Książka prosta, ale bardzo intrygująca. Autorce udało się stworzyć gotycki klimat i wciągającą fabułę. Od pierwszych stron spodobało mi się praktycznie wszystko, począwszy od narracji, bohaterach, a na stylu kończąc. Niestety zakończenie nieco mnie zawiodło. Liczyłam na potężne tąpnięcie, biorąc pod uwagę to jak bardzo byłam zaangażowana w dotychczasowe zdarzenia. Autorka jednak wybrała najbezpieczniejszą opcję z możliwych i to zadecydowało o obniżeniu przeze mnie oceny o jedną gwiazdkę. Nie mniej uważam, że tytuł zasługuje na uwagę. Jeśli ktoś lubuje się w takich przyjemnych historiach z duchami w tle i nawiedzonymi domostwami to gorąco polecam. Może nie będzie to najbardziej niesamowita lektura w Waszym życiu, ale z pewnością dostarczy wiele frajdy z czytania.

Książka prosta, ale bardzo intrygująca. Autorce udało się stworzyć gotycki klimat i wciągającą fabułę. Od pierwszych stron spodobało mi się praktycznie wszystko, począwszy od narracji, bohaterach, a na stylu kończąc. Niestety zakończenie nieco mnie zawiodło. Liczyłam na potężne tąpnięcie, biorąc pod uwagę to jak bardzo byłam zaangażowana w dotychczasowe zdarzenia. Autorka...

Przepiękna sceneria, tajemniczy stary dworek oraz dziwne zdarzenia z przeszłości, które wpływają na teraźniejszość... Muszę przyznać, że tytułowe duchy napędziły mi stracha, co świadczy o dobrze skrojonej historii.

Przepiękna sceneria, tajemniczy stary dworek oraz dziwne zdarzenia z przeszłości, które wpływają na teraźniejszość... Muszę przyznać, że tytułowe duchy napędziły mi stracha, co świadczy o dobrze skrojonej historii.

Wzięłam książkę z racji zakwalifikowania jej pod Horror. Mimo to długo stała na półce, przez dość "romantyczną" okładkę i mało ujmujący blulb. W końcu po pół roku dałam jej szansę. Książka lekka, idealna na jesienny wieczór. Miła odskocznia od ciężkich krwawych horrorów.

Wzięłam książkę z racji zakwalifikowania jej pod Horror. Mimo to długo stała na półce, przez dość "romantyczną" okładkę i mało ujmujący blulb. W końcu po pół roku dałam jej szansę. Książka lekka, idealna na jesienny wieczór. Miła odskocznia od ciężkich krwawych horrorów.

Czy tylko ja miałam wrażenie, że czytam powieść w stylu young adult?

Czy tylko ja miałam wrażenie, że czytam powieść w stylu young adult?

Książka Duchy przeszłości Wendy Webb zwróciła moją uwagę za sprawą jej najnowszej powieści jaką postanowiono wydać u nas. Zastanawiałem się skąd znam autorkę i wtedy przypomniałem sobie o wcześniejszej jej powieści, która ukazała się spory czas temu. Sięgając po nią nie miałem pojęcia co dostanę, ale mimo tego i dzięki opisowi jaki dostałem liczyłem na dobrą powieść gotycką we współczesnych klimatach.
Hallie James dostaje telegram z poczty o pilnym przybyciu na wyspę po spadek pozostawiony przez dawno nie widzianą matkę. Okazuje się, ze wiele lat temu ojciec postanowił ułożyć sobie życie z dala od wyspy, aby chronić nastoletnią córkę. Teraz już dorosła postanawia dowiedzieć się prawdy o wydarzeniach z przeszłości i odwiedzić pozostawioną posiadłość przez matkę.

