Czytając pierwsze strony "Świata po wybuchu" przez myśl przechodziły mi określenia takie jak "arcydzieło", "mistrzowska robota", "świetne wykonanie". Byłam pewna, że wystawię kolejną obrzydliwie pochlebną opinię na Lubimy Czytać. Jednakże ku mojemu zaskoczeniu im dalej się zagłębiałam w tą książkę tym bardziej mnie odpychała, nudziła i sprawiała, że miałam ochotę odłożyć ją na półkę i o niej zapomnieć. Wydarzenia ciągnęły się niemiłosiernie, akcja wlokła się i nie nabierała tępa. Świat przedstawiony w książce który zachwycił mnie na początku, zaczął mnie nudzić. Książka faktycznie dobitnie pokazuje nam jak może wyglądać kiedyś Ziemia i jest to obraz bardzo realistyczny jednakże zabrakło mi dreszczyku emocji. Coraz częściej miałam ochotę na zrezygnowanie z tej książki, bo nie cierpię gdy lektura mnie męczy. Jednakże postanowiłam dać jej szansę. Opłaciło się. Zakończenie powaliło mnie z nóg i rozmiażdżyło na maleńkie kawałeczki. Zabójcze zwroty akcji, niespodzianki, rozlewy krwi. Wreszcie to, na co czekałam w tej książce! Warto przebrnąć przez nudnawy środek dla takiej końcówki! Ale nie zmienia to faktu, że jestem totalnie rozczarowana dlatego daję 5 gwiazdek. Poważnie się zastanowię przed sięgnięciem po drugą część.

Czytając pierwsze strony "Świata po wybuchu" przez myśl przechodziły mi określenia takie jak "arcydzieło", "mistrzowska robota", "świetne wykonanie". Byłam pewna, że wystawię kolejną obrzydliwie pochlebną opinię na Lubimy Czytać. Jednakże ku mojemu zaskoczeniu im dalej się zagłębiałam w tą książkę tym bardziej mnie odpychała, nudziła i sprawiała, że miałam ochotę odłożyć ją...