Gdy przeczytałam „Umarli czasu nie liczą” – pierwszą książkę z tego cyklu znalazłam tylko jeden jasny punkt i byłam rozczarowana jakością poleconej mi książki. Jedna Nikita mająca olbrzymi potencjał, jako postać, to jednak za mało, aby powieść zyskała moją sympatię.

Drugi tom „Strażniczka Aniołów Mroku” była już o klasę wyżej od nieudanego początku jednak nadal daleko było tej powieści do panteonu dobrej fantastyki. Widać było duży progres w stosunku do poprzedniej książki, wobec czego miałam nadzieję, że w trzecim tomie dostanę łupnia.

Znokautowana nie zostałam. „Nadejście Aniołów Mroku” jest najlepszą częścią z trylogii. Temu nie mogę zaprzeczyć. Jednak nadal Kim Harrison nie uwolniła drzemiącego w niej talentu. Widać tu dobry pomysł, zalążki dobrych postaci (niestety nie wykiełkowały),jednak brakuje powagi. I wiem o tym, że ten cykl nie jest na poważnie i należy go traktować z przymrużeniem oka, lecz boli mnie, jako czytelnika, gdy widzę, że cykl o Madison Avery mógł być genialny. Wiem, bowiem, że omija mnie prawdziwa uczta.

W tej części Madison ma okazję, aby odzyskać swoje ciało, co ma wpływ na jej relację z nadal najlepiej napisaną postacią w cyklu – Nikitą. Relacje z chłopakiem zaczynają szwankować na pewnym etapie. Madison nadal próbuje przekonać Serafinów do swoich metod pracy i przy okazji zostaje oskarżona o podpalenie. Brzmi ciekawie? Według mnie tak. Jednak bliżej tu do komedii niż czegoś robiącego wrażenie. Ale nie mogę uznać tego za wadę. Napisanie komedii wcale nie jest takie proste. A miałam nie jedną okazję do śmiechu czytając „Nadejście Aniołów Mroku”. Jednak z drugiej strony ocieramy się o dość poważne pytania natury etycznej. Co każe się nad tym śmiechem zastanowić.

Czy warto przeczytać cykl o Madison Avery? Nie jestem przekonana czy dla jednej bohaterki warto poświęcać czas. Chyba, że tak jak ja potrzebujecie ogłupiacza pomiędzy jedną cięższą emocjonalnie książką, a drugą. Wtedy „Nadejście Aniołów Mroku” oraz dwie poprzednie części sprawdzą się znakomicie,. O ile nie będziecie im stawiać wymagań…

PS: Po przeczytaniu trylogii Kim Harrison zastanawiam się czy autorka powinna w końcu napisać „poważną” fantastykę czy zmienić gatunek i napisać komedię pomyłek. Żal marnować talent na średniaki, gdy można podbić serce czytelników czymś dobrym.

Gdy przeczytałam „Umarli czasu nie liczą” – pierwszą książkę z tego cyklu znalazłam tylko jeden jasny punkt i byłam rozczarowana jakością poleconej mi książki. Jedna Nikita mająca olbrzymi potencjał, jako postać, to jednak za mało, aby powieść zyskała moją sympatię.

Drugi tom „Strażniczka Aniołów Mroku” była już o klasę wyżej od nieudanego początku jednak nadal daleko było...

Lepsza niż druga część, ale tak samo chaotyczna jak cała trylogia. Tutaj już jestem pewna, że Madison ma jakieś zaburzenia psychiczne i wcale niezwiązane z dojrzewaniem ani z tym, że jest jakąś tam strażniczką. Odnoszę wrażenie, że wszyscy z otoczenia są jacyś niemili, nieuprzejmi, pyskaci. Dużo tam dla mnie sprzeczności emocjonalnych bohaterów. Gada tak, robi inaczej, tony wypowiedzi nie odpowiadają emocjom, gestom, zachowaniom. No nie pasuje mi. Jak jeszcze pierwsza część była w miarę interesująca pomijając wszystkie minusy, tak tutaj odliczałam czas do ostatniej strony.

Lepsza niż druga część, ale tak samo chaotyczna jak cała trylogia. Tutaj już jestem pewna, że Madison ma jakieś zaburzenia psychiczne i wcale niezwiązane z dojrzewaniem ani z tym, że jest jakąś tam strażniczką. Odnoszę wrażenie, że wszyscy z otoczenia są jacyś niemili, nieuprzejmi, pyskaci. Dużo tam dla mnie sprzeczności emocjonalnych bohaterów. Gada tak, robi inaczej, tony...

Ogólnie cała seria wypadła dość dobrze. Ta część miała w sobie najwięcej akcji. Jedynie, co mi się nie spodobało, to stereotypowe „pojedyncze łzy”, których pod rząd było kilka.
Prócz tego uważam, że seria warta uwagi :) Może zmienić (albo rozjaśnić) spojrzenie na śmierć oraz życie.

