Podczas czytania uczucie jakby się podsłuchiwało rozmowę sąsiadów przez ścianę, nie wiadomo o co chodzi a wciąga jak w wir

Podczas czytania uczucie jakby się podsłuchiwało rozmowę sąsiadów przez ścianę, nie wiadomo o co chodzi a wciąga jak w wir

Tym razem tak lubiany przeze mnie niedopowiedziany i mało ewidentny sposób autorskiej narracji, oddaje pole przekonaniom politycznym. Pozwalając grupie lewicujących międzynarodowych guerillas, organizować quasi terrorystyczny , za to zupełnie nieprzygotowany atak, w imię celów wyższych acz słabo zdefiniowanych. Ja jednak jako beneficjent księgi tytułowemu Manuelowi przeznaczonej, skupię się na obserwacji turkusowego pingwina, kontestacji grzyba, i odpowiedzi na pytanie dlaczego Joni Mitchell stała się mężczyzną. Plum.

Tym razem tak lubiany przeze mnie niedopowiedziany i mało ewidentny sposób autorskiej narracji, oddaje pole przekonaniom politycznym. Pozwalając grupie lewicujących międzynarodowych guerillas, organizować quasi terrorystyczny , za to zupełnie nieprzygotowany atak, w imię celów wyższych acz słabo zdefiniowanych. Ja jednak jako beneficjent księgi tytułowemu Manuelowi...

Cortazar powiedział, że to najgorsza książka jaką napisał i przez grzeczność ;) nie sposób zaprzeczyć. Tytułowy Manuel to dziecko jednej z par bohaterów pojawiających się w książce - i jemu ma być dedykowana książka. W zamyśle, miało to być ostrzeżenie dla przyszłych pokoleń dotyczące dyktatur i przemocy ale jednak chyba nie wyszło. Jest chaotycznie i właściwie nie wiadomo o co w niej chodzi - dopiero lektura recenzji jak i artykułów "o książce" pozwala jakoś sobie poukładać w głowie, to co przeczytaliśmy.

Pozycje Cortazara bywają ciężkie w odbiorze ze względu na formę -ale w tym przypadku jest to już chyba nie do przyswojenia z uwagi na nagromadzenie (wstawianych chyba bez specjalnego planu) wycinków z prasy, które "szatkują" książkę i nie pozwalają domyślić się, o czym autor tak właściwie pisze. Pozycja raczej dla fanów autora - z pewnością nie jest to książka, od której warto rozpocząć poznawanie twórczości tego pisarza (tutaj wg. mnie "Gra w klasy" jest bezapelacyjnym liderem).

Cortazar powiedział, że to najgorsza książka jaką napisał i przez grzeczność ;) nie sposób zaprzeczyć. Tytułowy Manuel to dziecko jednej z par bohaterów pojawiających się w książce - i jemu ma być dedykowana książka. W zamyśle, miało to być ostrzeżenie dla przyszłych pokoleń dotyczące dyktatur i przemocy ale jednak chyba nie wyszło. Jest chaotycznie i właściwie nie wiadomo...

Paryż, gorący przełom lat 60-ch i 70-ch, polityka, tzw. momenty i akcja terrorystyczna - to jedna rzecz. Miszmasz, kombinacja alpejska, intelektualizm w tym nienajlepszym znaczeniu tego słowa i garść okrutnej rzeczywistości - to rzecz druga. Są jeszcze rzeczy trzecie i czwarte - i może poprzestanę na podzieleniu rzeczy na czworo. Książka ta może: a) spodobać się, b) zaintrygować, c) zmusić do analiz, d) skłonić do przemyśleń, e) zmęczyć, f) wkurzyć, g) znudzić. W kolejności od reakcji najrzadszej do najczęstszej.

Paryż, gorący przełom lat 60-ch i 70-ch, polityka, tzw. momenty i akcja terrorystyczna - to jedna rzecz. Miszmasz, kombinacja alpejska, intelektualizm w tym nienajlepszym znaczeniu tego słowa i garść okrutnej rzeczywistości - to rzecz druga. Są jeszcze rzeczy trzecie i czwarte - i może poprzestanę na podzieleniu rzeczy na czworo. Książka ta może: a) spodobać się, b)...

