"Dla odmiany [w tomie drugim] postaci nabierają wreszcie charakteru i kształtu. Może Cadvan wydaje się być zbyt idealny, ale za to Maerad staje się arogancka, dumna i niebezpieczna. Momentami zapatrzona w nową moc, co – naturalnie – musi prowadzić do tragedii. Muszę przyznać, że taka przemiana bardzo mi się podobała. Zniknęło gdzieś to naiwne, papierowe dziewczę z „Daru”, a zastąpiła je Maerad Elendor, Ognista Lilia z Edil-Amarandhu. Kobietka z pazurem. Mam tylko nadzieję, że autorka nie będzie karać postaci i moralizatorsko krytykować, aby pokazać, że potrafi się obronić, jeśli chce. Cały tom wydaje się mroczniejszy. Przede wszystkim Maerad łamie podstawowe prawa i zabija jedną z bardów. Mniejsza, że w samoobronie, bo liczą się tylko konsekwencje. W efekcie, inni bohaterowie przypinają dziewczynie etykietkę potwora i nawet Cadvan, jej mentor i opiekun, odczuwa psychiczny dyskomfort. I tutaj ogólna pochwała, bo spodobał mi się obrany kierunek. W końcu zaczyna się dziać! Są emocje, wątpliwości i sensowne pokazanie poszukiwania własnego „ja”.

„Zagadkę” uważam za tom udany bardziej niż poprzedni. Widać, że autorka czegoś się nauczyła, a przynajmniej miała nowe, świeże pomysły. W zasadzie można by nawet pominąć mało udany „Dar” i zacząć od razu od drugiego tomu, by dostać historię dojrzalszą, w znacznie ciekawszej wersji. Chyba że ktoś rozpaczliwie musi poznawać fabułę w ściśle określonej kolejności. W takim razie nie ma zmiłuj. Proszę jednak nie zapominać, że „Ksiegi Pellinoru” to dalej typowy romans, owinięty w papier high fantasy. Odstrasza? Nie ruszajcie. W każdym innym wypadku – droga wolna!"

Całość mojej recenzji na: http://www.qfant.pl/review/alison-croggon-ksiega-druga-pellinoru-zagadka/

"Dla odmiany [w tomie drugim] postaci nabierają wreszcie charakteru i kształtu. Może Cadvan wydaje się być zbyt idealny, ale za to Maerad staje się arogancka, dumna i niebezpieczna. Momentami zapatrzona w nową moc, co – naturalnie – musi prowadzić do tragedii. Muszę przyznać, że taka przemiana bardzo mi się podobała. Zniknęło gdzieś to naiwne, papierowe dziewczę z „Daru”, a...