Czytając opis powieści Elly Griffiths mogłam wręcz odhaczać na niewidzialnej liście cechy i motywy książkowe, które szczególnie cenię. Intrygi? Są! Klimat powieści wiktoriańskiej? Obecny! Motyw książki? Od pierwszej strony do ostatniej. Zabójstwo? Oczywiście. Atmosfera grozy? Jeszcze jak! Nic więc dziwnego, że miałam wobec „Puste jest piekło” ogromne oczekiwania, ale czy zostały one spełnione? Czy będę kontynuować tę serię czy raczej jak to pisał w swoim poemacie Poe… nevermore?

Ella — nauczycielka angielskiego zostaje zamordowana, lecz jak szybko się okazuje, nie była to przypadkowa śmierć. Wszystko wskazuje na to, że kluczem do znalezienia sprawcy jest motyw literacki, a konkretniej opowiadanie R.M. Hollanda. Podejrzanych jest wielu — Rick, z którym Ella miała swego czasu romans, jeden z uczniów, który się w niej podkochiwał, a także Clare — koleżanka z pracy, która jest zafascynowana postacią Hollanda. Jakie sekrety skrywa stara szkoła, będąca niegdyś… domem samego pisarza? Komu zależało na śmierci Elli?

Długo zastanawiałam się jak mogłabym najkrócej i tym samym najbardziej dokładnie opisać tę książkę. Teraz już wiem z czym mi się kojarzy. Jest niczym misternie zapakowany prezent skrywający… banalną zawartość. Klimat jaki autorka stworzyła od pierwszej strony oraz motyw „Nieznajomego” — opowiadania R.M. Hollanda (autora wymyślonego na potrzeby powieści) naprawdę zaostrzyły mój apetyt. Kiedy jednak przyszło co do czego, zaliczyłam bolesny upadek. Książka doskonale udaje wiktoriańską powieść, ale niestety nią nie jest. Rozwiązanie sprawy zabójstwa jest trywialne i wręcz zbyt przyziemne biorąc pod uwagę cały stworzony nastrój. Na dobrą sprawę gdyby do tego zakończenia dokleić powieść dla nastolatków, również miałoby to sens (jeżeli nie większy). Mam świadomość tego, że bądź co bądź, akcja nie ma miejsca w XIX wieku i w zasadzie trudno by wymyślić inne, bardziej efektowne zakończenie, jednak wierzę, że było to możliwe. Czy wobec tego żałuję lektury? Nie, oczywiście, że nie. Spodobał mi się sposób pisania Griffiths i jeżeli mam do wyboru średnią powieść ze średnim zakończeniem i klimatyczne „Puste jest piekło”, które pod koniec nieco rozczarowuje, bez wahania wybieram to drugie.

Doceniam wszelkie udziwnienia (czy jak kto woli urozmaicenia) w książkach. W przypadku „Puste jest piekło” spodobało mi się przedstawienie historii z perspektywy Clare, jej córki oraz detektyw Kaur. Dodało to sporo wiarygodności postaciom i cóż, po prostu nieźle się czytało jak wzajemnie się obgadywały i oceniały. Kolejny smaczek to wątek R.M. Hollanda, który to był ściśle powiązany… właściwie ze wszystkim. To właśnie on był patronem szkoły, w której uczyła Clare oraz jej zamordowana przyjaciółka, to jego biografię pragnęła stworzyć Clare, to jego opowiadanie w ukryciu czytywała Georgia i to nim inspirował się morderca. Z uwagi na przeciętne zakończenie myślę, że akurat ten motyw nie został wykorzystany w pełni, jednak liczę na coś podobnego (ale lepszego!) w następnej części.

Powieść Griffiths urzekła mnie świetnie zastosowanym motywem książki, ale nie tylko.
Sprawa zabójstwa nauczycielki ze strony na stronę się komplikuje, pojawiają się nowi podejrzani, a Clare w swoim dzienniku znajduje dziwne notatki, których ona sama nie napisała. Wszystko to sprawia, że aż chce się zagłębić w tę historię i jak najszybciej poznać jej zakończenie. Lektura „Puste jest piekło” zajęła mi dwa popołudnia, lecz jestem pewna, że gdybym tylko miała trochę więcej czasu, nie odłożyłabym jej na bok zanim nie dotarłabym do ostatniej strony. Jeżeli ktoś szuka wciągającego, nieźle napisanego thrillera, ta powieść będzie strzałem w dziesiątkę.

