Wyjątkowy eksperyment literacki, swoista zabawa z czytelnikiem, prawdziwy przysmaczek dla czytaczy.

Zdecydowany plus za oryginalność i zachętę do przemyśleń, jednak ku mojemu rozczarowaniu bywały i momenty szczególnie męczące, nieznośnie przefilozofane, które w istocie nie miały większej wartości niż wykazanie się autora swą 'erudycją', lecz to jednocześnie miało swój urok i swoisty sens - oddawały bowiem istotę sposobu bycia głównego bohatera, a w pewnej mierze i wszystkich istotnych bohaterów.

W każdym razie - pozycja niewątpliwie ciekawa i warta bliższego poznania.

Wyjątkowy eksperyment literacki, swoista zabawa z czytelnikiem, prawdziwy przysmaczek dla czytaczy.

Zdecydowany plus za oryginalność i zachętę do przemyśleń, jednak ku mojemu rozczarowaniu bywały i momenty szczególnie męczące, nieznośnie przefilozofane, które w istocie nie miały większej wartości niż wykazanie się autora swą 'erudycją', lecz to jednocześnie miało swój...

to jedna z tych książek, które na dobre mnie ukształtowały. niektóre cytaty towarzyszą mi przez całe życie i wciąż są dla mnie ważne.
urzeka formą i swoją nieskończonością - można w zasadzie dowolnie skakać po rozdziałach, układając za każdym razem inną opowieść. to uczta intelektualna i filozoficzna, prowokująca do zadawania pytań o sens, bliskość, samotność, miłość i swoje miejsce na ziemi.

dodatkowo - "Grę w klasy" można czytać dla czystej przyjemności delektowania się słowami - tłumaczenie jest przepiękne.

to jedna z tych książek, które na dobre mnie ukształtowały. niektóre cytaty towarzyszą mi przez całe życie i wciąż są dla mnie ważne.
urzeka formą i swoją nieskończonością - można w zasadzie dowolnie skakać po rozdziałach, układając za każdym razem inną opowieść. to uczta intelektualna i filozoficzna, prowokująca do zadawania pytań o sens, bliskość, samotność, miłość i...

Książka beznadziejna, z dziwną pourywaną fabułą, z jakimiś pseudo-mądrościowymi dywagacjami natury filozoficznej. Dotrwałem do połowy, dalej się nie dało. Sama koncepcja czytania w różnej kolejności jest ciekawa, natomiast ciężko czytać coś, co jest niezdatne do czytania.

Książka beznadziejna, z dziwną pourywaną fabułą, z jakimiś pseudo-mądrościowymi dywagacjami natury filozoficznej. Dotrwałem do połowy, dalej się nie dało. Sama koncepcja czytania w różnej kolejności jest ciekawa, natomiast ciężko czytać coś, co jest niezdatne do czytania.

Ciężko było przebrnąć, za mądra książka jak dla mnie.

Ciężko było przebrnąć, za mądra książka jak dla mnie.

Porównywany z Ulissesem?! Błagam…

Porównywany z Ulissesem?! Błagam…

Książkę przeczytałem raz, po kolei w skróconej wersji. Średnio mi się podobała, ale stwierdziłem, że może przeczytanie drugi raz z dodatkowymi rozdziałami poprawi odbiór. Niestety, po kilkunastu rozdziałach drugiego podejścia zupełnie sobie odpuściłem.

Osobiście do mnie ta pozycja zupełnie nie przemawia. Są opisy scen, które trochę posuwają opowieść do przodu, a czasami nie. Poszczególne rozdziały nie są ze sobą ściśle powiązane. Czasami trzeba się mocno domyślać, co się wydarzyło między jednym a drugim.

Język, owszem, jest bogaty, autor sprawnie się nim posługuje, lecz on również nie do końca przypadł mi do gustu.

Osobiście nie polecam, choć na pewno wielu osobom się może ten styl podobać.

Książkę przeczytałem raz, po kolei w skróconej wersji. Średnio mi się podobała, ale stwierdziłem, że może przeczytanie drugi raz z dodatkowymi rozdziałami poprawi odbiór. Niestety, po kilkunastu rozdziałach drugiego podejścia zupełnie sobie odpuściłem.

Osobiście do mnie ta pozycja zupełnie nie przemawia. Są opisy scen, które trochę posuwają opowieść do przodu, a czasami...

Książka, którą bardzo chciałem przeczytać, lecz nie dałem rady. Obietnica książki, którą można przeczytać na wiele sposobów jest niezwykle kusząca. Niestety treść w moim odczuciu jest strumieniem świadomości pełnym odniesień tak odległych w czasie i kulturze, że będących nie do zrozumienia dla laików. W momentach, gdy narracja przechodziła z głównego bohatera w trzecią osobę, lektura stawała się bardziej zrozumiała, lecz nie pomagało to zbytnio w odbiorze jakiejkolwiek wartości z lektury. Z przykrością muszę stwierdzić, że odbiłem się jak piłka rzucona o ścianę i po 70 stronach odłożyłem książkę na półkę.

