Zapraszam do lektury całości recenzji na blogu Czepiam się książek

http://czepiamsieksiazek.pl/?p=1677

Odkąd kilka lat temu przeczytałam po raz pierwszy Grę w klasy, wiedziałam, że Cortázar to eksperymentator i literacki geniusz. Później przyszedł czas na lekturę innych jego tekstów, opowiadań i miniatur, dzięki którym odkryłam, że argentyński pisarz ma fenomenalną wyobraźnię i poczucie humoru… Jednak dopiero czytając jego wykłady o literaturze zrozumiałam, że był też wizjonerem. Nie spodziewałam się usłyszeć – i to z ust samego Cortázara – że na kształt jego twórczości tak wielki wpływ miały metafizyczne doznania, sny, przeczucia, swoiste wizje, których doświadcza otwarty i czujny umysł. Teraz wiem, że Cortázar był nie tylko obserwatorem rzeczywistości – którą przepuszczał przez filtr swojej artystycznej wyobraźni – ale też obserwatorem własnego wnętrza. Krótko mówiąc, był mistrzem imaginacji i introspekcji.

[...]

Wracając do „najmniej przemądrzałego profesora świata” uderzające jest to, że choć Cortázar dużo mówi o sobie i swoim pisarstwie, nie ma w tym narcyzmu czy egotyzmu. Jest za to swoboda i pokora. Jest dystans do siebie i zdrowy krytycyzm (na przykład po latach ocenia pewne fragmenty Gry w klasy jako właśnie „przemądrzałe”, ale jednocześnie nie żałuje ich kształtu; celnie podsumowuje ewolucję, która przeszedł jako pisarz),są też na pewno interesujące dla każdego miłośnika autora – zdradzane bez przesadnego ekshibicjonizmu – anegdotki z życia prywatnego. W jego chwilami gawędziarskich wykładach nie ma przesadnego intelektualizowania, a dzięki temu książka jest przystępna. To lektura nie tylko dla absolwentów uczelni wyższych, miłośników badań literackich czy konkretnie twórczości Cortázara. Myślę, że wykłady te powinien przeczytać każdy początkujący, ale nie tylko początkujący, pisarz. Na pewno okażą się bezcenne dla tych, którzy chcieliby, albo już próbują, chwycić za pióro. Cortázar chętnie dzieli się swoimi pisarskimi doświadczeniami, uczy patrzeć na świat i literaturę, czerpać z nich inspirację. I wreszcie jest to książka dla każdego, kto kocha literaturę i kogo fascynuje jej przenikanie się z codziennością.

[...]

Pora podsumować. Parafrazując Murakamiego – o czym mówi Cortázar, kiedy mówi o literaturze? O wszechobecności i powszechności snucia narracji – zarówno pisanych jak i mówionych; o elitarności i egalitarności literatury oraz literackich autorytetach; o pisarskiej idei i formie, o estetyce; o prawdziwej sztuce i sztuce dla sztuki; o powołaniu pisarza, pisarstwie zaangażowanym; o tworzeniu „na wygnaniu”, o historii, wojnie, władzy, rewolucji i reżimie, o cenzurze, wolności pisarskiej i wolności w ogóle; o kulturze Wschodu i kulturze Zachodu, dwóch odmiennych perspektywach postrzegania świata; o genezie Gry w klasy i innych swoich utworów; o pułapkach języka i o szaleństwie…

Zapraszam do lektury całości recenzji na blogu Czepiam się książek

http://czepiamsieksiazek.pl/?p=1677

Odkąd kilka lat temu przeczytałam po raz pierwszy Grę w klasy, wiedziałam, że Cortázar to eksperymentator i literacki geniusz. Później przyszedł czas na lekturę innych jego tekstów, opowiadań i miniatur, dzięki którym odkryłam, że argentyński pisarz ma fenomenalną...