Debiut Toma Rachmana, mimo że nie tak dobry jak jego następna książka „Włoski nauczyciel, jest jednak kawałkiem świetnej prozy, której zasadniczą zaletą są nie tylko ciekawie zarysowane portrety pracowników pewnej międzynarodowej gazety, ale przede wszystkim logiczna i w pełni przemyślana konstrukcja.
Całość składa się z dwóch rodzajów tekstów- to opowieści o ludziach związanych z dziennikiem wydawanym we Włoszech, które są przeplatane historią założycieli tej gazety. Ta druga opowieść wydrukowana jest kursywą, co powoduje, że mamy tu coś w rodzaju powieści w powieści. O ile historie tytułowych niedoskonałych osadzone są w czasach nam współczesnych, w których papierowa prasa odchodzi już w niebyt, a informacją rządzi Internet, o tyle ta druga opowieść toczy się od 1960 roku i zmierza do roku 2007. Książka zbudowana jest z krótkich opowiadań o ludziach i ciągłej opowieści o założycielu gazety i jego potomkach. Wszystko jest zgrabnie połączone i stanowi wnikliwe studium ludzkich biografii, na które składają się dramaty rodzinne, złamane serca, samotności, dziwactwa i inne przypadłości i przypadki. Każda z tych historii jest inna, ale składają się one na obraz grupy ludzi połączonych nie tylko wspólną pracą, ale przede wszystkim samotnością.
Podobały mi się stworzone przez Rachmana portrety bohaterów. Pokazuje on, że na to, jak funkcjonujemy w miejscu pracy mają wpływ nasze przeżycia prywatne i że nie da się tych dwóch sfer rozdzielić. Przekonał się o tym na przykład twórca nekrologów Arthur, znudzony i schematycznie podchodzący do swoich zadań, któremu przydarza się osobista tragedia, co sprawia, że zaczyna inaczej postrzegać kwestię śmierci. Albo redaktor naczelna Kathleen, która musi zmierzyć się ze zdradą najbliższego jej człowieka; czy dyrektor finansowa Abbey ponosząca konsekwencje swojej decyzji personalnej.
Najciekawszą postacią była, według mnie, wierna czytelniczka gazety Ornella. Jej dziwactwo związane z codzienną lekturą tego tytułu prasowego i nagła zmiana życiowa z tym związana były bardzo spektakularne.
Książka Toma Rachmana to okazja do zastanowienia się nad sobą i swoim stosunkiem do ludzi. Każdy z bohaterów uświadamia nam, jakie są konsekwencje naszej niefrasobliwości, zaniedbywania relacji z ludźmi, okrucieństwa czy po prostu niezwracania uwagi na potrzeby innych.

Debiut Toma Rachmana, mimo że nie tak dobry jak jego następna książka „Włoski nauczyciel, jest jednak kawałkiem świetnej prozy, której zasadniczą zaletą są nie tylko ciekawie zarysowane portrety pracowników pewnej międzynarodowej gazety, ale przede wszystkim logiczna i w pełni przemyślana konstrukcja.
Całość składa się z dwóch rodzajów tekstów- to opowieści o ludziach...

Zachęcony bardzo dobrym "Włoskim nauczycielem" tegoż autora, sięgnąłem po jego debiut. Nieco słabszy, ale mimo wszystko dobry, uwodzi i bawi szczegółem, anegdotą, splataniem się wątków. Historia pracowników międzynarodowej gazety na szczęście nie ma nic wspólnego z korporacyjnym kombatanctwem. Zaglądamy do kuchni i sypialń trybików maszyny, a każdy z nich ma swoją opowieść. Nieźle!

Zachęcony bardzo dobrym "Włoskim nauczycielem" tegoż autora, sięgnąłem po jego debiut. Nieco słabszy, ale mimo wszystko dobry, uwodzi i bawi szczegółem, anegdotą, splataniem się wątków. Historia pracowników międzynarodowej gazety na szczęście nie ma nic wspólnego z korporacyjnym kombatanctwem. Zaglądamy do kuchni i sypialń trybików maszyny, a każdy z nich ma swoją opowieść....

