Książka, która zebrała tyle dobrych recenzji, a ja nie mogłam przez nią przebrnąć. Męczyłam się i męczyłam, "Krawcowa" wciągnęła mnie dopiero w drugiej połowie, ale bliżej końca. Trudno mi zrozumieć w czym rzecz, bo lubię powieści historyczne, wydarzenia o jakich pisze Duenas są ciekawe, książka napisana jest potoczystym językiem, a losy głównej bohaterki są burzliwe. Jednak "Krawcowa z Madrytu" setnie mnie znudziła.
Sira, skromna i naiwna dziewczyna z Madrytu, wplątuje się w romans ze starszym od siebie mężczyzną. W przededniu wojny domowej wyjeżdża z nim do Maroka, gdzie kochanek ją porzuca, zostawiając bez niczego, a w dodatku z długami. Nie mogąc wrócić do Hiszpanii, Sira stopniowo odbudowuje swoje życie w Maroku, otwiera własną pracownię krawiecką oraz poznaje ustosunkowanych przyjaciół. Po wybuchu II wojny światowej zostaje zwerbowana do brytyjskiego wywiadu... Wszystko to jest materiał na bardzo dobrą, soczystą powieść: jest wojna, jest miłość (w tle), są wyższe sfery i polityka. "Krawcowa" jest napisana z rozmachem, wydaje się, że autorce bardzo łatwo przychodzi "strząsanie kolejnych zdań z pióra" – i to właśnie jest problem. Powieść liczy sobie 600 stron nie dlatego, że tak wiele się w niej dzieje, ale dlatego, że jej treść jest niemiłosiernie rozwleczona. Każde zdarzenie, spotkanie, rozmowa obudowane jest drobiazgowym opisem, a do tego okraszone wewnętrznym monologiem bohaterki, przeżywającej iście hamletowskie rozterki. Nawet sceny akcji gubią całe napięcie i dynamikę w zbędnych szczegółach.
Perypetie Siry pozostawiały mnie kompletnie obojętną. Ta dziewczyna jest zupełnie bezpłciowa, brak jej osobowości. Przez całą książkę opowiada nam o sobie i swoich rozterkach, a jedyne, co potrafię o niej powiedzieć to to, że jest zimna jak ryba (jak Angielka chciałoby się rzec, nie jak Hiszpanka) oraz że posłusznie wypełnia polecenia. Jej życie nie zmienia się za sprawą działań, które ona sama przedsięwzięła, ale za sprawą różnych ludzi, którzy popychają ją do działania, wbrew jej asekuranctwu. Ma to szczęście, że ciągle spotyka ludzi jej życzliwych, którzy jej pomagają i mówią jej, co ma robić, ale ona sama jest bezwolna, porywa ją wir historii oraz cudzych ambicji. Sira nie ma też poglądów politycznych – z jej rozważań wynika raczej, że uważa, że wojna jej nie dotyczy. To, że stanęła po „właściwej” stronie to kwestia przypadku, spotkania odpowiednich ludzi. Gdyby jej przyjaciółmi byli naziści, równie dobrze mogłaby współpracować z nimi.

Na domiar złego Duenas obszernie zajmuje się w Krawcowej z Madrytu polityką – obszerne fragmenty dotyczą wojny domowej w Hiszpanii i mają one bardziej charakter podręcznika historii, niż powieści.
Należy oddać Duenas znajomość faktów historycznych dotyczących rządów Franco i jego popleczników. Postacie ze świecznika, które spotykamy w powieści są postaciami autentycznymi. Autorka starała się też realistycznie oddać klimat tamtych lat i miejsc, w których przebywa bohaterka. Autorce wyraźnie jednak brakło umiejętności odróżnienia tego, co w treści istotne od tego, co zbędne.

Krawcowa z Madrytu to rozczarowanie. Zamiast dynamicznej powieści historycznej z wątkiem sensacyjnym (jaką chyba miała być) otrzymujemy rozwlekłe i momentami egzaltowane czytadło. Można przeczytać w długie zimowe wieczory.

Książka, która zebrała tyle dobrych recenzji, a ja nie mogłam przez nią przebrnąć. Męczyłam się i męczyłam, "Krawcowa" wciągnęła mnie dopiero w drugiej połowie, ale bliżej końca. Trudno mi zrozumieć w czym rzecz, bo lubię powieści historyczne, wydarzenia o jakich pisze Duenas są ciekawe, książka napisana jest potoczystym językiem, a losy głównej bohaterki są burzliwe....