Ani "Szlak kości" ani "Janusowy kamień". Może i Ruth jest sympatyczna, nawet ją polubiłam, ale nie na tyle, aby gryźć palce w oczekiwaniu na nowy tom jej przygód. Tym bardziej, że nowych tomów na razie w Polsce nie ma. Więc coś chyba jest na rzeczy:-)

Ani "Szlak kości" ani "Janusowy kamień". Może i Ruth jest sympatyczna, nawet ją polubiłam, ale nie na tyle, aby gryźć palce w oczekiwaniu na nowy tom jej przygód. Tym bardziej, że nowych tomów na razie w Polsce nie ma. Więc coś chyba jest na rzeczy:-)

Niezła książka, której niewiele zabrakło, by była bardzo dobra. Jest ciekawa zagadka kryminalna, trudne śledztwo - zbrodnia dotyczy przeszłości, nie ma więc możliwości odwołania się do nagrań z monitoringu czy badania zawartości komputera... Jest niesamowity klimat Norfolk a opisy rzymskich i celtyckich wierzeń omijałam.
Ale Ruth mogłaby być nieco bardziej ostrożna, jej ciągłe wpadanie w tarapaty zaczęło być irytujące. Najgorszy jednak jest finał, pościg na wodzie we mgle, dokładnie w stylu Bonda (który, żeby było śmieszniej, został skrytykowany w książce :))
Powtórzę także to, co napisałam po przeczytaniu pierwszej części - przeszkadza mi pisanie w czasie teraźniejszym.

Niezła książka, której niewiele zabrakło, by była bardzo dobra. Jest ciekawa zagadka kryminalna, trudne śledztwo - zbrodnia dotyczy przeszłości, nie ma więc możliwości odwołania się do nagrań z monitoringu czy badania zawartości komputera... Jest niesamowity klimat Norfolk a opisy rzymskich i celtyckich wierzeń omijałam.
Ale Ruth mogłaby być nieco bardziej ostrożna, jej...

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony przeczytałam ekspresowo. Fabuła bardzo interesująca, po przebrnięciu początkowych rozdziałów akcja wartko rusza do przodu i przyspiesza. Sporo ciekawych wątków. Z drugiej strony....
Jeszcze nigdy nie czytałam książki sensacyjno-kryminalnej napisanej tak...sucho. Fragmenty, które można by przedstawić tak, by wprawiły w drżenie, są jak raporty. Sceny, które mogłyby aż topić się od emocji, nie wywołały nawet puknięcia serducha. Ta dwoistość książki aż mnie zadziwia. Czytałam, bo książka bardzo ciekawa, ale też czytałam i mimo tej ciekawości nie odczułam żadnego ciśnienia, żeby poznać rozwiązanie. Dla mnie to było kompletnie nowe doświadczenie- żeby tak interesująca książka była aż tak mało wstrząsająca.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony przeczytałam ekspresowo. Fabuła bardzo interesująca, po przebrnięciu początkowych rozdziałów akcja wartko rusza do przodu i przyspiesza. Sporo ciekawych wątków. Z drugiej strony....
Jeszcze nigdy nie czytałam książki sensacyjno-kryminalnej napisanej tak...sucho. Fragmenty, które można by przedstawić tak, by wprawiły w drżenie, są jak...

Bez rewelacji. Uparłem się, żeby czytać w oryginale, żeby całkiem nie tracić czasu. Dość przewidywalne i niestety schematyczne. Emocji prawie brak (tylko ostatnie kilka stron było mocniejsze). Plus za łączenie kryminału z historią.
Strasznie mierzi mnie ta tendencja do tworzenia postaci opartych na zwykłych ludziach, którzy nie mają prawa wyjść z opresji bez ogromnej dozy szczęścia.
Wszystko już było,.. co więc czytać by nie cierpieć...

Bez rewelacji. Uparłem się, żeby czytać w oryginale, żeby całkiem nie tracić czasu. Dość przewidywalne i niestety schematyczne. Emocji prawie brak (tylko ostatnie kilka stron było mocniejsze). Plus za łączenie kryminału z historią.
Strasznie mierzi mnie ta tendencja do tworzenia postaci opartych na zwykłych ludziach, którzy nie mają prawa wyjść z opresji bez ogromnej dozy...