„Puste jest piekło” tylko wydaje się być adresowane do konkretnego odbiory. Gdyby dłużej się nad tym zastanowić okazuje się, że może trafić w gusta bardzo szerokiego grona odbiorców. Szkolne klimaty spodobają się nastolatkom, motyw „Nieznajomego” zaintryguje bardziej wytrwanych czytelników, a wątek zabójstwa z pewnością nie rozczaruje fanów kryminałów i thrillerów. Mimo drobnych uwag jakie mam do zakończenia ani trochę nie żałuję, że dałam szansę książce Griffiths i zachęcam każdego, by także to uczynił.

Czytając opis powieści Elly Griffiths mogłam wręcz odhaczać na niewidzialnej liście cechy i motywy książkowe, które szczególnie cenię. Intrygi? Są! Klimat powieści wiktoriańskiej? Obecny! Motyw książki? Od pierwszej strony do ostatniej. Zabójstwo? Oczywiście. Atmosfera grozy? Jeszcze jak! Nic więc dziwnego, że miałam wobec „Puste jest piekło” ogromne oczekiwania, ale czy...

Pierwszy raz w życiu po lekturze książki bałam się zasnąć. A to przecież nie horror. Brawo dla autorki za akcję w gotyckim klimacie, mimo że rozgrywającą się współcześnie. Wszystko mi tu pasowało- styl, konstrukcja, język, zakończenie. To moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie.

Pierwszy raz w życiu po lekturze książki bałam się zasnąć. A to przecież nie horror. Brawo dla autorki za akcję w gotyckim klimacie, mimo że rozgrywającą się współcześnie. Wszystko mi tu pasowało- styl, konstrukcja, język, zakończenie. To moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie.

Kryminał ze specyficznym, tajemniczym klimatem, aczkolwiek ze spokojną, powolną wręcz czasami flegmatyczną akcją. Czytamy relacje z wydarzeń, z perspektyw różnych bohaterów, dochodzimy do sedna sprawy. Zakończenie faktycznie zaskakuje, jednak mnie pozostawiło z pewnym niedosytem.

Kryminał ze specyficznym, tajemniczym klimatem, aczkolwiek ze spokojną, powolną wręcz czasami flegmatyczną akcją. Czytamy relacje z wydarzeń, z perspektyw różnych bohaterów, dochodzimy do sedna sprawy. Zakończenie faktycznie zaskakuje, jednak mnie pozostawiło z pewnym niedosytem.

Bardzo ciekawy pomysł, jednak autorka nie do końca wykorzystała potencjał „Nieznajomego”. W książkę irytowała mnie również postać Georgie, jej podkreślanie tego, że jest inna niż wszyscy. Poza tym bohaterowie byli interesujący, a intryga wciągająca.

Bardzo ciekawy pomysł, jednak autorka nie do końca wykorzystała potencjał „Nieznajomego”. W książkę irytowała mnie również postać Georgie, jej podkreślanie tego, że jest inna niż wszyscy. Poza tym bohaterowie byli interesujący, a intryga wciągająca.

Święta, wciągająca do ostatniej strony. Polecam!!!

Święta, wciągająca do ostatniej strony. Polecam!!!

Ebook.Trochę mdłe.Jak na mnie.

Ebook.Trochę mdłe.Jak na mnie.

Oprócz tajemniczej i wyrazistej okładki ta historia mnie niczym szczególnym nie zachwyciła. Akcja toczy się tutaj bardzo spokojnie, wręcz mozolnie a sama intryga uknuta w tej powieści jest wyczuwalna w minimalnym stopniu. Za to wątek obyczajowy otrzymacie tu nadzwyczaj mocno rozbudowany. .

5/10⭐️
PUSTE JEST PIEKŁO to powieść, która miała zachwycić czytelnika swoim gotyckim, mrocznym klimatem. Niestety, wynudziłam się przy niej okropnie. A sama zagadka kryminalna okazała się nijaka i mało zaskakująca. PUSTE JEST PIEKŁO to również pierwszy tom z serii znanej brytyjskiej autorki Elly Griffiths W przygotowaniu jest kolejny tom, ale czy po niego sięgnę? . . niekoniecznie


https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Oprócz tajemniczej i wyrazistej okładki ta historia mnie niczym szczególnym nie zachwyciła. Akcja toczy się tutaj bardzo spokojnie, wręcz mozolnie a sama intryga uknuta w tej powieści jest wyczuwalna w minimalnym stopniu. Za to wątek obyczajowy otrzymacie tu nadzwyczaj mocno rozbudowany. .

5/10⭐️
PUSTE JEST PIEKŁO to powieść, która miała zachwycić czytelnika swoim...

Typowa współczesna książka, gdzie patologia jest normą akceptowalną. Nudne do granic absurdu. Ta książka jest tym samym co takie danie jak jajecznica zalana mlekiem. Męcząca książka, jak słuchanie słownych głupot oszusta Morawieckiego. Zdecydowanie nie warte czasu na czytanie tej pozycji. Choć czytałem i gorsze w tym roku, na przykład niezapomnianej Danki Braun I jej absurdalizmów patologicznych.

