Nie zdawałam sobie sprawy, że Stephenie Meyer w takim stopniu wzorowała się na "Pamiętnikach Wampirów" przy pisaniu "Zmierzchu". Ale wyszło jej to na dobre. Wyciągnęła wnioski z lektury i nie popełniła tych samych błędów co Smith. Historia Belli i Edwarda jest ciekawsza, bardziej wciągająca i znacznie bardziej nastrojowa niż historia Eleny i Stefano.

W "Przebudzeniu" poznajemy dwóch braci, skłóconych ze sobą od dzieciństwa, w późniejszych latach walczących ze sobą o kobiety: najpierw o samolubną Katherinę, kilka wieków później o egocentryczną Elenę. Obie piękne i obie nieznośne. Nachodzi mnie więc pytanie: czy mężczyźni faktycznie myślą tylko przyrodzeniem, czy może tyczy się to wyłącznie wampirów.

Całe to wampirzenie w tej książce pozbawione jest aury tajemniczości, którą powinno posiadać. Denerwowała mnie beztroska i łatwość, z jaką przychodziło bohaterom mówienie o przemianie i przechodzenie jej.
W dodatku całe to wymienianie się krwią... to jakiś rodzaj wampirzego seksu?

Brak ładu, czasami też i sensu, sporo niedociągnięć. Czytając, miałam wrażenie że autorce bardzo się spieszyło. A szkoda.

Nie zdawałam sobie sprawy, że Stephenie Meyer w takim stopniu wzorowała się na "Pamiętnikach Wampirów" przy pisaniu "Zmierzchu". Ale wyszło jej to na dobre. Wyciągnęła wnioski z lektury i nie popełniła tych samych błędów co Smith. Historia Belli i Edwarda jest ciekawsza, bardziej wciągająca i znacznie bardziej nastrojowa niż historia Eleny i Stefano.

W "Przebudzeniu"...