Czytałam tę książkę po raz drugi. Nie dlatego, że zachwyciła mnie aż tak bardzo by sięgać po nią ponownie.

Ciekawy pomysł na fabułę. Kilku pracowników gazety, ich życie, rozterki i problemy w pracy, ale i nie tylko. I to by było w zasadzie na tyle.

Książkę czyta się w miarę szybko, nawet przyjemnie, lecz nie jest to coś na tyle dobrego, ażeby zaskakiwać i mówić o tej książce w samych superlatywach.

Nie jest zła, ale i też nie wybitna - po prostu przeciętna.

Czytałam tę książkę po raz drugi. Nie dlatego, że zachwyciła mnie aż tak bardzo by sięgać po nią ponownie.

Ciekawy pomysł na fabułę. Kilku pracowników gazety, ich życie, rozterki i problemy w pracy, ale i nie tylko. I to by było w zasadzie na tyle.

Książkę czyta się w miarę szybko, nawet przyjemnie, lecz nie jest to coś na tyle dobrego, ażeby zaskakiwać i mówić o tej...

Książka jest ciekawą odskocznią od zwykle jednolitej fabuły większości powieści. Przedstawia kilka krótkich historii z życia pracowników pewnej gazety. Tytuł dobry- niedoskonali są bohaterowie książki, zresztą tak jak każdy z nas jest niedoskonały.
Czyta się szybko i przyjemnie, zakończenie ostatniej historii trochę psuje efekt całości.

Książka jest ciekawą odskocznią od zwykle jednolitej fabuły większości powieści. Przedstawia kilka krótkich historii z życia pracowników pewnej gazety. Tytuł dobry- niedoskonali są bohaterowie książki, zresztą tak jak każdy z nas jest niedoskonały.
Czyta się szybko i przyjemnie, zakończenie ostatniej historii trochę psuje efekt całości.

Gdyby nie zakończenie dałabym jedną gwiazdkę więcej. Nie było to istotne dla fabuły, ale na sam koniec mnie zniesmaczyło i przygnębiło. A książka mi się podobała. Ciekawe opowiadania, chociaż raczej pesymistyczne. Czyta się rzeczywiście szybko. Wstawki z historii gazety mnie trochę nudziły, ale na szczęście nie było ich wiele.
Książkę można przeczytać spokojnie w jeden weekend.

Gdyby nie zakończenie dałabym jedną gwiazdkę więcej. Nie było to istotne dla fabuły, ale na sam koniec mnie zniesmaczyło i przygnębiło. A książka mi się podobała. Ciekawe opowiadania, chociaż raczej pesymistyczne. Czyta się rzeczywiście szybko. Wstawki z historii gazety mnie trochę nudziły, ale na szczęście nie było ich wiele.
Książkę można przeczytać spokojnie w jeden...

Fabuła książki "Niedoskonali" wydaje się prosta: otóż autor przedstawia historię powstania pewnej gazety, jej rozwój oraz mechanizmy rządzące w światku dziennikarskim. Wydaje się jednak, że to tylko tło, aby przedstawić pogmatwane losy pracowników redakcji, ich zwyczajne-niezwyczajne dziwactwa, tragedie, trudne relacje międzyludzkie. Autor czyni to w sposób niebanalny-tworzy mozaikę pełnokrwistych osobowości, które żyją w świecie tworzonych przez siebie mitów, wspomnień, czasem iluzji, a nade wszystko są przerażająco samotni- tą samotnością najtrudniejszą do zniesienia-bo istniejącą wśród ludzi. Tom Rachman stworzył książkę niedoskonałą, ale to chyba właśnie największy jej atut-bywamy przecież-chorobliwie ambitni, przerażeni, brutalni, odrzuceni, niefrasobliwi wobec innych ludzi...Nie wiem, w czym tkwi urok tek książki, ale wiem jedno-zmusiła mnie do zadania sobie pytań, o których już dawno zapomniałam.

