rozwińzwiń

Pokuta

Okładka książki Pokuta Ian McEwan
Okładka książki Pokuta
Ian McEwan Wydawnictwo: Albatros Ekranizacje: Pokuta (2008) literatura piękna
400 str. 6 godz. 40 min.
Kategoria:
literatura piękna
Tytuł oryginału:
Atonement
Wydawnictwo:
Albatros
Data wydania:
2010-02-01
Data 1. wyd. pol.:
2010-02-01
Liczba stron:
400
Czas czytania
6 godz. 40 min.
Język:
polski
ISBN:
978-83-7659-051-6
Tłumacz:
Andrzej Szulc
Ekranizacje:
Pokuta (2008)
Tagi:
literatura brytyjska literatura sfilmowana
Inne
Średnia ocen

7,5 7,5 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,5 / 10
43 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
239
207

Na półkach:

Sięgnęłam po książkę już po obejrzeniu filmu, więc nie czułam się zaskoczona zakończeniem ani rozwojem akcji. Co trzeba przyznać autorowi to fakt, że porusza bardzo ważne kwestie i zmusza do rozważań nad nimi, zajęcia stanowiska. Podobało mi się też, w jaki sposób autor tworzy atmosferę beztroski po to, by przełamać ją zdarzeniem, od którego nie ma odwrotu - jednak nie robi tego tak, jak często pośledni twórcy, nakazując swoim bohaterom odczuwać już przedtem to, o czym nie wiedzą, że się wydarzy. Cecilia i Briony przed dramatyczną sceną z Lolą zajmują się pierdołami, nie mają pojęcia, co się za chwilę stanie.
Nie jestem w stanie zgodzić się z opiniami, że Briony nie da się wybaczyć - po przeczytaniu całej książki zdają mi się one bardzo okrutne i niepokojące, zwłaszcza, że sama Briony nie była pewna tego, co się stało i chciała przede wszystkim - jak to napisano - przywrócić ład, bała się też o swoją siostrę. W przeciwieństwie do filmu, jej intencje nie były samolubne (zauroczenie w Robbiem),lecz całkiem zrozumiałe - widziała coś, co ją przeraziło i w jej umyśle wszystko zlało się w całość. Nie mogę się również zgodzić z diagnozą samej Briony, że zbrodnię popełniła ona, Marshall i Lola - Lola nie powinna była się tu znaleźć, była dziecięcą ofiarą gwałtu i nie można mieć do niej pretensji o to, że bała się swojego oprawcy (biorąc pod uwagę, jak potraktowano np chłopca moczącego łóżko, możemy sobie tylko wyobrazić, co wmawiano Loli i jak łatwo Marshall mógł jej wmówić, że to jej wina, że sama tego chciała, etc).
Nie żałuję, że przeczytałam tę książkę, ale nie wrócę do niej - niestety, odebrałam ją jako bardzo męczącą, i to nie z powodu podnoszonych w niej tematów, lecz po prostu z powodu nudy. Nudziłam się nieustannymi opisami krzaczków, drzewek, listków. Całkowicie wymęczyły mnie fragmenty dotyczące wojny, przeskakiwałam je żeby w ogóle przebrnąć dalej. Jest tu bardzo duża dysproporcja w poświęceniu czasu temu, co istotne i temu, bez czego książka naprawdę byłaby mniej nużąca - i nie rozumiem dlaczego autor podjął akurat takie a nie inne decyzje odnośnie tego, co wymaga przyglądania się przez mikroskop. Jestem w stanie zaakceptować fakt, że stara Briony ma mniej głębi i wglądu w siebie niż Briony młodsza, zważywszy na jej chorobę powodującą demencję. Nie rozumiem natomiast, czemu uraczono nas tak długim i szczegółowym opisem scen wojennych, które w ogóle się nie wydarzyły. Także jednak zieew.