Książka zapowiadała się bardzo ciekawie, bo lubię powieści gotyckie nawet dziejące się w czasach współczesnych. Umieszczenie akcji w wiekowym wiktoriańskim domu z dala od wielkiego świata na małej wysepce Grand Manitou wydawało się świetną okazją do zbudowania atmosfery grozy. Można sobie wyobrazić stare domostwo pełne tajemniczych pokoi, ciemnych zakamarków z tragiczna historią sięgającą nawet ponad wiek temu. Autorka postanowiła właśnie w takim miejscu osadzić swoja opowieść, ale także dostajemy małą i zamkniętą społeczność, gdzie wydarzenia z przeszłości nadal są żywe. Bohaterka dowiaduje się o spadku i wyrusza, aby dowiedzieć się o swoim dzieciństwie, poznać losy nieżyjącej matki i odkryć swoje korzenie na małą wysepkę. Trafia przy tym na lokalna społeczność witającą przybyłą z rezerwą i niechęcią. Sam początek wciągnął mnie niesamowicie, bo zapowiadał się bardzo ciekawie. W przypadku późniejszych wydarzeń nie można odmówić mrocznego klimatu i pewnej atmosfery niepokoju towarzyszącej podczas czytania. Pojawienie się Irys tylko pogłębiło moją ciekawość w czasie poznawania tragicznych zdarzeń wielopokoleniowych losów rodziny bohaterki. Poznajemy wszystko w retrospekcjach, które wnoszą wiele do samej historii i czasami wzbudzają dreszczyk strachu. Bardzo podobało mi się poznawanie losów od najdawniejszych czasów zbudowania wiktoriańskiej posiadłości do naszych obecnych czasów. Obfitujących w wiele dramatycznych wydarzeń, tragedii i nieraz wspaniałych chwil. Nad tym wszystkim wisi jednak pojawiające się dziwne zdarzenia, poznajemy mroczne oblicze posiadłości i dostajemy motyw ingerencji jakiś sił nadprzyrodzonych.
Bohaterowie występujący w książce zostali zarysowani dobrze, chociaż najwięcej miejsca poświęciła autorka głównej bohaterce książki, która wypadła bardzo dobrze. Poznając z jej punktu widzenia historie i odkrywając razem z nią kolejne strzępy historii posiadłości jesteśmy wciągnięci w wir wydarzeń. Jako postać wypadła ciekawie, można było się ją zainteresować, polubić i poczuć nić sympatii. Drugą postacią jest adwokat Will, który pojawiają się częściej i zawsze jest skory do pomocy. Pozostali bohaterowie drugoplanowi i trzecioplanowi wypadają dobrze, ale zazwyczaj mają do odegrania jakąś rolę w opowieści lub pojawiają się na chwilę. Czasami brakowało mi lepszego nakreślenia niektórych osób występujących w książce, aby były ciekawsze. Jednak nie dostajemy papierowych postaci tylko dobrze lub nieźle zarysowanych. Relacje pomiędzy poszczególnymi bohaterami zostały świetnie przedstawione. Same dialogi nie kuleją i są dobre.

Książka Duchy przeszłości są połączeniem powieści gotyckiej z obyczajową, gdzie nie brakuje dramatycznych chwil, tragicznych momentów i wciągających sekretów z przeszłości. Odkrywanie poszczególnych ukrytych tajemnic i losów rodzinnych bohaterki wciągnęło mnie niesamowicie i chciałem dowiedzieć się co jest przyczyną dziwnych wydarzeń związanych z domem. Autorka nie tylko stworzyła i osadziła swoją akcje w starej wiktoriańskiej posiadłości pełnej tajemnic i strasznych zdarzeń jakie rozegrały się w niej. Dostałem również opowieść o duchach, niekiedy o upiorach i wiedźmie. W takich momentach robiło się strasznie i nie brakowało mrocznego klimatu. Za sprawą tempa akcji, które było niespieszne autorka budowała napięcie i atmosferę nawiedzonego przez duchy domostwa. Okolica również sprawiała ponure wrażenie. Opisy zimy, zmian pogody, deszczu wraz z połączeniem z niedaleko położonym klifem mającym niepokojącą historie tylko wywoływało dreszczyk strachu podczas czytania. Sama wyspa Grand Manitou sprawia wrażenie cofniętej w czasie. Nie ma tutaj samochodów, mała społeczność żyjąca na co dzień i płynący powoli czas dopełnia obrazu. Każdy z mieszkańców zna się z każdym, a wydarzenia z przeszłości nadal są w pamięci starszych mieszkańców wyspy. Dlatego bohaterka nie ma początkowo łatwego życia i próbuje na własną rękę poznać swoją przeszłość.

