Ojciec i syn Sempere nadal prowadzą księgarnię, w której maja niesamowite książki, które czekają na swoich czytelników. Czasy są jednak ciężkie i mimo że zbliżają się święta Bożego Narodzenia ruch w księgarni jest niewielki. Właściciele mocno obawiają się o swoją egzystencję. Starszy pan Sempere postanawia iść z duchem czasu i przystroić witrynę sklepową elementami bożonarodzeniowymi.
Do księgarni wchodzi osobnik o mocno sfatygowanej posturze, nieprzyjemny, wręcz budzący lęk. Kupuje egzemplarz "Hrabiego Monte Christo", w który wpisuje dedykację dla Fermina Romero de Torres, wieloletniego przyjaciela i współpracownika panów Sempere, podpisując ją "13". Pyta jeszcze o jakiś klucz i wychodzi.
Zaczynając czytać tę powieść miałam w głowie "Cień wiatru" i "Grę anioła". Przeczytałam również "Marinę" i "Księcia mgły", który mi się średnio podobał. Była jednak w tych książkach magia, atmosfera i to coś, czego tutaj mi zabrakło. Barcelona jest już nie taka, nie widziałam jej przed oczyma czytając powieść. Fakt, że bohaterowie nie wędrują po niej tak często jak w poprzednich książkach. Nie potrafię określić czego mi brakuje, ale jednak brakuje. Mam nadzieje, że w dalszych częściach znajdę to coś, bo przecież dalsze części będą, jak mówi autor.
Całość recenzji na moim blogu http://wwwmojblogmpoppins.blogspot.com/2012/06/wiezien-nieba-carlos-ruiz-zafon.html

Ojciec i syn Sempere nadal prowadzą księgarnię, w której maja niesamowite książki, które czekają na swoich czytelników. Czasy są jednak ciężkie i mimo że zbliżają się święta Bożego Narodzenia ruch w księgarni jest niewielki. Właściciele mocno obawiają się o swoją egzystencję. Starszy pan Sempere postanawia iść z duchem czasu i przystroić witrynę sklepową elementami...