Piękna! Wzruszająca! Zaskakująca!
Mogłabym wymieniać dalej, ale rzeczywiście ta powieść nie pozostawi chyba nikogo obojętnym. Podczas czytania sama zaczęłam zastanawiać się, jak czułabym się na miejscu Jamesa. Jakie komentarze przeczytałabym lub usłyszała od innych?
Poruszający jest moment, w którym bohater udaje się na pogrzeb swojego imiennika i widzi kolejkę osób, ciągnącą się daleko poza dom, w którym znajduje się zmarły. Tak wiele osób czekających cierpliwie, by złożyć swój hołd i pożegnać prostego kierowcę autobusu. Innym wartym przywołania wydarzeniem, przy którym przyznaję się bez bicia, wylałam wiele łez, jest rozmowa Jamesa z Sarą. Oboje przytłoczeni ciężarem przeszłości: James błagający o przebaczenie i Sara walcząca z żalem i próbująca mu wybaczyć. Dzielą ich drzwi do ich dawnego domu, ale nie tylko. Dzieli ich także trudna przeszłość. Przeczytajcie "Stokrotki w śniegu", by dowiedzieć się, czy przebaczenie krzywd, jakie spotkały Sarę (i nie tylko ją) ze strony Jamesa jest w ogóle możliwe?
Jest to rzeczywiście współczesna przypowieść o tym, co trudne w ludzkim życiu, ale i o tym, co piękne, co warte trudu i poświęcenia. O poplątanych i zawiłych drogach. O łasce otrzymanej w darze. Bo jak wyjaśnia bohater powieści: "Co jest istotą świąt Bożego Narodzenia? To proste pytanie: łaska Boża. Ze swojej natury łaska jest darem, czymś, co otrzymujemy bezwarunkowo, nieobwarowane żadnymi nakazami, nie w zamian za coś. Najlepsze, co możemy zrobić, to otworzyć na nią nasze serca, by przyjąć ją w pełni, z całych sił, z całą mocą i przekonaniem, że dzięki niej możemy stać się lepszymi ludźmi".
Powieść bardzo prawdziwa. Niezwykła.

Piękna! Wzruszająca! Zaskakująca!
Mogłabym wymieniać dalej, ale rzeczywiście ta powieść nie pozostawi chyba nikogo obojętnym. Podczas czytania sama zaczęłam zastanawiać się, jak czułabym się na miejscu Jamesa. Jakie komentarze przeczytałabym lub usłyszała od innych?
Poruszający jest moment, w którym bohater udaje się na pogrzeb swojego imiennika i widzi kolejkę osób,...