Panie Jacku Londonie! Nie wiem jak Pan to robi, ale może Pan napisać powieść na nawet najnudniejszy temat, a zrobi Pan to w taki sposób, że będę urzeczony. A pisząc już tak normalnie, przyznam, że jestem zachwycony. Trzeba być wielkim pisarzem, żeby opisać książkę, w której akcja jest znikoma, a lektura jest naprawdę duża, gdzie wiele dialogów dotyczy informacji na temat rolnictwa i hodowli, a to i tak będzie wciągało i będzie się to pożerało, jak najbardziej interesujący kryminał. Po raz kolejny u Londona pojawiły się wątki autobiograficzne, a czytanie o tym w powieści, sprawia, że człowiek jeszcze raz się zastanawia, jak fascynujące miał życie amerykański pisarz. Inna sprawa, że młode małżeństwo, które stanowi głównego bohatera powieści, po prostu urzeka, ich relacja jest wykreowana w przepiękny sposób. Również kwestia, które okazuje się atutem tej pozycji to zarysowanie sytuacji ekonomicznej w USA na przełomie XIX i XX wieku, wszystkie rozruchy klasy robotniczej. A wisienką na torcie było wieczne poszukiwanie swojego miejsca, dostrzeganie wartości w życiu, czerpanie z życia garściami i poczucie, że właśnie się naprawdę żyje, a nie tylko bezczynnie egzystuje. Powieści Londona są bardzo schematyczne, ale chyba nigdy mi się nie znudzą. Dopóki będę idealistą, który naiwnie wierzy w świat, tak długo twórczość Amerykanina będzie mnie urzekała i dawała siłę, żeby marzyć i konsekwentnie iść po swoje. Dziękuję, Panie Jacku Londonie!

Panie Jacku Londonie! Nie wiem jak Pan to robi, ale może Pan napisać powieść na nawet najnudniejszy temat, a zrobi Pan to w taki sposób, że będę urzeczony. A pisząc już tak normalnie, przyznam, że jestem zachwycony. Trzeba być wielkim pisarzem, żeby opisać książkę, w której akcja jest znikoma, a lektura jest naprawdę duża, gdzie wiele dialogów dotyczy informacji na temat...