Przynam, że początkowo do sięgnięcia po książkę Jerzego Tazbira, zachęciły mnie opowieści jakie krążą wokół "Protokołów mędrców Syjonu", ale gdy dotarłem do ich treści... bardzo ciężka to była lektura, tego bełkotliwego podręcznika-instrukcji wprowadzania zakamuflowanego bolszewizmu-komunizmu. Natomiast ta część książki Jerzego Tazbira dotycząca genezy i potrzeby powstania "Protokołów...", oraz tego jakie to groźne w skutkach "dzieło" miało wpływ na dzieje świata jest niezwykle interesujący. Nie wiedziałem, że pewien "wściekły wąs" oparł kolejną niezwykle niebezpieczną i tragiczną w skutkach, spisaną przez siebie opowieść właśnie na "Protokołach...". Książek nie powinno się niszczyć, ale społeczność międzynarodowa powinna być uświadamiana i edukowana, że: "Protokoły mędrców Syjonu", "Mein Kampf" i "Krótka lekcja historii Wkp" - to wykrystalizowane zło i nigdy nie powinno być jakąkolwiek inspiracją, szczególnie dla młodych umysłów.

Przynam, że początkowo do sięgnięcia po książkę Jerzego Tazbira, zachęciły mnie opowieści jakie krążą wokół "Protokołów mędrców Syjonu", ale gdy dotarłem do ich treści... bardzo ciężka to była lektura, tego bełkotliwego podręcznika-instrukcji wprowadzania zakamuflowanego bolszewizmu-komunizmu. Natomiast ta część książki Jerzego Tazbira dotycząca genezy i potrzeby powstania...

Pomijając wstęp, chociaż przyznam, że bardzo ciekawy. Nawet bardziej niż sama treść protokołów. Odniosłem wrażenie patrząc na to co dzieje się za oknem, że albo Mędrcy wygrali albo świat zaczął się inspirować tymiż protokołami. Jeżeli chodzi o politykę, edukację czy ekonomię (w szczególności jeżeli chodzi o kredyty zewnętrzne),no jak nic ktoś przeczytał i zaczął tak właśnie czynić. A tak na poważnie to nie rozumiem całego "halo" wokół protokołów. Niby, że od tego się antysemitą rośnie albo coś? Poprawność polityczna w tym przypadku osiąga poziom absurdu po prostu. Pomijam już fakt, że w sumie jeżeli wykluczyć panowanie żydowskiego króla to ci mędrcy chcieli niby porządku na świecie i jakiegoś ładu. Na razie jednak jesteśmy na etapie destabilizacji narodów gojów. Tak mi to wygląda za oknem. Tak czy siak warto przeczytać, no bo jak już tylu ludzi się tym kierowało to warto poznać cóż to za strach nimi kierował.

Pomijając wstęp, chociaż przyznam, że bardzo ciekawy. Nawet bardziej niż sama treść protokołów. Odniosłem wrażenie patrząc na to co dzieje się za oknem, że albo Mędrcy wygrali albo świat zaczął się inspirować tymiż protokołami. Jeżeli chodzi o politykę, edukację czy ekonomię (w szczególności jeżeli chodzi o kredyty zewnętrzne),no jak nic ktoś przeczytał i zaczął tak...

Wyczerpujący esej na temat genezy i kariery książki, o której większość słyszała, a chyba rzadko kto czytał, oraz teorii spiskowych, głównie okołożydowskich. Niestety, dla mnie zbyt to długie (100 zamiast prawie 170 stron byłoby ok),a na dodatek autor nieco się powtarza w argumentacji. Co gorsza demaskując teorie spiskowe, sam tworzy kolejną - podczas lektury odnosi się wrażenie że 'Protokoły' to nie jakaś niszowa literatura dla antysemitów-oszołomów (oraz zwykłych miłośników teorii soiskowych),a jeden z największych światowych bestsellerów, mający przeogromny wpływ na losy świata.
Samych 'Protokołów'(kolejne 120 stron) jakoś nie przebrnąłem.

Wyczerpujący esej na temat genezy i kariery książki, o której większość słyszała, a chyba rzadko kto czytał, oraz teorii spiskowych, głównie okołożydowskich. Niestety, dla mnie zbyt to długie (100 zamiast prawie 170 stron byłoby ok),a na dodatek autor nieco się powtarza w argumentacji. Co gorsza demaskując teorie spiskowe, sam tworzy kolejną - podczas lektury odnosi się...

