"Cieszę się, że jesteś tutaj ze mną, Samie. Tutaj, w ostatniej godzinie świata".

Autor stworzył coś więcej niż świat fantastyczny – on stworzył NOWY ŚWIAT! Nadał temu światu historię, legendy, pieśni i mity. Stworzył świat, który określił na mapach i podzielił na części. Każdą z części tego świata, zamieszkały istoty tak różnorodne i tak niezwykłe – że poznanie ich wszystkich i zachwyt nad każdym z tych istnień - graniczy z niepodobieństwem. Niczym czarodziej – obdarzył te istoty charakterem i wszystkimi uczuciami, jakie istnieją. Wreszcie - postawił swój wspaniały świat i wszystkich bohaterów na krawędzi zniszczenia. Bo powstał JEDYNY PIERŚCIEŃ – którego potęga i zło, zaciążyły nad całym Śródziemiem.

A wszystko zaczęło się tak optymistycznie, od prologu i opisu krainy Shire, podzielonej na ćwiartki!, gdzie żyją Hobbity...! Ale stopniowo ciężar powieści przesuwa się ku wojnie i ku walce ze złem, a od bitwy na stepach Rohanu – utonęłam w tej powieści! I zapomniałam, że Śródziemie nie istnieje. A później „zakochałam się”:) w Faramirze – już dawno żaden bohater literacki tak bardzo nie ujął mnie charakterem, wyglądem, w ogóle wszystkim:). Uwielbiałam Faramira – od momentu, kiedy pojawił się w powieści! I przysięgam – że ze ściśniętym sercem przeżyłam oblężenie Gondoru!!! Zaszkliły mi się oczy, kiedy Faramir pyta Księżniczkę Rohanu: „Czy nie kochasz mnie, czy nie chcesz mnie pokochać!!!”

Dziękuję swojej szczęśliwej gwieździe, że kupiłam całą powieść w jednym tomie, podzieloną na sześć ksiąg i jednocześnie trzy części tj. „Drużynę pierścienia”, „Dwie Wieże” i „Powrót króla”. Nie spodziewałam się tak głębokiego zanurzenia się w świat powieściowy – który jest fantastyczny, a jednak wcale nie jest!

Wojna, jej okrucieństwo i śmierć – które trwały przez niemal całą powieść - nie miały w sobie nic z fantastyki.

Walka ze złem i ciężar, który niósł Frodo, a który coraz bardziej go ogarniał – nie miały w sobie nic z fantastyki.

Rany, które pozostały po wojnie ze złem, u każdego z bohaterów i nieuniknione rozstanie – nic nie miało w sobie z fantastyki. I poczułam ciężar na sercu, kiedy Gandalf mówi do Froda: „Niestety są rany, które nigdy się całkowicie nie goją” i łzy mi się zaszkliły, kiedy Frodo mówi: „Nie ma w gruncie rzeczy powrotu. Może nawet dojdę do Shire’u, ale nic już nie będzie takie jak dawniej, bo ja jestem inny”. Albo później jego rozmowa z Samem przed Szarą Przystanią – łzy same popłynęły.

Miłość i przyjaźń Sama i Froda - to uczucie, które dodawało im sił i które było silniejsze, niż cała czarna magia Saurona – nie miało w sobie nic z fantastyki. I oczy mi się zaszkliły, kiedy Frodo dziękuje Samowi, i mówi: „Cieszę się, że jesteś tutaj ze mną. Tutaj, w ostatniej godzinie świata”. Frodo – i ja byłam z tobą w tej ostatniej godzinie świata i towarzyszyłam ci od samego początku!!!

Przyjaźń Gimliego i Legolasa, Merrego i Pippina i Aragorna i Gandalfa – ta wielka przyjaźń, która związała ich losy w chwili próby i wojny, i która nigdy się nie zachwiała - nie miała w sobie nic z fantastyki.

Nawet Gollum – tragiczny, rozerwany na dwie części, nie umiejący wyrwać się spod wpływu swoich pragnień i czarnej magii Pierścienia – jego charakter nie miał w sobie nic fantastycznego.

Wreszcie Sauron – istota ogarnięta żądzą władzy, zniszczenia i śmierci – i on nie miał w sobie nic z fantastyki.

Fantastyka tej powieści – magia Gandalfa i Sarumana, magia Garadieli i Elronda, magia leczenia Aragorna, Enty, czyli Drzewce, Zastęp Cieni na Ścieżce Umarłych – te nici magii przenikały tylko wszystko to, co było w powieści realne. Ta magia wiła się niczym wstęgi – oczarowała mnie, ale nie przysłaniała wydarzeń i ludzi. Wreszcie magia Pierścienia – to najcudowniejsza fantastyka z jaką się spotkałam, to nadanie rzeczy martwej uczuć niemal ludzkich - bo ile ten Pierścień napracował się i jak bardzo starał się – by wrócić do swego Pana!!

A kiedy powieść się zakończyła – poczułam ciężar na sercu. Chyba już nigdy – nie przeczytam piękniejszej powieści!

"Cieszę się, że jesteś tutaj ze mną, Samie. Tutaj, w ostatniej godzinie świata".

Autor stworzył coś więcej niż świat fantastyczny – on stworzył NOWY ŚWIAT! Nadał temu światu historię, legendy, pieśni i mity. Stworzył świat, który określił na mapach i podzielił na części. Każdą z części tego świata, zamieszkały istoty tak różnorodne i tak niezwykłe – że poznanie ich...