Tom Rachman

Długo się zbierałam do napisania tej opinii, bo za bardzo nie wiem, jak się za nią zabrać. Historia była ciekawa, ale nie zaskoczyła mnie za bardzo. Na pierwszej stronie Bear, wychodząc z wanny, podpiera się na głowie syna. Możliwe, że to nadinterpretacja z mojej strony, ale po przeczytaniu tego wstępu miałam pewność, jak się ułożą relacje tych dwóch bohaterów i jakoś książka nie była w stanie mnie zdziwić. Sami bohaterowie ciekawi, wielobarwni- jak na artystów przystało. Główny bohater dał się lubić w swojej nieporadności. Ujął mnie opis jego ostatnich dni, tak oszczędny, spokojny, prawdziwy.