Przygotowywałam referat z "Protokołów" na studia.
Myślałam, że będą to ciężkie chwile moje życia i że nie przełknę tej książki.
Myliłam się. Jest ona genialna, niczym "Książe" Machiavellego.
Zastanawiam się jaki mózg napisał te protokoły. Jak bardzo racjonalny, wyrachowany i bezduszny. Toć to genialny plan zawładnięcia nad światem tak, żeby nikt nic nie podejrzewał.
Niemniej jednak nie wierzę absolutnie, że jest to dzieło Żydów.

Przygotowywałam referat z "Protokołów" na studia.
Myślałam, że będą to ciężkie chwile moje życia i że nie przełknę tej książki.
Myliłam się. Jest ona genialna, niczym "Książe" Machiavellego.
Zastanawiam się jaki mózg napisał te protokoły. Jak bardzo racjonalny, wyrachowany i bezduszny. Toć to genialny plan zawładnięcia nad światem tak, żeby nikt nic nie podejrzewał....

Jest to dobrze opracowane wydanie opisujące historię i ogromną popularność "Protokołów mędrców Syjonu". Jedynym minusem książki jest dość mylący tytuł - "Autentyk czy falsyfikat". Sugerując się tym tytułem miałem nadzieję, na bardzo wnikliwą analizę samego tekstu Protokołów, dokładną genealogię ich powstania i konkretne tezy na ich fałszywość. Tymczasem temu zagadnieniu jest poświęconych kilka pierwszych krótkich rozdziałów nie wyczerpujących dokładnie tematu, a cała reszta książki tyczy się głównie wpływowi Protokołów na poźniejsze losy historii. Autor skupia się głównie na tym dlaczego Protokoły są tak popularne w wielu krajach do dziś, na powstanie jakich książek miały wpływ, czyli opisuje przede wszystkim to co miało miejsce na osi historii już po ich wydaniu. Wszystko to jest dość ciekawe, jednak brakuje dokładniejszej analizy powstania samych Protokołów.

Jest to dobrze opracowane wydanie opisujące historię i ogromną popularność "Protokołów mędrców Syjonu". Jedynym minusem książki jest dość mylący tytuł - "Autentyk czy falsyfikat". Sugerując się tym tytułem miałem nadzieję, na bardzo wnikliwą analizę samego tekstu Protokołów, dokładną genealogię ich powstania i konkretne tezy na ich fałszywość. Tymczasem temu zagadnieniu...