Książka Duchy przeszłości jest moim pierwszym spotkaniem z autorka, która napisała zgrabną powieść gotycką i obyczajową zarazem. Lubię niespiesznie poprowadzona akcje, gdzie najważniejsze jest budowanie klimatu, pojawienie się sekretów i duchów. Trzymające w napięciu i posiadające klimat grozy lub niesamowitości. Sama historia tutaj mnie wciągnęła i nie mogłem oderwać się. Może ma małe wady dotyczące właśnie lepszego nakreślenia niektórych postaci lub większej dawki grozy przy niektórych momentach, to jednak jestem zadowolony z lektury. Autorka miała świetny pomysł na książkę osadzoną na małej wysepce Grand Manitou, w małej społeczności, z tragicznymi wydarzeniami, wiktoriańskim domem i mroczną historią jaka jego otacza. Potrafiła z tego stworzyć ciekawą, wciągającą i nieraz straszną opowieść o duchach, ludzkich tragediach i skrywanych sekretach. Dlatego pomimo pewnych wad przeczytałem z przyjemnością i nieraz można było poczuć mroczny klimat jaki pojawia się podczas czytania. Nie uświadczymy tutaj makabry lub krwawych scen mogących szokować. Historia nastawiona jest na klimat i klasyczne podejście do opowieści o nawiedzonym domostwie wraz z przylegającą posiadłością. Nie nudziłem się w czasie czytania, zostałem wciągnięty w opowieść i nie brakowało atmosfery grozy, Przeczytałem szybko mimo niespiesznej akcji i miło spędziłem przy niej czas. Książka Duchy przeszłości jest dobrym wyborem jeśli ktoś lubi niespiesznie poprowadzone i trzymające w napięciu opowieści o duchach lub powieści gotyckie. Chętnie sięgnę po inne książki autorki jeżeli będę miał taką okazje. Ze swej strony polecam.

Książka Duchy przeszłości Wendy Webb zwróciła moją uwagę za sprawą jej najnowszej powieści jaką postanowiono wydać u nas. Zastanawiałem się skąd znam autorkę i wtedy przypomniałem sobie o wcześniejszej jej powieści, która ukazała się spory czas temu. Sięgając po nią nie miałem pojęcia co dostanę, ale mimo tego i dzięki opisowi jaki dostałem liczyłem na dobrą powieść gotycką...

Ech, szkoda tej ładnej okładki na tak umiarkowanie udaną powieść 🤷
Zapowiadało się dobrze: mała, odizolowana wyspa zamknięta społeczność, stara rezydencja na klifach, tajemniczy list 💌 i sekrety z przeszłości. Przepis na wciągającą, lekką lekturę na dwa przyjemne wieczory? Niby tak, a jednak tym razem nie do końca się udało.
Najlepiej autorce wyszło zarysowanie samej scenerii wydarzeń: wyspa jest urokliwa, burzliwe wody jeziora błyszczą w świetle jesiennego księżyca, las skrywa chatkę rzekomej czarownicy 🏚️ na pobliskim cmentarzu murszeją kamienne nagrobki, a wiktoriańskie wille skrywają tajemne przejścia. Za to duży plus, bez problemu można powędrować w wyobraźni na Grand Manitou. I niestety to by było na tyle, bo ani bohaterowie ani cała opowieść nie posiadają już takiego uroku.
Za dużo tutaj powieści obyczajowej, a za mało grozy i gotyckiego klimatu 👻 Czyta się to szybko i bez bólu zębów, ale jednak chciałoby się więcej, lepiej. Wraz z bohaterką było mi dane poznać tragiczną historię jej rodziny i odkryć familijne i miejscowe tajemnice. Cóż z tego, skoro nie wywołały żadnych głębszych uczuć i przeszły w zasadzie bez większego echa.
Teraz tak sobie myślę, że w zasadzie z tej opinii można wywnioskować, że książka jest zła. Nie jest zła, jest poprawna. Jako wakacyjne czytadło może się sprawdzić w miarę dobrze. Przyjmijmy, że to po prostu przyjemny średniaczek. Jeśli kiedyś natknęlibyście się na niego w bibliotece albo w markecie za 9,90 można brać 😁 W innym wypadku lepiej znaleźć coś ciekawszego.

Ech, szkoda tej ładnej okładki na tak umiarkowanie udaną powieść 🤷
Zapowiadało się dobrze: mała, odizolowana wyspa zamknięta społeczność, stara rezydencja na klifach, tajemniczy list 💌 i sekrety z przeszłości. Przepis na wciągającą, lekką lekturę na dwa przyjemne wieczory? Niby tak, a jednak tym razem nie do końca się udało.
Najlepiej autorce wyszło zarysowanie samej...

Mała, zamknięta społeczność, tajemnice z przeszłości, do tego wiktoriański dwór..- wszystko to sprawiło, że musiałam sięgnąć po "duchy przeszłości".