Sięgnęłam po książkę już po obejrzeniu filmu, więc nie czułam się zaskoczona zakończeniem ani rozwojem akcji. Co trzeba przyznać autorowi to fakt, że porusza bardzo ważne kwestie i zmusza do rozważań nad nimi, zajęcia stanowiska. Podobało mi się też, w jaki sposób autor tworzy atmosferę beztroski po to, by przełamać ją zdarzeniem, od którego nie ma odwrotu - jednak nie robi...

więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo to

avatar
486
143

Na półkach: ,

Lata 30-te XXw., 13-letnia Briony pragnie zostać pisarką, wszystko co dookoła widzi interpretuje sobie według własnej wyobraźni, m. in. związek swojej siostry Cecilii z Robbiem. W domu przebywa też jej cioteczne rodzeństwo - Lola i bliźniaki, kiedy pewnego wieczoru dochodzi do tragedii Briony rzuca oskarżenie, które niszczy przyszłość wielu osób. Druga część książki dzieje się kilka lat później, w czasie II wś i nieudanej akcji w Dunkierce.
Ale to nie fabuła sprawia, że ta książka jest tak dobra, to chirurgiczna precyzja z jaką autor przybliża nam każdą myśl i intencje bohaterów, wprowadza w ich psychikę. Cenię sobie taką precyzję, kiedy autor, w części gdzie narracja jest z perspektywy dziecka, dość mgliście mówi o sprawach związanych np. z seksem, bo przecież dziecko też tak je postrzega, natomiast w przypadku wojny, cofania się pobitych wojsk, z realizmem oddaje to co ci ludzie widzą i przeżywają. Poza tym książka prezentuje nam zagadkę moralną, Briony w końcu zdaje sobie sprawę jak było, ale co w tej sytuacji zrobi? No i zakończenie, jak grom z jasnego nieba, miażdżące, dawno żadne zakończenie tak mną nie poruszyło. Czy Pokuta to arcydzieło? Dla mnie chyba tak. Ze względu na sposób narracji na pewno. Chociaż wielu powie, że to flaki z olejem, tak też może się zdarzyć :)

Lata 30-te XXw., 13-letnia Briony pragnie zostać pisarką, wszystko co dookoła widzi interpretuje sobie według własnej wyobraźni, m. in. związek swojej siostry Cecilii z Robbiem. W domu przebywa też jej cioteczne rodzeństwo - Lola i bliźniaki, kiedy pewnego wieczoru dochodzi do tragedii Briony rzuca oskarżenie, które niszczy przyszłość wielu osób. Druga część książki dzieje...

więcej Pokaż mimo to

avatar
7
7

Na półkach:

Kiedy czytałam Pokutę po raz pierwszy, miałam chyba zbyt rozbuchane oczekiwania. Dopiero w kilka lat później doceniłam tę opowieść.

Kiedy czytałam Pokutę po raz pierwszy, miałam chyba zbyt rozbuchane oczekiwania. Dopiero w kilka lat później doceniłam tę opowieść.

Pokaż mimo to

avatar
583
9

Na półkach: ,

Irytująca główna bohaterka. Język bogaty ale miejscami zdania są dla mnie zbyt przepełnione opisami i dziwnymi rozważaniami przez co książka robi się monotonna. Zdecydowanie natomiast obejrzę film bo wiele osób pisało, że radzi sobie lepiej niż książka.

Irytująca główna bohaterka. Język bogaty ale miejscami zdania są dla mnie zbyt przepełnione opisami i dziwnymi rozważaniami przez co książka robi się monotonna. Zdecydowanie natomiast obejrzę film bo wiele osób pisało, że radzi sobie lepiej niż książka.

Pokaż mimo to

avatar
185
131

Na półkach: ,

Dobra, ciekawa, choć ostatnia strona jest absolutnie niezgodna z moimi przekonaniami. Dla osób nielubiących szerokich opisów (tzn. stron bez dialogów) to będzie trudna lektura.

Dobra, ciekawa, choć ostatnia strona jest absolutnie niezgodna z moimi przekonaniami. Dla osób nielubiących szerokich opisów (tzn. stron bez dialogów) to będzie trudna lektura.