Nie ma nic lepszego niż dobry spisek, bo ludzkość bez spiskowej teorii dziejów czułaby się okradziona z tajemnicy, z populistycznego wytłumaczenia negatywnych zjawisk, z usprawiedliwienia swoich uprzedzeń lub niepowodzeń. O „Protokołach mędrców Syjonu” chyba każdy słyszał, choć ciekawa jestem, ilu rozsądnych ludzi przez ten bełkot przebrnęło do końca.
Na pewno przebrnął Janusz Tazbir. A potem popełnił krótką książeczkę o dziejach spisku na przestrzeni historii ludzkości. Na dzień dobry uświadomił swych czytelników, że jednym z najbardziej oryginalnych i najwcześniejszych zarazem, dziełem o spisku jest pamflet „Poufne rady Towarzystwa Jezusowego” autorstwa Polaka – Hieronima Zahorowskiego, w którym wyrzucony z zakonu były jezuita przypisuje byłym współbraciom żądzę zdominowania świata. „Poufne rady” zostały wydane w 1614 roku. Do wieku XX wznawiano je około trzystu razy, przy okazji aktualizując je i poprawiając.
Na przestrzeni wieków szerzyła się również niechęć do masonów i Żydów. Poza tym pan Tazbir cytuje całą listę nazwisk, szczególnie pisarzy i dziennikarzy, którzy w XIX wieku zaczęli snuć teorie o konspiracji żydowskiej. Wśród przekonanych o istnieniu takowej, był Zygmunt Krasiński. Był niejako prekursorem, który do literatury wprowadził spotkanie „przechrztów”. Herman Goedsche opisał pierwsze spotkanie Sanhedrynu na małym cmentarzu w Pradze w swej powieści „Biarritz”. Swą popularność publikacja ta zawdzięcza właśnie rozdziałowi poświęconemu tajemniczemu zebraniu. Bardzo szybko zaczęto przedrukowywać tylko ten fragment „Biarritz” i straszyć niczego nieświadomych ludzi wielkim światowym spiskiem. Najbardziej znanym zebraniem opisanym w literaturze jest to opisane przez Aleksandra Dumasa w „Józefie Balsamo”, acz chodzi tu raczej o popularność pisarza niż teorię spiskową.
Biblią dziewiętnastowiecznego antysemityzmu stała się książka Gougeneta des Mousseaux „Żyd, judaizm i judaizacja narodów chrześcijańskich”. Główną tezą tego dziełka było założenie, że spisek żydowski działa pod bezpośrednim zwierzchnictwem szatana.
Pierwowzór „Protokołów” odkrył Filip Graves, korespondent „Timesa”, w Konstantynopolu. Po poszukiwaniach ustalił autora i tytuł: Maurice’a Joly’ego i jego „Dialog w piekle między Monteskiuszem a Makiawelem”. Twórcy „Protokołów” zastąpili 25 dialogów 24 protokołami, zamiast nazwisk dwóch Monteskiusza i Makiawela wprowadzili „gojów” i „Żydów”. Do dziś trwa spór o autentyczność „Protokołów”. Cytowany przez profesora Tazbira Norman Cohn uważa, że „Protokoły” zostały sporządzone w schyłku XIX wieku we Francji przez przebywającego w Paryżu Rosjanina (w paryskiej Bibliothéque Nationale zachował się egzemplarz „Dialogu” z naniesionymi uwagami i zakreśleniami, co stanowi wskazówkę, że korzystał zeń anonimowy twórca „Protokołów”). Inicjatywa prawdopodobnie wyszła od Piotra Iwanowicza Raczkowskiego – szefa wszystkich zagranicznych placówek Ochrany.
Dalej Janusz Tazbir opisuje popularność pamfletu w II Rzeczypospolitej, skupiając się na fantazjach Jędrzeja Giertycha o knowaniach pruskich, rosyjskich czy żydowskich, które doprowadziły do wybuchu powstań: listopadowego i styczniowego. W sumie nic dziwnego, że Giertycha ponosiła wyobraźnia, skoro był współpracownikiem Romana Dmowskiego – zagorzałego zwolennika patrzenia na historię przez pryzmat teorii spiskowej. Co ciekawe, Dmowski napisał powieść „Dziedzictwo” traktującą o spiskach, wolnomularzach i zbrodniach. Dmowski się do autorstwa przyznawał jedynie prywatnie. Na okładce widniało nazwisko tajemniczego Kazimierza Wybranowskiego.
Z kolei Hitler dzięki lekturze „Protokołów” uświadomił sobie istnienie wszechobecnego wroga i jego podstępnego charakteru. Miał gdzieś czy to autentyk czy falsyfikat. Głównym propagatorem istnienia tajemnego sprzysiężenia był czołowy teoretyk hitleryzmu – Alfred Rosenberg. Od roku 1933 „Protokoły Mędrców Syjonu” weszły na listę lektury obowiązkowej w III Rzeszy. Służyły też za usprawiedliwienie faszystowskiej polityki zagranicznej.
Profesor Tazbir wnikliwie bada literaturę, która wpłynęła na powstanie „Protokołów”. Z historycznego punktu widzenia jest to po prostu najbardziej popularna fałszywka w dziejach ludzkości. Ale są tacy, którzy wiedzą lepiej i prędzej zdepczą autorytet Janusza Tazbira niż dadzą się przekonać. Może dlatego, że człowiek zawsze musi w coś wierzyć?
Na koniec krótko o treści „Protokołów”, która razi niekonsekwencjami i powtórkami. Krytykowany jest liberalizm, ukazywana zaś droga dojścia Mędrców do władzy i wizja świata po zwycięstwie zawiązanego przez nich spisku. Myślą przewodnią jest oczywiście zniszczenie chrześcijańskiego świata poprzez wzbudzanie rewolucji, rozruchów i niepokojów. Państwa należy ze sobą skłócić, popierać prostytucję i pijaństwo. I tak dalej i bez końca. Sama lektura oryginalnego tekstu zamieszczonego w aneksie jest nużąca, że chociaż do przeczytania miałam nieco ponad sto stron, szło mi to jak po grudzie.
Polecam opracowanie, tekst „Protokołów” można śmiało pominąć.

Nie ma nic lepszego niż dobry spisek, bo ludzkość bez spiskowej teorii dziejów czułaby się okradziona z tajemnicy, z populistycznego wytłumaczenia negatywnych zjawisk, z usprawiedliwienia swoich uprzedzeń lub niepowodzeń. O „Protokołach mędrców Syjonu” chyba każdy słyszał, choć ciekawa jestem, ilu rozsądnych ludzi przez ten bełkot przebrnęło do końca.
Na pewno przebrnął...