Tak jak się spodziewałam, ta część jest o wiele lepsza od pierwszego tomu. Wreszcie mamy ciekawe fragmenty podróży w czasie. W 1. tomie było ich kilka, i nawet coś się w nich działo, jednak dopiero teraz wszystko zaczyna układać się w całość. Historia rozwija się interesująco i wciąga czytelnika w próby złożenia elementów układanki by odkryć, o co tak naprawdę chodzi w intrydze Saint-Germaina i jaką rolę odegra w tym Gwen (a koniec 1. tomu i początek 2. pozwalają sądzić, że najważniejszą).
Jeśli zaś chodzi o wątek romantyczny początkowo byłam bardzo rozczarowana. Przez pół książki romans jest bardzo infantylny i najchętniej wycięłabym ten wątek. Jednak z rozwojem wydarzeń sprawy przybierają ciekawszy obrót, aż do ostatniego rozdziału, w którym następuje wybuch o sile bomby atomowej (przynajmniej dla mnie ten fragment był wyjątkowo emocjonujący). Demoniczny hrabia sprytnie wmanipulował Gwen i Gideona w taką sytuację... Very clever, nie mogę się doczekać, żeby się dowiedzieć, jaki przyświecał mu cel, bo raczej nie chodziło mu o to, by napawać się złamanym sercem niewinnej dziewczyny (nawet jeśli w młodości był pożeraczem niewieścich serc). Jeśli ktoś lubi dramatyczne historie miłosne polecam uzbroić się w cierpliwość i doczekać do tej znaczącej sceny na końcu.
Z jakiegoś powodu od samego początku Gwen kojarzy mi się z Anią Shirley, a Gideon z Gilbertem, i to wcale nie ze względu na podobieństwo imion. Coś mi się zdaje, że gdyby wysłać bohaterów z Zielonego Wzgórza we współczesność, a potem kazać im podróżować w czasie, mogliby zachowywać się całkiem podobnie. Gideon przypomina Gilberta złośliwym zachowaniem na początku, a także... hm... kryjącym się pod tą fasadą sercem? Gwe kojarzy mi się z Anią, chociaż Ania miała bogatszą wyobraźnię i była inteligentniejsza. Gwen niestety nie grzeszy inteligencją (dlatego Lesley jest mózgiem ich śledztwa, haha :P). Wg mnie nawet średnio rozgarnięta osoba, posiadajaća umiejętność kontaktowania się ze zmarłymi usłyszawszy o magii kruka powinna w mig pojąć o co chodzi. Ale może jest to oczywiste tylko dlatego, że kruki od razu kojarzą mi się z "The Crow" z Brandonem Lee? Tak czy inaczej, jak Gwen może nie znać tego filmu? :P Przez jej ignorancję w zakresie wykminienia że 2+2 jest 4 momentami irytowała mnie ta postać. Ale nie zepsuło to przyjemności z lektury, znacznie ciekawszej niż 1. tom.

Tak jak się spodziewałam, ta część jest o wiele lepsza od pierwszego tomu. Wreszcie mamy ciekawe fragmenty podróży w czasie. W 1. tomie było ich kilka, i nawet coś się w nich działo, jednak dopiero teraz wszystko zaczyna układać się w całość. Historia rozwija się interesująco i wciąga czytelnika w próby złożenia elementów układanki by odkryć, o co tak naprawdę chodzi w...