Każda kolejna przeczytana książka sprawia, że coraz trudniej mnie zachwycić. A jednak, choć w te wakacje zetknęłam się z masą świetnej literatury, "Człowiek z Sankt Petersburga" wzbudził we mnie emocje, jakich się nie spodziewałam.
Jak zwykle u Folletta, życiorysy głównych bohaterów splatają się w sposób niewiarygodnie misterny, nie tracąc przy tym nic z realizmu. Cała historia zaczyna się od Lidii, rosyjskiej arystokratki, która zamiast wyjść za mąż i pokornie wypełniać obowiązki żony, zakochuje się ze wzajemnością w Feliksie, ubogim anarchiście. On wprowadza niewinną dziewczynę w świat miłości zmysłowej, czego naturalną konsekwencją jest ciąża Lidii. Zakochani zamierzają uciec, nie mają jednak szans na wprowadzenie planu w życie, bo pod groźbą zabicia Feliksa, Lidia zgadza się poślubić angielskiego arystokratę.
Osiemnaście lat później ona nadal jest żoną Waldena i wychowuje razem z nim córkę Charlotte, rezolutną dziewczynę, która podobnie jak matka nie chce dać się zamknąć w złotej klatce. Feliks wkracza w ich życie niespodziewanie, ma bowiem zamiar zabić gościa Waldenów, rosyjskiego dyplomatę. Charlotte pomaga mu w tym, nieświadoma, że spotyka się z własnym ojcem...
Oprócz tragedii rodzinnej i zapierającej dech w piersiach historii przygotowań do zamachu, Follett jak zwykle porusza wątki społeczno-kulturowe właściwe dla danego momentu dziejowego. W 1914 roku była to między innymi działalność sufrażystek i dążenia do uzyskania przez kobiety prawa głosu oraz odrealniony świat, w duchu którego wychowywano dzieci arystokracji i jego nieubłagany kres w przededniu wojny. Jest to doskonały przykład pisarza, który potrafi głęboką treść przekazać w formie wciągającej fabuły, która nie tylko nie męczy czytelnika, ale wręcz skłania do przemyśleń i dalszej lektury na ten temat.
Mnie osobiście uderzył wątek tak bliski naszym czasom, kiedy kraje Europy toczą wojny, które pozornie nas nie dotyczą. Gdy młodziutka bohaterka pyta ojca o sens wysyłania żołnierzy na wojnę poza własnym krajem, ten odpowiada, że tylko dzięki temu nie ma walk na terytorium Wielkiej Brytanii. Myślę, że to może być dobre wytłumaczenie dla dzisiejszych misji w krajach arabskich.
Książkę czyta się niesamowicie szybko, lepiej nawet niż osławione "Filary Ziemi". Barwne opisy dworskiej elegancji, żywe dialogi i niejednoznaczne postaci dopełniają całości. Pod każdym względem rewelacja.

Każda kolejna przeczytana książka sprawia, że coraz trudniej mnie zachwycić. A jednak, choć w te wakacje zetknęłam się z masą świetnej literatury, "Człowiek z Sankt Petersburga" wzbudził we mnie emocje, jakich się nie spodziewałam.
Jak zwykle u Folletta, życiorysy głównych bohaterów splatają się w sposób niewiarygodnie misterny, nie tracąc przy tym nic z realizmu. Cała...