w niezwykle ciekawy sposób opisane losy ludzi , którzy całkowicie przemeblowali swoje życie, ale znależli sens i nową drogę.
Po umiejętnościach i języku poznać reportera i dziennikarza, warto przeczytać

w niezwykle ciekawy sposób opisane losy ludzi , którzy całkowicie przemeblowali swoje życie, ale znależli sens i nową drogę.
Po umiejętnościach i języku poznać reportera i dziennikarza, warto przeczytać

Książka "Miastowi. Slow food i aronia losu" jest zbiorem 21 historii ludzi, którzy po wielu latach egzystencji w wielkim mieście, zdecydowali się na życie na wsi. Opowieść o odwadze, pracy i sile realizacji marzeń, o życiu z pasją i poszukiwaniu sensu.
Można nazwać ich różnie; niepoprawni optymiści czy marzyciele. Ich historie zapalają jednak światełko w ciemnym tunelu, szczególnie jeżeli wydaje nam się, że nasze istnienie jest bez sensu, a wszelkie fantazje i pragnienia nigdy się nie spełnią.
Autorka, żeby poznać odpowiedź na pytanie: jak się żyje "miastowym" na wsi - żeby dotrzeć do prawdy - przemierzyła po Polsce tysiące kilometrów. Ta książka inspiruje do wyborów: stylu życia i miejsca życia, do odważnych decyzji, do zmian. Każda z tych 21 opowieści jest ciekawa i każda czegoś uczy. Jedna trafiają bardziej do czytelnika inne mniej.
"Miastowi..." - to lektura, która może stać się inspiracją, popchnąć do działania. Opisane w niej historie uświadamiają, że łamanie schematów i dążenie do celu, połączone z dużą determinacją, mają szansę zakończyć się sukcesem i sprawić, że odnajdziemy swoje miejsce na ziemi.
Książkę czyta się jednym tchem. Bohaterowie odpowiadają szczerze i konkretnie, a wszystko to z pięknymi zdjęciami oraz opisami.
Serdecznie polecam, szczególnie tym z Was, którzy są na życiowym zakręcie, nie wierzą w swoje możliwości i boją się realizacji marzeń. Warto próbować. Zawsze może się udać.

Książka "Miastowi. Slow food i aronia losu" jest zbiorem 21 historii ludzi, którzy po wielu latach egzystencji w wielkim mieście, zdecydowali się na życie na wsi. Opowieść o odwadze, pracy i sile realizacji marzeń, o życiu z pasją i poszukiwaniu sensu.
Można nazwać ich różnie; niepoprawni optymiści czy marzyciele. Ich historie zapalają jednak światełko w ciemnym tunelu,...

Mini-reportaże o ludziach, którzy zapragnęli żyć na wsi i swoje marzenia zrealizowali.

Zaskakująco niewiele tu takiej banalnej mityzacji pt. "wieś spokojna i wesoła" - bohaterowie mówią też o trudnościach i kłopotach jakie stały im na drodze w realizacji planów. Dzięki temu opowieści brzmią wiarygodnie, jak historie z realnego życia, a nie z kolorowego czasopisma.
Podobało mi się też, że większość bohaterów nie tylko żyje na wsi, ale żyje wsią - zgodnie z jej rytmem i zasadami. I właśnie nie są "miastowi", tylko "wsiowi", bo to na prowincji odnaleźli swój sposób na szczęście.
Historie są inspirujące, a ich bohaterowie ciekawi. Dwa reportaże to przepiękne, chwytające za serce opowieści miłosne, których nie powstydziliby się filmowi scenarzyści!

Wady? Niekiedy styl językowy autorki. Poprawny, ale nie porywający. Mam też wrażenie, że od bohaterów dało się uzyskać jeszcze więcej treści i informacji, bo niejednokrotnie w mojej głowie pojawiały się pytania, na które nie otrzymywałam odpowiedzi. Ale domyślam się, że tu ograniczeniem była objętość książki.
No i wadą są ilustracje - małe, czarno-białe i tak nieczytelne, że w sumie mogłoby ich nie być. A gdyby były większe i kolorowe, to dodałyby dużo wartości.

Czy "Miastowych" polecam? Tak. Czyta się przyjemnie, a po przeczytaniu ma się poczucie, że każdy z nas może być człowiekiem spełnionym i szczęśliwym - zwłaszcza jeśli częściej będzie przebywał na łonie natury.

Mini-reportaże o ludziach, którzy zapragnęli żyć na wsi i swoje marzenia zrealizowali.