Typowa współczesna książka, gdzie patologia jest normą akceptowalną. Nudne do granic absurdu. Ta książka jest tym samym co takie danie jak jajecznica zalana mlekiem. Męcząca książka, jak słuchanie słownych głupot oszusta Morawieckiego. Zdecydowanie nie warte czasu na czytanie tej pozycji. Choć czytałem i gorsze w tym roku, na przykład niezapomnianej Danki Braun I jej...

Podobało mi się, że Elly Griffiths udanie i inteligentnie bawi się konwencją powieści gotyckiej, jednocześnie odświeżając ten gatunek i nadając mu współczesną oprawę. Czy przez owo uwspółcześnienie jest mniej strasznie? Wręcz przeciwnie! Wprowadzenie elementów rodem z epoki wiktoriańskiej do świata smartfonów, komputerów i szybkich samochodów powoduje, że czułam się jako czytelniczka jeszcze bardziej zagubiona. Zetknięcie bowiem z grozą i zbrodnią popełnioną w tajemniczych okolicznościach sprawia, że traciłam orientację co do tego, jaki punkt widzenia powinnam przyjąć: czy patrzeć na wydarzenia jak na dowód działania sił nadprzyrodzonych, czy szukać logicznych i racjonalnych rozwiązań?
W powieści „Puste jest piekło” pojawia się wiele elementów charakterystycznych dla opowieści z czasów wiktoriańskich. Jest ponure gmaszysko, a w nim gabinet, w którym zmarł autor mrocznego opowiadania zaliczanego do klasyki gatunku; jest seria tajemniczych zbrodni z pojawiającą się wiadomością od zabójcy; jest przerażona kobieta świadoma tego, że to ona znajduje się w spektrum zainteresowania mordercy; jest legenda sprzed lat o zaginionej córce pisarza i wreszcie jest świetnie wykreowana atmosfera mroku, a nawet szaleństwa. Bardzo mi się podobało jak autorka wplata te staroświeckie smaczki do pozornie zwyczajnej opowieści kryminalnej, w której ofiarami są nauczyciele angielskiego w prowincjonalnej szkole, a w roli Herkulesa Poirota występuje nieco cyniczna, ale skuteczna i bardzo dociekliwa sierżant Kaur. Śledztwo toczy się zwyczajnym trybem, są przesłuchania, podejrzani, a tymczasem pod nosem policji ktoś popełnia kolejne zbrodnie i w dodatku zaczyna niepostrzeżenie ingerować w prywatne życie jedynej osoby powiązanej z ofiarami- Clare. Ku jej przerażeniu w prowadzonym przez nią pamiętniku nagle pojawiają się dopiski, z których wynika, że morderca miał dostęp do dziennika i nie zamierza poprzestać na niewinnych wiadomościach.
Intryga kryminalna została powiązana z cytowanymi na końcu rozdziałów fragmentami opowiadania autorstwa tajemniczego pisarza i układa się z tego misterna kompozycja. Odtwarzanie w rzeczywistości modelu zbrodni opisanej wcześniej w książce nie jest pomysłem nowym, ale tu naprawdę intryguje. Bo skoro to opowiadanie znane jest tylko niewielkiej grupie znawców literatury, to może właśnie wśród nich należy szukać zabójcy?
Najlepsze w tej książce jest to, że przez całą lekturę nie byłam pewna, czy szukamy prawdziwego mordercy, takiego ze świata realnego, czy może rozwiązanie zagadki kryje się w świecie duchów, mrocznych sił, sprowadzonych w zakamarki szkoły zaklęciem z Szekspira: „Puste jest piekło, a wszystkie diabły są tutaj”.
Na pewno nie jest to powieść dla wszystkich wielbicieli kryminałów. Raczej dla tych cierpliwych, lubiących zaskakującą formę i zabawę literaturą. I mimo że rzeczywiście czuć w niej ducha królowej Agathy, to jednak to zupełnie nowa formuła.

Podobało mi się, że Elly Griffiths udanie i inteligentnie bawi się konwencją powieści gotyckiej, jednocześnie odświeżając ten gatunek i nadając mu współczesną oprawę. Czy przez owo uwspółcześnienie jest mniej strasznie? Wręcz przeciwnie! Wprowadzenie elementów rodem z epoki wiktoriańskiej do świata smartfonów, komputerów i szybkich samochodów powoduje, że czułam się jako...

Wciągająca historia.
Szybko się czyta.
Polecam

Wciągająca historia.
Szybko się czyta.
Polecam