Krótka, ale bardzo rzetelna, biografia jednego ze stronników Sulli, którzy odegrali swoją rolę w schyłkowym okresie republikańskiego Rzymu. Na kartach książki Lukullus jawi się jako postać bardzo ciekawa, łącząca zamiłowanie do greckiej kultury z przyzwoitymi talentami militarnymi, ujawnianymi podczas wojen z Mitrydatesem, a na gruncie polityki tych czasów pełnych postaci o wybujałych ambicjach, próbujących zmieniać losy imperium i zapisujących się na wieki na kartach historii, będący zgoła skromniejszym, nie mających tak niezaspokojonych apetytów na władzę.
Rzecz napisana bardzo sprawnie, solidnie poparta materiałem źródłowym, dobrze pozwalająca poszerzyć wiedzę o czasach tuż sprzed wielkiej kariery Juliusza Cezara. Dostajemy sporo ciekawostek o tym okresie, o postaciach lepiej i powszechniej znanych, z którymi ścieżki życia Lukullusa się krzyżowały.
Nawet jeśli to nie jest postać nad wyraz fascynująca to książka warta lektury, a dla zainteresowanych Rzymem i schyłkiem Republiki wręcz obowiązkowa.

Krótka, ale bardzo rzetelna, biografia jednego ze stronników Sulli, którzy odegrali swoją rolę w schyłkowym okresie republikańskiego Rzymu. Na kartach książki Lukullus jawi się jako postać bardzo ciekawa, łącząca zamiłowanie do greckiej kultury z przyzwoitymi talentami militarnymi, ujawnianymi podczas wojen z Mitrydatesem, a na gruncie polityki tych czasów pełnych postaci o...

Lukullus to jedna z tych postaci schyłku Republiki Rzymskiej, o której pamięć zachowała się w niewielkim stopniu. Uczty lukullusowe – czy coś poza tym? Arthur Keaveney ukazuje tymczasem zupełnie inne oblicze tego wodza i polityka. Podkreśla jego długą i pełną sukcesów służbę wojskową w Azji, aktywną działalność polityczną i bynajmniej nieprzesadną skłonność do luksusu. Odrzuca przekazany przez Plutarcha obraz pasywnego w latach 66-60 p.n.e. Lukullusa – jego zdaniem trwał on przy swojej linii politycznej, acz coraz bardziej odczuwał brak ludzi o podobnych ideałach. Autor nie ograniczył się tylko do biografii bohatera, ale przedstawił też dzieje jego rodziny oraz ówczesną sytuację w Rzymie. Szczególnie dobra jest analiza sytuacji politycznej, w której Keaveney przypatruje się różnorodnym przyczynom kryzysu Republiki. Dostrzega je w kilku nie zawsze wskazywanych punktach, np. w niejednorodności oligarchii sullańskiej, która nie była w stanie ani utrzymać konstytucji narzuconej przez Sullę, ani przeprowadzić radykalnych reform. Na tle tej warstwy Lukullus ukazuje się może nie jako wybitny mąż stanu, ale na pewno dobry wódz i miłośnik wysokiej kultury greckiej.

Tomasz Babnis

Lukullus to jedna z tych postaci schyłku Republiki Rzymskiej, o której pamięć zachowała się w niewielkim stopniu. Uczty lukullusowe – czy coś poza tym? Arthur Keaveney ukazuje tymczasem zupełnie inne oblicze tego wodza i polityka. Podkreśla jego długą i pełną sukcesów służbę wojskową w Azji, aktywną działalność polityczną i bynajmniej nieprzesadną skłonność do luksusu....