Przyzwoita kontynuacja. Nie jest to może powieść najwyższych lotów, ale czyta się przyjemnie i lekko, więc idealnie nadaje się na zimowy wieczór ;)

Przyzwoita kontynuacja. Nie jest to może powieść najwyższych lotów, ale czyta się przyjemnie i lekko, więc idealnie nadaje się na zimowy wieczór ;)

Książka "Szlak kości" leżała u mnie na półce od dawna.
Gdy w końcu się za nią zabrałem, to pochłonąłem ją szybciutko. Nie dlatego, że była, nie wiadomo jak, porywająca, bo nie była. Jednakże napisana została z pewną dozą lekkości, dzięki której strony i tak uciekały, jedna po drugiej. Poza tym sama opowieść była spójna i nie "przegadana". Dzięki temu, chętnie sięgnąłem po drugą część i nie zawiodłem się.
O "Janusowym kamieniu", mógłbym napisać dokładnie to samo. Widać taki jest styl autorki. Spokojny, może nawet w tempie leniwy, a jednak sukcesywny kryminał. Taki, jak mogę sobie wyobrazić, gdyż nie miałem okazji osobiście odwiedzić, jakie są zapewne Słone błota i cały Norfolk.
Całkiem fajny kryminał z ciekawą historią.
Szkoda, że tylko 2 części przetłumaczono na j. polski.

Książka "Szlak kości" leżała u mnie na półce od dawna.
Gdy w końcu się za nią zabrałem, to pochłonąłem ją szybciutko. Nie dlatego, że była, nie wiadomo jak, porywająca, bo nie była. Jednakże napisana została z pewną dozą lekkości, dzięki której strony i tak uciekały, jedna po drugiej. Poza tym sama opowieść była spójna i nie "przegadana". Dzięki temu, chętnie sięgnąłem...

z ogromna nadzieją, po pierwszym tomie "Szlak kości", sięgnęłam po tę książkę. Niestety... Jedyne co sprawiło, ze dotrwałam do końca to sympatia dla wykreowanej bohaterki. Poza tym książka zawiera zbyt wiele powtórzeń do tomu pierwszego, naiwny sposób przedstawienia bohaterów, przewidywalna akcję i naiwność sentymentalną.
Nie polecam.

z ogromna nadzieją, po pierwszym tomie "Szlak kości", sięgnęłam po tę książkę. Niestety... Jedyne co sprawiło, ze dotrwałam do końca to sympatia dla wykreowanej bohaterki. Poza tym książka zawiera zbyt wiele powtórzeń do tomu pierwszego, naiwny sposób przedstawienia bohaterów, przewidywalna akcję i naiwność sentymentalną.
Nie polecam.

Prosta i przewidywalna.

Prosta i przewidywalna.

Klimat, ta pani umie stworzyć. Zimno, mokro, mroczno. A do tego zagadkowo - bardzo dobry kryminał, chociaż pierwsza część chyba bardziej mi się podobała. Nic tylko czekać, co dalej sie wydarzy!

Klimat, ta pani umie stworzyć. Zimno, mokro, mroczno. A do tego zagadkowo - bardzo dobry kryminał, chociaż pierwsza część chyba bardziej mi się podobała. Nic tylko czekać, co dalej sie wydarzy!

Niestety przez przypadek znowu zaczęłam od drugiej części, lecz autorka mniej więcej wyjaśnia, skąd się wzięły pewne powiązania, których czytelnik nie odkrył w pierwszym tomie. Mamy tu kryminał z archeologią w tle, bowiem chodzi o szkielety, lecz nie rzymskie, tylko prawie współczesne. Dr Ruth Galloway wraz z policjantem Harrym Nelsonem próbują odkryć ich pochodzenie, przypuszczając, że doszło do zbrodni. Jednocześnie Ruth zmaga się z dolegliwościami wczesnej ciąży i nękającym ją tajemniczym osobnikiem, który najwyraźniej nie chce, by grzebała w przeszłości.
Wietrzny i wilgotny klimat hrabstwa Norfolk, druidzi, puby - czyli wszystko, co nadaję angielskim kryminałom odpowiednią atmosferę.

Niestety przez przypadek znowu zaczęłam od drugiej części, lecz autorka mniej więcej wyjaśnia, skąd się wzięły pewne powiązania, których czytelnik nie odkrył w pierwszym tomie. Mamy tu kryminał z archeologią w tle, bowiem chodzi o szkielety, lecz nie rzymskie, tylko prawie współczesne. Dr Ruth Galloway wraz z policjantem Harrym Nelsonem próbują odkryć ich pochodzenie,...