Ogólnie cała seria wypadła dość dobrze. Ta część miała w sobie najwięcej akcji. Jedynie, co mi się nie spodobało, to stereotypowe „pojedyncze łzy”, których pod rząd było kilka.
Prócz tego uważam, że seria warta uwagi :) Może zmienić (albo rozjaśnić) spojrzenie na śmierć oraz życie.

Zakończenie magicznej trylogii, która przeniosła nas do świata Aniołów. Historia siedenastoletniej Madison Avery, która po swojej śmierci jest zawieszona między życiem a śmiercią i staje się Strażniczką Aniołów. Tym razem Madison i jej towarzysze chcą pomóc młodej Tammy. Czy jej się to uda. Dodatkowo jeszcze Madison będzie musiała wybrać czy nadal być Strażniczką i ukrywać prawdę przed najbliższymi, czy odnaleźć ciało i żyć jak zwykła nastolatka. Moim zdaniem seria stała się nudnawa i przydluga. Rozwlekana w nieskończoność fabuła dodatkowo ujmuje tej książce, a wątek "miłosny" między Madison i Joshem, tam nie ma żadnej chemii. W ogóle w tej książce brakuje jakiejkolwiek chemii między bohaterami, której było pełno w pierwszej części.

Zakończenie magicznej trylogii, która przeniosła nas do świata Aniołów. Historia siedenastoletniej Madison Avery, która po swojej śmierci jest zawieszona między życiem a śmiercią i staje się Strażniczką Aniołów. Tym razem Madison i jej towarzysze chcą pomóc młodej Tammy. Czy jej się to uda. Dodatkowo jeszcze Madison będzie musiała wybrać czy nadal być Strażniczką i ukrywać...

Polecam :)

Polecam :)

Madison w końcu odnajduje swoje powołanie - chce ratować dusze niewinnych ludzi, jest uparta i zarozumiała - nie słucha mądrzejszych od siebie, ale przyznać jej trzeba, że cierpliwość ma iście anielską. Dziewczyną, której próbuje pomóc jest okropnie bezczelna i denerwująca. Ostatnia część rozwiązała wszystkie wątki i sympatycy serii chyba nie mogą liczyć na tak popularną kontynuacje trylogii.

Madison w końcu odnajduje swoje powołanie - chce ratować dusze niewinnych ludzi, jest uparta i zarozumiała - nie słucha mądrzejszych od siebie, ale przyznać jej trzeba, że cierpliwość ma iście anielską. Dziewczyną, której próbuje pomóc jest okropnie bezczelna i denerwująca. Ostatnia część rozwiązała wszystkie wątki i sympatycy serii chyba nie mogą liczyć na tak popularną...

Książkę bardzo szybko i lekko mi się czytało. W trzeciej części przygód Madison nie ma zawrotnych akcji,a fabuła przebiegała spokojnym tempem,co nawet mi się podobało. Jedynym minusem jest zakończenie. Każdy oczekuje fajnego i zaskakującego zakończenia serii,a tu tego niestety brakowało.
Podsumowując: "Nadejście aniołów mroku" jest jedną z takich książek,przy których nie trzeba się wysilać by cokolwiek zrozumieć oraz jest taką odskocznią od książek,które wywarły na nas wielkie wrażenie i chcemy ochłonąć po nich.

Książkę bardzo szybko i lekko mi się czytało. W trzeciej części przygód Madison nie ma zawrotnych akcji,a fabuła przebiegała spokojnym tempem,co nawet mi się podobało. Jedynym minusem jest zakończenie. Każdy oczekuje fajnego i zaskakującego zakończenia serii,a tu tego niestety brakowało.
Podsumowując: "Nadejście aniołów mroku" jest jedną z takich książek,przy których nie...

Nie chcę was zniechęcać,ale temat może i fajny,życie bez życia i ratowanie go innym super.....i na tym koniec.Nie łapę tego,Kim Harrison do mnie nie przemawia ani Madison...

Nie chcę was zniechęcać,ale temat może i fajny,życie bez życia i ratowanie go innym super.....i na tym koniec.Nie łapę tego,Kim Harrison do mnie nie przemawia ani Madison...

Wróciłam do tej serii po sześciu latach i... żałuję. Żałuję, że nie przeczytałam tego wtedy,gdy mi się to podobało i zachwycałam się Madison. Teraz przeczytałam ostatni tom bez żadnych emocji, właściwie zakończenie trylogii było tylko formalnością.

Wróciłam do tej serii po sześciu latach i... żałuję. Żałuję, że nie przeczytałam tego wtedy,gdy mi się to podobało i zachwycałam się Madison. Teraz przeczytałam ostatni tom bez żadnych emocji, właściwie zakończenie trylogii było tylko formalnością.

Fajnie wrócić po latach do tej historii.
Moim zdaniem trzeci tom wypadł najsłabiej. Można było zakończyć to inaczej, ciekawiej; a tak, historia jest ok spójna i w ogóle ale nie ma tego czegoś czego.

Fajnie wrócić po latach do tej historii.
Moim zdaniem trzeci tom wypadł najsłabiej. Można było zakończyć to inaczej, ciekawiej; a tak, historia jest ok spójna i w ogóle ale nie ma tego czegoś czego.