Książka, którą bardzo chciałem przeczytać, lecz nie dałem rady. Obietnica książki, którą można przeczytać na wiele sposobów jest niezwykle kusząca. Niestety treść w moim odczuciu jest strumieniem świadomości pełnym odniesień tak odległych w czasie i kulturze, że będących nie do zrozumienia dla laików. W momentach, gdy narracja przechodziła z głównego bohatera w...

[...]
- Co to jest absolut?
- To są chwile gry coś osiąga maksimum swoich wymiarów, swojej głębokości, swojego zasięgu, swojego sensu i staje się kompletnie nieinteresujące
[...]
I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami
[...]
Czasem mam wrażenie, że wyślizguję się z twych ramion prosto w przepaść. To gorsze niż sen o spadaniu w próżnię.

DLA WYTRWAŁYCH ORAZ WRAŹLIWYCH !
DLA TYCH, KTÓRZY POSIADAJĄ OTWARTY UMYSŁ!
Nie było łatwo, trudna do odczytania. Naprawdę. Klasyk Julio Cortazara ma w sobie coś takiego, że ma się go ochotę rzucić w kąt i podeptać. Po wielokroć. By potem znów do niego wrócić. Sądzę, że każdy musi ułożyć klocki „Gry w klasy” na swój, własny i niepowtarzalny sposób. Może nawet rzucić je w kąt i już nigdy do nich nie wrócić. Psychologia miesza się tu z filozofią, rzeczywistość nabiera sennego posmaku i trzeba wiele uwagi, by się w tej mieszance nie utopić. Trudno nie podziwiać erudycji Autora, choć niestety odnosi się również nieodparte wrażenie, że być może jest nie mniej ni więcej li tylko „sztuką dla sztuki”. Wielu zachłyśnie się zbyt wcześnie i pójdzie na dno, inni będą walczyć do pierwszej, większej fali. Jedno jest pewne, kto lubi literackie wyzwania, ten odnajdzie się tu jak ryba w wodzie.
Ale jest nadzieja dla nas, tak jak i dla Horacio, możemy jeszcze zwariować, by w ostatecznym rozrachunku czuć się w końcu normalnie 😉
Nawet jeśli polegniemy przy zrozumieniu jej sensu, to zawsze możemy powiedzieć, że zagraliśmy z autorem w jego "Grę w klasy" 😉
Pozostawiam bez gwiazdek, bo moja nota waha się od 1 do 10

[...]
Wszyscy pragniemy tysiącletniego królestwa, czegoś w rodzaju Arkadii, gdzie może bylibyśmy o wiele nieszczęśliwsi niż ty tutaj (bo przecież, Doppelgänger, nie o szczęście nam idzie),ale za to może nie byłoby tam tej straszliwej gry przedstawień.

[...]
- Co to jest absolut?
- To są chwile gry coś osiąga maksimum swoich wymiarów, swojej głębokości, swojego zasięgu, swojego sensu i staje się kompletnie nieinteresujące
[...]
I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami
[...]
Czasem mam wrażenie, że wyślizguję się z twych ramion prosto w przepaść. To gorsze niż sen o spadaniu w próżnię.

DLA WYTRWAŁYCH ORAZ...

Widać w tym wielką swobodę operowania słowem i przenikające promienienie bystrego umysłu autora, ale klimat lepkiego brudu permanentnie lewitującego w alkoholowych wyziewach - to nie mój klimat. Czy taka uwaga jest automatycznie oznaką ciągoty do kiczu?

Widać w tym wielką swobodę operowania słowem i przenikające promienienie bystrego umysłu autora, ale klimat lepkiego brudu permanentnie lewitującego w alkoholowych wyziewach - to nie mój klimat. Czy taka uwaga jest automatycznie oznaką ciągoty do kiczu?

Główna fabuła całkiem interesująco poprowadzona, świetnie się czyta fragmenty osadzone w Paryżu - wiele scen pozostanie w pamięci na długo.

Druga część książki, w której akcja toczy się w Buenos Aires nieco słabsza i dość dziwaczna miejscami.

Samo "klasowanie" nieco mnie rozczarowało - skakanie po rozdziałach to dla mnie ciekawostka nie zmieniająca głównej osi fabularnej (która i tak jest raczej szczątkowa - to nie jest w której istotne są wydarzenia, a bardziej klimat i przemyślenia bohaterów).

Główna fabuła całkiem interesująco poprowadzona, świetnie się czyta fragmenty osadzone w Paryżu - wiele scen pozostanie w pamięci na długo.

Druga część książki, w której akcja toczy się w Buenos Aires nieco słabsza i dość dziwaczna miejscami.

Samo "klasowanie" nieco mnie rozczarowało - skakanie po rozdziałach to dla mnie ciekawostka nie zmieniająca głównej osi fabularnej...