Pokaż mimo to

avatar
117
7

Na półkach:

Strasznie się wynudziłam. Były może dwa momenty, które mnie na chwilę zainteresowały. Przez większość książki zupełnie nic się nie dzieje. Pomysł sam w sobie całkiem ciekawy ale wszystko to co zostało opisane w tej książę zmieściłoby się na stu stronach.
Ps: film bardziej do mnie przemawia

Strasznie się wynudziłam. Były może dwa momenty, które mnie na chwilę zainteresowały. Przez większość książki zupełnie nic się nie dzieje. Pomysł sam w sobie całkiem ciekawy ale wszystko to co zostało opisane w tej książę zmieściłoby się na stu stronach.
Ps: film bardziej do mnie przemawia

Pokaż mimo to

avatar
18
16

Na półkach:

Gdyby nie film, wiernie oddający treść książki dałbym jej tylko 8. Po obejrzeniu filmu nie pozostaje nic innego, niż uznać ją za arcydzieło. Ze złej książki nie powstałby piękny film. Od kilkunastu lat stale tkwi mi w pamięci. Musi być 10.

Gdyby nie film, wiernie oddający treść książki dałbym jej tylko 8. Po obejrzeniu filmu nie pozostaje nic innego, niż uznać ją za arcydzieło. Ze złej książki nie powstałby piękny film. Od kilkunastu lat stale tkwi mi w pamięci. Musi być 10.

Pokaż mimo to

avatar
848
767

Na półkach: , ,

Początek trochę się dłuży, ale jednocześnie czytelnik jest bardzo małymi krokami wprowadzany w świat wielu ludzi i ten świat jest jednocześnie pokazany z różnych perspektyw. Ian McEwan w niezwykle barwny sposób ożywił postacie jakie wykreował w swojej książce, mamy tutaj dokładny opis różnych osobowości i dlatego też historia którą autor chce nam opowiedzieć jest intrygująca, wciągająca i może budzić z tego powodu różne, mieszane uczucia. Bardzo dobry, ciekawy profil psychologiczny- można tutaj się kłócić o pewne szczegóły, ale moim skromnym zdaniem McEwan pokazał świat paradoksalnie i skomplikowany i prosty- wszystko zależne jest od punktu widzenia i jednocześnie zależne jest to wszystko od podejmowanych przez nas i przez innych ludzi wokół nas decyzji, a te tutaj podejmowane są pod wpływem emocji i co za tym idzie są bardzo często błędne i krzywdzące. Decyzje jednych niszczą innych . Niedojrzałość emocjonalna, nastoletnie, dziecinne marzenia, pragnienia, bujanie w obłokach, fantazjowanie, wyrachowanie, zepsucie, nawet trafiło się coś pod względem fobii, obsesji, a także jako wisienka na torcie - syndrom sztokholmski, tak to pojmuję, chociaż związek L i P do końca chyba takim nie jest, a może jest tylko brakuje mi tutaj łącznika. Może jest nim obopólne wyrachowanie....brak uczuć wyższych....sam nie wiem, skądinąd temat bardzo ciekawy. Nienawiść, pogarda, zazdrość. Bezmyślność. Infantylność, kłamstwa - to wszystko niczym gęsta mgła nakłada się na całe grono postaci które występują w tym utworze. Całość tak naprawdę pięknie zamyka się w jedno intrygujące opowiadanie o życiu takim jakim ono jest, ze swoimi szarościami i blaskami. Całość oceniam bardzo wysoko, owszem można autorowi zarzucić, że książka ,, Pokuta '' jest niejednolita, jest nierówna, ale ja ten zarzut odrzucam, ponieważ McEwan opowiedział nam historię z różnych punktów widzenia, prawdę, całą prawdę i tylko prawdę jaka ona jest poznajemy dopiero na samym końcu i ten ów koniec jest zwieńczeniem wszystkiego i mówi on nam bardzo dużo o postaciach które są umieszczone w ,, Pokucie '' także moim zdaniem książka jest napisana tak jak powinna być, autor dokonał czegoś ciekawego, pokazał ułomność poszczególnych osób dlatego też każdy rozdział książki jest inny, jakby opowiadany rzeczywiście przez inną osobę.
Nie liczyłem na wiele , otrzymałem naprawdę dużo. Psychologiczne studium nad ludźmi którym przyszło żyć w ciężkim i zarazem ciekawych czasach.
Polecam !