Nie mogę napisać, że rozczarowała mnie ta powieść, bo już sama okładka i opis sugerują, że będzie to lekka, niezobowiązująca lektura.

Drażnili mnie bohaterowie. Niemal każdy zachowywał się sztucznie. Informacje, które powinny być dla nich szokiem przyjmowali ze stoickim spokojem, a na te, które nie miały większego znaczenia reagowali przesadnym wzburzeniem.
Mimo wszystko ta opowieść miała w sobie coś co sprawiało, że chciałam czytać dalej.

"Duchy przeszłości" mnie nie przestraszyły. Może nieco młodsi czytelnicy poczują jakiś dreszczyk. Ja jestem już za stara na takie historie ;)

Książka spełniła swoje zadanie- miło spędziłam trochę wolnego czasu.

Mała, zamknięta społeczność, tajemnice z przeszłości, do tego wiktoriański dwór..- wszystko to sprawiło, że musiałam sięgnąć po "duchy przeszłości".

Nie mogę napisać, że rozczarowała mnie ta powieść, bo już sama okładka i opis sugerują, że będzie to lekka, niezobowiązująca lektura.

Drażnili mnie bohaterowie. Niemal każdy zachowywał się sztucznie. Informacje, które...

Jak można się czuć otrzymując list od kobiety, która podaje się za matkę oraz twierdzi, że uprowadzono cię i upozorowano twoją śmierć, gdy byłaś jeszcze dzieckiem? Jak to jest dowiedzieć się, że zmarły właśnie ojciec okłamywał cię całe życie, bo osoba, która cię urodziła żyła i mieszkała gdzieś w zapomnianym zakątku ziemi, a ty posiadasz inną tożsamość, niż zdawało ci się do tej pory?
Główna bohaterka książki pragnie w końcu odkryć prawdę o swojej rodzinie, dowiedzieć się kim była jej matka i dlaczego przez całe jej życie trzymana była w niewiedzy. Wyrusza więc do rodzinnej miejscowości i zamieszkuje w domu swojej matki. Niestety stare domy bardzo nie lubią wpuszczać w swoje mury obcych im osób
Chyba miał to być horror, autorka próbowała stworzyć mroczny klimat, ale mnie kompletnie nie przestraszył. Natomiast, przyznam, trochę zaciekawił. Odkrywanie tej rodzinnej historii, fajnie opowiedzianej, nierozwikłane morderstwo z mieszanką - może zbyt bogatą i ciut kiczowatą - paranormalnych atrakcji to w sumie dobrze spędzony czas.
To warta polecenia pozycja, gdy ktoś szuka coś lekkiego, czegoś co dobrze się czyta. To książka dla tych co lubią historie o duchach, bo w sumie na opowieści o duchach chyba nigdy nie jesteśmy za starzy.

Jak można się czuć otrzymując list od kobiety, która podaje się za matkę oraz twierdzi, że uprowadzono cię i upozorowano twoją śmierć, gdy byłaś jeszcze dzieckiem? Jak to jest dowiedzieć się, że zmarły właśnie ojciec okłamywał cię całe życie, bo osoba, która cię urodziła żyła i mieszkała gdzieś w zapomnianym zakątku ziemi, a ty posiadasz inną tożsamość, niż zdawało ci się...

Wciągająca, z elementami grozy, dreszczykiem. Rodzinna tajemnica, wyspa i dom nawiedzony przez duchy, przynaje że czytałam wieczorami i miałam ciarki na skórze.

Wciągająca, z elementami grozy, dreszczykiem. Rodzinna tajemnica, wyspa i dom nawiedzony przez duchy, przynaje że czytałam wieczorami i miałam ciarki na skórze.

Sięgając po tę książkę spodziewałem się strasznego horroru po którym nie będę mógł spać przez parę noc, ale pod tym względem zawiodłem się. Książka nie jest straszna, ale wciągnęła mnie. Czytało się ją bardzo przyjemnie i szybko a tajemnice związane z rodziną bohaterki nie pozwalały odłożyć jej na bok puki się nie przeczytało całej książki.

Sięgając po tę książkę spodziewałem się strasznego horroru po którym nie będę mógł spać przez parę noc, ale pod tym względem zawiodłem się. Książka nie jest straszna, ale wciągnęła mnie. Czytało się ją bardzo przyjemnie i szybko a tajemnice związane z rodziną bohaterki nie pozwalały odłożyć jej na bok puki się nie przeczytało całej książki.