Bernard Cornwell to niezwykle płodny pisarz-historyk, uwielbiany na świecie przez niezliczone rzesze fanów. Na swoim koncie ma przeszło 50 powieści, w tym prawie połowę stanowi cykl Kampanie Richarda Sharpe'a. W Polsce dotychczas doczekaliśmy się wydania pięciu tytułów z tej serii, z czego dwa ostatnie ukazały się po trzyletniej przerwie. W zeszłym roku zmieniono szatę graficzną dla nowych tomów i wszystko wskazuje na to, że wydawnictwo Erica sukcesywnie przekazywać będzie w nasze ręce kolejne części. Mam taką nadzieję, bowiem po lekturze „Fortecy” chcę więcej. Dużo więcej!

„Forteca. Oblężenie Gawilghur, 1803” opowiada, jak sam tytuł wskazuje, o oblężeniu indyjskiej twierdzy Gawilghur, podczas brytyjskich podbojów Indii w 1803 roku. Książka jest bezpośrednią kontynuacją poprzednio wydanego tomu – „Triumf. Bitwa pod Assaye, 1803” (i pośrednio także części zatytułowanej „Tygrys. Oblężenie Seringapatam 1799”) Wydarzenia w niej opisane dzieją się na krótko po zwycięskiej bitwie wojsk generała Arthura Wellesleya nad Marathami pod Assaye. Marathowie ponownie stawiają czoła wrogowi w bitwie i znowu ponoszą klęskę, aby w końcu wycofać się do górskiej twierdzy Gawilghur, której nikt jeszcze nie zdobył szturmem. Głównym bohaterem powieści - jak i całej serii - jest brytyjski żołnierz, Richard Sharpe. Wychowała go ulica, nie ma bogatej rodziny ani wpływowych przyjaciół. Za swoje zasługi pod Assaye zostaje jednak mianowany podporucznikiem, stając się przypadkiem rzadkim i wyjątkowo niemile widzianym - oficerem mianowanym z szeregów. Szeregowi żołnierze nie cierpią go, czując do niego pewien rodzaj zawiści, a prawdziwi oficerowie gardzą nim, niekiedy wręcz odczuwając obrzydzenie faktem, że człowiek z plebsu zdołał zakraść się w ich elitarne grono. Sharpe radzi sobie z tym jak może. A najczęściej może tylko w jeden sposób, jaki opanował najlepiej - walcząc. Aby więc zyskać szacunek w oczach innych żołnierzy, musi wykazać się w walce. Nadchodzący szturm na Gawilghur zdaje się być do tego doskonałą okazją, tym bardziej, że w twierdzy ukrywa się jego śmiertelny wróg. Niestety w samej brytyjskiej armii Richardowi też wrogów nie brakuje, a do tego przydzielony zostaje do niewdzięcznej pracy w taborze. Zanim więc dojdzie do decydującego ataku, będzie musiał się trochę namęczyć.

Cornwell jest mistrzem w swoim fachu. Świetna, dynamiczna narracja sprawia, że przygody Richarda Sharpe'a połyka się w mig, nie zauważając nawet kolejnych przemijających stron. Przejrzyste i bardzo żywe opisy walk pobudzają wyobraźnię, doskonale wyważona mieszanka historii i literackiej fikcji wzmaga ciekawość czytelnika, a niewymuszone dialogi doskonale dopełniają całą książkę. Główny bohater jest wiarygodny, targany emocjami i wyborami, a autor stawia go w ciągle nowych, niecodziennych sytuacjach i wcale go nie oszczędza. Bardzo dobrze zarysowani są także bohaterowie drugoplanowi, jak sierżant Obadiah Hakeswill, który jest wręcz idealnym antagonistą. Forteca została też całkiem zgrabnie przetłumaczona (przez panią Dominikę Kurek), dzięki czemu czytanie jej jest samą przyjemnością. Szkoda tylko, że odrobinę kuleje korekta i sporo w tekście drażniących literówek.

Książkę wydano, jak już wspomniałem, w nowej szacie graficznej. Podobnie jak w przypadku wydanego pod koniec zeszłego roku „Triumfu”, na okładce „Fortecy” zobaczymy kadr z jednej z filmowych adaptacji cyklu, z Seanem Beanem w roli Sharpe'a. W samej książce zobaczyć możemy miniaturkę okładki kolejnej części przygód Richarda, którą także utrzymano w tej samej konwencji - zapowiada się więc elegancka, ładnie wydana seria, która z pewnością będzie się dobrze prezentować na półce. Tym bardziej, że poza walorami wizualnymi, książki Cornwella są przede wszystkim literaturą na najwyższym światowym poziomie, którą warto przeczytać. Ważne też jest to, że każda książka z serii Kampanie Sharpe'a stanowi osobną całość, chociaż wiąże je postać głównego bohatera. Nic jednak nie zaszkodzi, jeśli nie będziemy się trzymać chronologii wydarzeń lub kolejności powstawania kolejnych tomów – autor przytaczając wcześniejsze wydarzenia sprytnie tłumaczy czytelnikowi wszystkie ewentualne niejasności. Dlatego Fortecę mogę z całą odpowiedzialnością polecić każdemu, kto lubi powieści historyczne i/lub przygodowe, nawet jeśli miałby to być jego pierwszy kontakt z twórczością Cornwella.

Zapraszam do lektury i wspólnych podbojów u boku porucznika Sharpe’a!

Paweł Kukliński