia miłości Samuela Baker'a i Florence von Sass, przedstawiona przez niemiecką pisarkę była nudna i nieciekawa, więc 5 ostatnich stron sobie podarowałam. Miałam zatem spore opory, by sięgnąć po kolejną powieść Alpsten. Książka gruba, a ja zrażona "Niewolnicą" byłam nastawiona sceptycznie. A nuż okaże się tak samo nudna. Przełamałam jednak opory i już po pierwszych paru stronach książka mnie wciągnęła.

"Caryca" to historia Marty Heleny Skowrońskiej, córki chłopa z Inflant, której losy potoczyły się w zdumiewający sposób. Z biednej wsi trafiła na carski dwór, została najpierw kochanką a potem żoną Piotra Wielkiego, by po jego śmierci przez 2 lata pełnić najwyższą godność w państwie. W książce wiele jest scen erotycznych. Są też brutalne sceny gwałtów, gdy Marta jako młoda dziewczyna została sprzedana na służbę. Jest także miejsce na miłość lesbijską. Katarzyna pozbawiona cielesnych uciech z Piotrem znajduje ukojenie i rozkosz w ramionach jednej z dam swojego dworu Ulryki Villebois. Żeby nie było, że skupiłam się tylko na pikantnych aspektach tej powieści, to w książce odnajdujemy też informacje o uczestnictwie Katarzyny w wyprawach wojennych swojego męża. Przedstawiona jest również nienawiść cara Piotra Wielkiego do swego pierworodnego syna Aleksego oraz tragiczna śmierć młodego carewicza.

Książka wciąga, aczkolwiek nie mogę oprzeć się wrażeniu, że końcówka jest napisana trochę chaotycznie, tak jakby i tutaj Ellen Alpsten była już znudzona pisaniem i chciała tą historię jak najszybciej skończyć. Niemniej polecam.

Zanim zabrałam się za lekturę "Carycy" przeczytałam "Niewolnicę" Ellen Alpsten. W przypadku tej ostatniej książki słowo "niewolnica" jest tak samo naciągnięte jak i moje "przeczytałam", gdyż tak naprawdę historia miłości Samuela Baker'a i Florence von Sass, przedstawiona przez niemiecką pisarkę była nudna i nieciekawa, więc 5 ostatnich stron sobie podarowałam. Miałam zatem...