Niesamowita! Nie potrafię powiedzieć dlaczego, ale od kiedy ją przeczytałam jest to nieustająco moja ulubiona książka. Oryginalna, zaskakująca! Jak do tej pory żadna historia nie urzekła mnie tak, jak ta. Cortazar jak zawsze wyjątkowy, pisarz jedyny w swoim rodzaju, wytwarza w swoich opowieściach cudowny klimat, wciąga czytelnika do świata z pogranicza realności i fantastyki

Niesamowita! Nie potrafię powiedzieć dlaczego, ale od kiedy ją przeczytałam jest to nieustająco moja ulubiona książka. Oryginalna, zaskakująca! Jak do tej pory żadna historia nie urzekła mnie tak, jak ta. Cortazar jak zawsze wyjątkowy, pisarz jedyny w swoim rodzaju, wytwarza w swoich opowieściach cudowny klimat, wciąga czytelnika do świata z pogranicza realności i fantastyki

Strasznie chaotyczna i niepoukładana książka. Nadmiar cytowanych artykułów oraz dialogi odstręczały mnie od lektury. Jeśli chodzi o Cortazara to bardziej polecam Wam "Wielkie wygrane".

Strasznie chaotyczna i niepoukładana książka. Nadmiar cytowanych artykułów oraz dialogi odstręczały mnie od lektury. Jeśli chodzi o Cortazara to bardziej polecam Wam "Wielkie wygrane".

Książkę należy czytać w duchu romantyzmu. Tylko tak można zrozumieć lewicujący, rewolucyjny klimat powieści. Można powiedzieć, że gdy tę książkę przegapi się w młodości, to potem trudno będzie do niej się przekonać. Niezbędnym atrybutem czytelnika musi bowiem być młodość. Tylko tak można zbliżyć się do bohaterów. Pikanterii niech doda fakt, że w książce występuje przeklinająca po hiszpańsku Polka. Miłej lektury!

Książkę należy czytać w duchu romantyzmu. Tylko tak można zrozumieć lewicujący, rewolucyjny klimat powieści. Można powiedzieć, że gdy tę książkę przegapi się w młodości, to potem trudno będzie do niej się przekonać. Niezbędnym atrybutem czytelnika musi bowiem być młodość. Tylko tak można zbliżyć się do bohaterów. Pikanterii niech doda fakt, że w książce występuje...

Moje pierwsze spotkania z Cortazarem...oj,czuję że będę się z nim częściej spotykać Najbardzej urzekł mnie język...błyskotliwy ,ironiczny ,dowcipny...by nagle stać się niemal mentorski,poważny jak niektóre sprawy poruszane w tej powieści.Narracja ...taka jaką uwielbiam czyli pomieszanie dialogów,akcji,czasu,bohaterów.Obok groteskowo-komicznych wątków(turkusowy pingwin,grzyb Lonsteina),bardzo poważna analiza skomplikowanych powiązań w trójkącie Andres,Ludmiła,Francine...i te wycinki z gazet odmierzające czas do nadejścia Draki...a wszystko otoczone latynoamerykańską aurą.Dodam jeszcze kapitalne,przezabawne dialogi,opisy Paryża oczami emigrantów i naprawdę ciekawą akcję...Czytajcie bo warto znać taką literaturę.

Moje pierwsze spotkania z Cortazarem...oj,czuję że będę się z nim częściej spotykać Najbardzej urzekł mnie język...błyskotliwy ,ironiczny ,dowcipny...by nagle stać się niemal mentorski,poważny jak niektóre sprawy poruszane w tej powieści.Narracja ...taka jaką uwielbiam czyli pomieszanie dialogów,akcji,czasu,bohaterów.Obok groteskowo-komicznych wątków(turkusowy pingwin,grzyb...

Tytułowa książka dla Manuela jest w większym stopniu bohaterem powieści niż wskazaniem na jej definicję. Manuel jest wprawdzie niemowlakiem, ale to nie jest książka dla dzieci. Wpływają na to polityczno-rewolucyjno-rebeliancko-spiskowe historie i nietuzinkowi bohaterowie. Ich relacje i zbliżenia nie są raczej dla dzieci, a może i nie dla wszystkich dorosłych...

Początkowe trudności z odnalezieniem toku fabuły przy cortazarowskiej strukturze narracji sprawia, że nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna, ale na pewno nie można jej zarzucić nijakości.

Tytułowa książka dla Manuela jest w większym stopniu bohaterem powieści niż wskazaniem na jej definicję. Manuel jest wprawdzie niemowlakiem, ale to nie jest książka dla dzieci. Wpływają na to polityczno-rewolucyjno-rebeliancko-spiskowe historie i nietuzinkowi bohaterowie. Ich relacje i zbliżenia nie są raczej dla dzieci, a może i nie dla wszystkich dorosłych...

Początkowe...

Rozczarowująca, niepozostawiająca w człowieku żadnego śladu.
"Momenty" to za mało..

Rozczarowująca, niepozostawiająca w człowieku żadnego śladu.
"Momenty" to za mało..