Zaskakująco niewiele tu takiej banalnej mityzacji pt. "wieś spokojna i wesoła" - bohaterowie mówią też o trudnościach i kłopotach jakie stały im na drodze w realizacji planów. Dzięki temu opowieści brzmią wiarygodnie, jak historie z realnego życia, a nie z kolorowego...

Bardzo fajna książka. Opowieść o ludziach, którzy nie boją się realizować marzeń.

Bardzo fajna książka. Opowieść o ludziach, którzy nie boją się realizować marzeń.

Po przeczytaniu tej książki chce się rzucić wszystko i jechać odwiedzić opisywane miejsca. Trzeba jednak pamiętać, że mieszkanie na krańcach świata nie jest dla każdego i wymaga samozaparcia oraz pomysłu na siebie. Sądzą jednak po historiach bohaterów warto poświęcić bezpieczne życie w mieście dla takich przygód i widoków :)

Po przeczytaniu tej książki chce się rzucić wszystko i jechać odwiedzić opisywane miejsca. Trzeba jednak pamiętać, że mieszkanie na krańcach świata nie jest dla każdego i wymaga samozaparcia oraz pomysłu na siebie. Sądzą jednak po historiach bohaterów warto poświęcić bezpieczne życie w mieście dla takich przygód i widoków :)

Optymistyczne w większości przesłanie - nigdy nie jest za późno na zmiany :-)!

Optymistyczne w większości przesłanie - nigdy nie jest za późno na zmiany :-)!

Książka stanowi wywiad z 21 parami, które z różnych względów wybrały życie na tzw. prowincji, tudzież odludziu. Podzielona na osobne dla każdej pary, niezbyt długie, ale bogate w treść historie, pozwala je sobie dozować w dowolnej dawce.
Minusem (przynajmniej dla mnie) jest potraktowana po macoszemu szata graficzna - chodzi głównie o zdjęcia - jest ich niewiele, są czarnobiałe, niektóre bardzo niewyraźne, więc czasem lepiej było wcale ich nie umieszczać. Być może to był celowy zabieg autorki, mający na celu zwrócenie uwagi czytelnika na treść, a nie sielskie obrazki, ale jednak chyba przyjemniej by się czytało, gdyby historie były ilustrowane.

Na pewno nie jest to pozycja dla każdego, ale powinna spodobać się tym osobom, które szukają czasem oddechu od wielkomiejskiego, zabieganego życia. Książka uświadamia, że to nie zawsze sielskie anielskie klimaty, ale przede wszystkim mnóstwo wyrzeczeń, wysiłku i trudności, o których nawet nie myślimy, mieszkając w wielkim mieście. Historie bohaterów udowadniają jednak, że taki sposób na życie, choć wymaga wiele odwagi i hartu ducha, sprawdza się i może przynieść wiele radości. Kto wie, może dla kogoś te opowieści staną się inspiracją do zmiany własnego przeznaczenia?....A nawet jeśli nie, książkę naprawdę przyjemnie się czyta, bo pozwala przenieść się w zupełnie inny świat, w którym podstawowe wartości i proste codzienne czynności urastają do rangi rzeczy niezwykłych. To taki trochę zapomniany świat odnaleziony na nowo w naszej współczesnej zdigitalizowanej codzienności.

Książka stanowi wywiad z 21 parami, które z różnych względów wybrały życie na tzw. prowincji, tudzież odludziu. Podzielona na osobne dla każdej pary, niezbyt długie, ale bogate w treść historie, pozwala je sobie dozować w dowolnej dawce.
Minusem (przynajmniej dla mnie) jest potraktowana po macoszemu szata graficzna - chodzi głównie o zdjęcia - jest ich niewiele, są...

Gdy mój entuzjazm życiowy podupada sięgam po ten zbiór historii ludzi którzy zrealizowali swoje, zwariowane niekiedy, plany.

Gdy mój entuzjazm życiowy podupada sięgam po ten zbiór historii ludzi którzy zrealizowali swoje, zwariowane niekiedy, plany.

Bardzo fajny pomysł na książkę, ale niektóre opowieści nie bardzo mi do niej pasują. I duży minus za blado szare zdjęcia. Chociaż...może to efekt zamierzony, bo nie mogłam odmówić sobie przyjemności obejrzenia bohaterów w necie :)

Bardzo fajny pomysł na książkę, ale niektóre opowieści nie bardzo mi do niej pasują. I duży minus za blado szare zdjęcia. Chociaż...może to efekt zamierzony, bo nie mogłam odmówić sobie przyjemności obejrzenia bohaterów w necie :)

Świetnie napisana książka, czyta sięją jedymtchem,

Świetnie napisana książka, czyta sięją jedymtchem,