To już czwarta ksiażka z serii "Jutro". Przyznam, iż poprzednie tomy w dość dużym stopniu mi się podobały. Niestety ta część trochę mnie zawiodła. Uważam, że autor trochę opuścił poziom. Ciężko mi jest to pisać, ale takie odniosłam wrażenie.

"Teraz nic nie było oczywiste. Zwłaszcza nasze przetrwanie." [str. 45]

Poprzednie tomy miały umiarkowaną, a miejscami nawet bardzo szybką akcję. W tej części cały czas jest ona co najwyżej umiarkowana. W książce są bardzo jednostajne i nieco rozwleczone wydarzenia. Nie ma w niej żadnych (w takim samym stopniu) spektakularnych akcji w wykonaniu bohaterów jak w poprzednich tomach.

"Miałam nadzieję, że to, co się ze mną stało w Wirrawee, spaliło bezużyteczne, słabe części mnie, a to, co pozostało, będzie silne. Wystarczająco silne, by stawić czoła przyszłości." [str. 90]

Język oczywiście się nie zmienił. Jest przyjemny, ale nie do końca wciągający. Okładka jest dość ciemna z wyrazistymi elementami na środku i prawdę mówiąc nawet mi się podoba. Bohaterowie również bez większych zmian, choć Fi mnie trochę zaskakuje. Zawsze miałam ją za dobrze wychowaną dziewczynę z bogatego domu, która po prostu nie odnajdzie się w ponurej rzeczywistości, jaką zgotowała jej wojna. Wbrew moim przekonaniom całkiem dobrze sobie radzi.

"Ale nadal tu jesteśmy, nadal żyjemy, jeszcze się nie poddaliśmy." [str. 266]

Mam nadzieję, że autor w następnej części wróci do dawnego poziomu. Jednocześnie jestem bardzo ciekawa co wydarzy się dalej, no bo w końcu ile może trwać ta wojna? Co jeszcze przydarzy się bohaterom? Czy będą kolejne niesamowite akcje w ich wykonaniu? Nie mogę się doczekać kiedy poznam odpowiedzi na te pytania.

To już czwarta ksiażka z serii "Jutro". Przyznam, iż poprzednie tomy w dość dużym stopniu mi się podobały. Niestety ta część trochę mnie zawiodła. Uważam, że autor trochę opuścił poziom. Ciężko mi jest to pisać, ale takie odniosłam wrażenie.

"Teraz nic nie było oczywiste. Zwłaszcza nasze przetrwanie." [str. 45]

Poprzednie tomy miały umiarkowaną, a miejscami nawet bardzo...