Fabuła książki "Niedoskonali" wydaje się prosta: otóż autor przedstawia historię powstania pewnej gazety, jej rozwój oraz mechanizmy rządzące w światku dziennikarskim. Wydaje się jednak, że to tylko tło, aby przedstawić pogmatwane losy pracowników redakcji, ich zwyczajne-niezwyczajne dziwactwa, tragedie, trudne relacje międzyludzkie. Autor czyni to w sposób...

"Niedoskonali" nie są książką doskonałą, ale bardzo blisko do tego :) Niektórzy piszą, że to zbiór opowiadań - dla mnie to nie tyle opowiadania, co opowieści, historie kolejnych osób, które pracują w jednej gazecie. Historie te przecinane są retrospekcjami z lat założenia gazety, które powoli gonią czasy współczesne. Gazeta powstała z powodu ludzkiej niedoskonałości i każdy z pracowników (a nawet czytelników) jest tą niedoskonałością dotknięty, każdy z nich znajduje się w momencie zwrotnym w swoim życiu. Postaci w książce płynnie łączą się ze sobą, pomimo osobnych rozdziałów tworzą zgrabną całość.
Kupiłam książkę ze względu na rekomendację Grishama umieszczoną na okładce, więc spodziewałam się czegoś bardziej W STYLU Grishama. Nie dostałam tego, ale dostałam za to fantastyczną książkę. Polecam.

"Niedoskonali" nie są książką doskonałą, ale bardzo blisko do tego :) Niektórzy piszą, że to zbiór opowiadań - dla mnie to nie tyle opowiadania, co opowieści, historie kolejnych osób, które pracują w jednej gazecie. Historie te przecinane są retrospekcjami z lat założenia gazety, które powoli gonią czasy współczesne. Gazeta powstała z powodu ludzkiej niedoskonałości i każdy...

Tom Rachman
„Niedoskonali”

Ilość stron: 309
To pierwsza książka tego autora jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Okładka również bardzo mi się podoba. Czytało się to dobrze i szybko. Są to opowiadania z punktu widzenia pracowników gazety. Każdy ma swoje spostrzeżenia w przedstawionym przez autora opowiadaniu. Jest ich 11. Mi podobały się wszystkie, ale mam sześć ulubionych.
Nie przepadam za bardzo za opowiadaniami, ale te są świetnie napisane. Potem w pewnym sensie się łączą. Tematyka tej książki to mój ulubiony wątek, ponieważ bardzo lubię pisać.

Tom Rachman
„Niedoskonali”

Ilość stron: 309
To pierwsza książka tego autora jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Okładka również bardzo mi się podoba. Czytało się to dobrze i szybko. Są to opowiadania z punktu widzenia pracowników gazety. Każdy ma swoje spostrzeżenia w przedstawionym przez autora opowiadaniu. Jest ich 11. Mi podobały się wszystkie,...

Tytuł adekwatny do treści. Książka pokazuje, że pozory mylą i każdy ma swoje problemy, którymi niekoniecznie chce dzielić się z całym światem. Każdy z nas jest NIEDOSKONAŁY.

Tytuł adekwatny do treści. Książka pokazuje, że pozory mylą i każdy ma swoje problemy, którymi niekoniecznie chce dzielić się z całym światem. Każdy z nas jest NIEDOSKONAŁY.

Bardzo ciekawa powieść. Aż się nie spodziewałam, że tak bardzo. Urzekła mnie. Ciekawy pomysł na fabułę, ciekawe połączenie, ciekawe style.

Bardzo ciekawa powieść. Aż się nie spodziewałam, że tak bardzo. Urzekła mnie. Ciekawy pomysł na fabułę, ciekawe połączenie, ciekawe style.