Opis książki, jak wiele osób mogło zauważyć, jest dość schematyczny, ale naprawdę wiernie odzwierciedla treść, nic na siłę nie uładnia.
A więc mamy Frannie - całkiem fajna bohaterka, trudno powiedzieć żeby jakieś jej zachowanie irytowało, miło się o niej czytało. Gabe - białe blond coś z niebieskimi oczętami, daruję sobie jego opis, bo chłopak był po prostu nudny. I Luc - drugi obok Frannie narrator, całkiem intrygujący bohater, ale przede wszystkim wprowadzający nierzadko pojawiające się rozbrajająco śmieszne momenty :D
Początkowo typowy mający siebie za niewiadomo kogo przystojniak, któremu w sercu coś nagle pikło za sprawą pewnej dziewczyny, potem znów zmieniający się w knującego podstępne intrygi demona, potem pożałowania godny 7000 letni facet który nie potrafi opętać lecącej na niego 17 latki, potem znów zawzięty diabeł który chce dobrze wykonać swoją robotę, by następnie znów w sercu zaczęło coś pikać, coś co nie jest tylko zabłąkaną iskrą z płonącej siarki i węgla.
Luca z pewnością dużo osób polubi, ma fajne momenty, a gdy do tego dojdzie Frannie, można się nieźle ubawić, bo czasem lecą takie teksty że nie można się przestać śmiać. W końcu Frannie nie należy do smutnych biedactw które stoją w kąciku by nagle spadły na nią reflektory pałające z diabelskich oczów jakiegoś przystojniaka, o nie, to dziewczyna za którą już od dawna uganiają się różni chłopcy, która im czasem pozwala na więcej, a czasem musi wręcz uciekać przed ich nachalnością i/lub ironicznie się z nich naśmiewać i/lub stosować chwyty dżudo :P

Początkowo byłam książką bardzo pozytywnie zaskoczona z powodu właśnie takiego lekkiego, niewymuszonego humoru. Potem on trochę zbladł na rzecz dramatów i tragedii na poziomie światowym, jakie to przecież musi przeżywać każda bohaterka PR, ale wciąż było miło. Już mniej ciekawie, mniej oryginalnie, choć w sumie to dla kogoś może jeszcze lepiej... Dla mnie gorzej ale nie źle, czasami trochę zalatywało mi "Strąconymi", ale historia trzymała przy sobie do samego końca, wciąż wciągając.

Myślę, że jak ktoś lubi tego typu książki, to będzie zachwycony, jak kogoś już zaczynają nudzić, to sądzę, że przy tej, jednak miło spędzi czas. Ja nie żałuję, że sięgnęłam, nie ustawię jej na szczycie ulubionych, ale może czasem zahaczę o nią myślami, następną część też z chęcią przeczytam, bo jakiś potencjał w niej jest, pojawia się parę wątków, które są inne, książka nie trąci od razu banalnością i głupotą. Nic ambitnego, ale całkiem przyjemne i chwilami totalnie rozbrajające, więc w polecam :D

Opis książki, jak wiele osób mogło zauważyć, jest dość schematyczny, ale naprawdę wiernie odzwierciedla treść, nic na siłę nie uładnia.
A więc mamy Frannie - całkiem fajna bohaterka, trudno powiedzieć żeby jakieś jej zachowanie irytowało, miło się o niej czytało. Gabe - białe blond coś z niebieskimi oczętami, daruję sobie jego opis, bo chłopak był po prostu nudny. I Luc -...