Początek trochę się dłuży, ale jednocześnie czytelnik jest bardzo małymi krokami wprowadzany w świat wielu ludzi i ten świat jest jednocześnie pokazany z różnych perspektyw. Ian McEwan w niezwykle barwny sposób ożywił postacie jakie wykreował w swojej książce, mamy tutaj dokładny opis różnych osobowości i dlatego też historia którą autor chce nam opowiedzieć jest...

więcej Pokaż mimo to

avatar
382
64

Na półkach: , , ,

Po pierwszej części gotowa byłam dać 8, a może nawet 9. Wraz z trwaniem książki, ocena spadała, aby zatrzymać się na 7, chociaż po ostatnim fragmencie chętnie dałabym jeszcze niższą ocenę. Pierwszą część słuchałam z zapartym tchem. Może dlatego, że opisywała idyllę, która została zniszczona? Kolejne części to cierpienie i tytułowa pokuta. To wszystko jest dla mnie zrozumiałe. Ale końcówka... nie wiem co myśleć. I tak, jestem tym czytelnikiem, który chce wiedzieć "ale co się zdarzyło na prawdę".

Piszę recenzję na gorąco z rozgoryczeniem i żalem.

Po pierwszej części gotowa byłam dać 8, a może nawet 9. Wraz z trwaniem książki, ocena spadała, aby zatrzymać się na 7, chociaż po ostatnim fragmencie chętnie dałabym jeszcze niższą ocenę. Pierwszą część słuchałam z zapartym tchem. Może dlatego, że opisywała idyllę, która została zniszczona? Kolejne części to cierpienie i tytułowa pokuta. To wszystko jest dla mnie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
641
241

Na półkach: ,

Nieobliczalna jest siła wyobraźni! U Marka Twaina chłopiec, który zgubił konia, wyobraził sobie, dokąd by się udał, gdyby był koniem, poszedł w to miejsce i koń rzeczywiście tam czekał. U Iana McEwana dziewczynka, która nie chciała być dzieckiem, wyobrażała sobie, że doskonale rozumie świat dorosłych, a skutek tych wyobrażeń był taki, iż sprowadziła na dorosłych katastrofę...

Wydarzenia toczą się w trzech płaszczyznach czasowych. W pewien upalny letni dzień 1935 roku, na angielskiej prowincji, kiedy zaginęli bliźniacy. Wiosną (maj-czerwiec) 1940, podczas ewakuacji wojsk alianckich z Dunkierki na Wyspy Brytyjskie, a potem w Londynie, na trzy miesiące przed tym, nim miasto stało się celem ataków Luftwaffe. Historia kończy się w 1999, a konkretnie dniem siedemdziesiątych siódmych urodzin głównej bohaterki.

Historię poznajemy z perspektywy trzech osób: obdarzonej kreatywną wyobraźnią 13-letniej Briony, która pewnego brzemiennego w skutki dnia, postanawia zostać pisarką; jej starszej siostry Cecilii, która w tym samym dniu staje się kobietą oraz ambitnego młodego mężczyzny Robbiego, który właśnie tego dnia niefortunnie pomyli listy.

„Pokuta” to snuta niespiesznie piękna, głęboko poruszająca opowieść o dojrzewaniu, ludzkich motywacjach oraz życiowych wyborach i braniu za te wybory pełnej odpowiedzialności. O ludziach przyzwoitych i takich, którzy zachowują się niegodziwie. A oprócz tego o wojnie, cierpieniu i męstwie. O potędze miłości, przede wszystkim zaś o dojmującym poczuciu winy i szlachetnej potrzebie jej odkupienia.

Nieobliczalna jest siła wyobraźni! U Marka Twaina chłopiec, który zgubił konia, wyobraził sobie, dokąd by się udał, gdyby był koniem, poszedł w to miejsce i koń rzeczywiście tam czekał. U Iana McEwana dziewczynka, która nie chciała być dzieckiem, wyobrażała sobie, że doskonale rozumie świat dorosłych, a skutek tych wyobrażeń był taki, iż sprowadziła na dorosłych...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    5 983
  • Chcę przeczytać
    5 392
  • Posiadam
    1 432
  • Ulubione
    407
  • Teraz czytam
    140
  • 100 książek BBC
    80
  • Chcę w prezencie
    74
  • 100 tytułów BBC
    49
  • 2018
    44
  • Lista BBC
    34

Cytaty

Więcej
Ian McEwan Pokuta Zobacz więcej
Ian McEwan Pokuta Zobacz więcej
Ian McEwan Pokuta Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także