"Opisana na tych stronach tragedia Salem rozwinęła się z paradoksu, w którego cieniu nadal żyjemy, i nic nie wskazuje, że kiedykolwiek potrafimy się z niego wyzwolić. Chodzi po prostu o to, że ze względu na zbożne, wręcz wzniosłe cele, ludność Salem zaakceptowała teokrację - kombinację władzy państwowej i religijnej.
Do zadań osób rządzących należało utrzymywanie jedności społeczeństwa i zapobieganie wszelkim działaniom destrukcyjnym ze strony nieprzyjaciół zarówno materialnych, jak i ideologicznych. Zasada ta powstała z konieczności i osiągnęła swój cel. Ale tak jak dwa obiekty nie mogą zajmować tej samej przestrzeni, podobnie każda organizacja opiera się na koncepcji wykluczenia i zakazu. Najwyraźniej w Nowej Anglii nastał czas, kiedy sankcje karne okazały się poważniejsze niż zagrożenia, przeciw którym je ustanowiono. Polowanie na czarownice było perwersyjną manifestacją paniki, która zapanowała wśród wszystkich klas, kiedy balans zaczął przechylać się na stronę większej indywidualnej wolności."

Polowanie na czarownice, które rozegrało się w Salem, to piękny przykład zbiorowej histerii, w której każdy przejaw zdrowego rozsądku traktowany był jako zamach na autorytet. Ten, kto wskazał że król jest nagi, a proces to farsa obłąkańców, lądował automatycznie na ławie oskarżonych jako wróg. I gdyby nie to, że niewinni ludzie stracili w tych "procesach" życie, można by je uznać za komedię.

Nie można też pominąć perfidnych osobników, którzy wykorzystywali nagonkę do własnych celów. Nie lubisz sąsiada? Mały donosik na pewno pomoże się z nim rozprawić! Masz chrapkę na męża koleżanki? Wbij sobie igłę w brzuch i biegnij do sądu ogłosić, że jest ona czarownicą i właśnie chciała cię zabić. Jak ją powieszą będziesz mogła wskoczyć do jego łóżka na jej miejsce.

"Czarownice z Salem" to dramat oparty na faktach, można jednak śmiało przenieść jego realia i do czasów nam współczesnych. Nie ma gwarancji, że makkartyzm i podobne twory nigdy się nie powtórzą. Wystarczy tylko, że znów ktoś zacznie siać panikę i tworzyć atmosferę podejrzeń, a opozycję będzie traktował tylko i wyłącznie jako wroga. Stąd już blisko do fanatyzmu, jedynych słusznych rozwiązań i decyzji, a ten kto nie jest z nami - jest przeciw nam. Obyśmy nigdy nie stali się świadkami podobnych scen.

"Opisana na tych stronach tragedia Salem rozwinęła się z paradoksu, w którego cieniu nadal żyjemy, i nic nie wskazuje, że kiedykolwiek potrafimy się z niego wyzwolić. Chodzi po prostu o to, że ze względu na zbożne, wręcz wzniosłe cele, ludność Salem zaakceptowała teokrację - kombinację władzy państwowej i religijnej.
Do zadań osób rządzących należało utrzymywanie jedności...