To moja druga książka Martina, po znakomitej "Kiedy płaczą świerszcze". Debiut zapowiadający dobrego autora, ale książka jeszcze niedoskonała. Autor pokazuje, że potrafi stworzyć niepowtarzalny klimat, w który wciąga czytelnika, jednak czasami nieostrożnie traci jego uwagę, zbytnio odbiegając od głównej opowieści i nie tłumacząc, dlaczego to robi.
Wczuwałam się więc w książkę i z niej nagle wychodziłam, długo nie mogąc ponownie wejść w klimat. Ale podobały mi się postacie, podobały nieliczne, ale interesujące wydarzenia, wreszcie podobał mi się bohater, jak i życie, jakie wybrał. Powieść stanowi dla mnie interesujące studium wychodzenia z rozpaczy. I choć historia wydaje się smutna, pokazuje, że każda rozpacz kiedyś musi się skończyć, aby życie mogło biec dalej w kierunku, którego jeszcze nie znamy.

To moja druga książka Martina, po znakomitej "Kiedy płaczą świerszcze". Debiut zapowiadający dobrego autora, ale książka jeszcze niedoskonała. Autor pokazuje, że potrafi stworzyć niepowtarzalny klimat, w który wciąga czytelnika, jednak czasami nieostrożnie traci jego uwagę, zbytnio odbiegając od głównej opowieści i nie tłumacząc, dlaczego to robi.
Wczuwałam się więc w...

Nie zachwycił mnie Charles Martin. Nie tym razem.
Przeczytałam kilka jego pięknych książek.
Ta była niewiarygodnie nudna. Szkoda.
Usilnie chciałam ją polubić. Nie udało się.
Dobrze, że przygody z Martinem nie zaczęłam od tej pozycji.
Był to debiut pisarza, więc odpuszczam :)
Mam w planach jeszcze dwie jego powieści.
I wierzę, że zachwyt powróci.

Nie zachwycił mnie Charles Martin. Nie tym razem.
Przeczytałam kilka jego pięknych książek.
Ta była niewiarygodnie nudna. Szkoda.
Usilnie chciałam ją polubić. Nie udało się.
Dobrze, że przygody z Martinem nie zaczęłam od tej pozycji.
Był to debiut pisarza, więc odpuszczam :)
Mam w planach jeszcze dwie jego powieści.
I wierzę, że zachwyt powróci.

Książka, która zabiera w inny świat. Wspaniała lekkość języka autora wylewa się już z pierwszych stron. Z pewnością sięgnę po drugi tom Maggie. POLECAM

Książka, która zabiera w inny świat. Wspaniała lekkość języka autora wylewa się już z pierwszych stron. Z pewnością sięgnę po drugi tom Maggie. POLECAM

Niby temat ciekawy, ale czemu tak jakoś drętwo się to czytało. Spodziewałam się po opisie książki, że to będzie coś fajnego, a tu rozczarowanie totalne. Zanim skreślę autora całkowicie, spróbuję przeczytać jeszcze coś innego, ale może już nie drugą część tej powieści, bo jakoś nie mam ochoty dowiedzieć się co dalej.

Niby temat ciekawy, ale czemu tak jakoś drętwo się to czytało. Spodziewałam się po opisie książki, że to będzie coś fajnego, a tu rozczarowanie totalne. Zanim skreślę autora całkowicie, spróbuję przeczytać jeszcze coś innego, ale może już nie drugą część tej powieści, bo jakoś nie mam ochoty dowiedzieć się co dalej.

Czytałam już wcześniej książkę tego autora i o ile tamta pozycja mnie wzruszyła, ta przede wszystkim znudziła. Przede wszystkim jest łudząco podobna do poprzedniej - i tu głównym bohaterem jest mężczyzna, który coś stracił a w związku z tym przeżywa kryzys wiary, choć w zasadzie wątpi we wszystko. Jego rozpacz i przygnębienie jest aż nadto przytłaczające.To oddany, kochający mąż, kochający aż nierealnie (napawa się np. wspólnie dzieloną przestrzenią i wydychanym przez ukochaną powietrzem...o rany, jak każda kobieta jestem sentymentalna ale tego to już nawet mi za dużo...). I tu rozgrywa się dramat, który zdaje się nie mieć miar. Ta książka może wpędzić czytelnika jeśli nie w depresję, to w zły nastrój. Ale główny mój zarzut to to, że poza rozgrywanym dramatem NIC się tu nie dzieje więc książka może równie dobrze zanudzić nas na śmierć. Nie polecam.

Czytałam już wcześniej książkę tego autora i o ile tamta pozycja mnie wzruszyła, ta przede wszystkim znudziła. Przede wszystkim jest łudząco podobna do poprzedniej - i tu głównym bohaterem jest mężczyzna, który coś stracił a w związku z tym przeżywa kryzys wiary, choć w zasadzie wątpi we wszystko. Jego rozpacz i przygnębienie jest aż nadto przytłaczające.To oddany,...

Nie lubię gdy o ważnych sprawach pisze się w tak cukierkowaty sposób...

Nie lubię gdy o ważnych sprawach pisze się w tak cukierkowaty sposób...

http://bojalubiekaweiksiazki.blogspot.com/2016/08/umarli-nie-tancza-charles-martin.html

http://bojalubiekaweiksiazki.blogspot.com/2016/08/umarli-nie-tancza-charles-martin.html

Książka preferująca system wartości chrześcijańskich. W sposób dojrzały i nie ckliwy, czego się obawiałam. Była pierwszą książką tego autora przeze mnie przeczytaną. Polecam.

Książka preferująca system wartości chrześcijańskich. W sposób dojrzały i nie ckliwy, czego się obawiałam. Była pierwszą książką tego autora przeze mnie przeczytaną. Polecam.

Niby proza ale nie tylko dla kobiet. Faceci też znajdą tu wiele dla siebie.

Niby proza ale nie tylko dla kobiet. Faceci też znajdą tu wiele dla siebie.

Wow!
Powieść dla tych, którzy nie boją się życia i śmierci albo przynajmniej bardzo chcą i mają odwagę odkrywać ich głębsze poziomy.

Wow!
Powieść dla tych, którzy nie boją się życia i śmierci albo przynajmniej bardzo chcą i mają odwagę odkrywać ich głębsze poziomy.