Początkowo książka mi się dłużyła. Zastanawiałam się także, dlaczego jest to "baśń dla dorosłych". Była to tylko opowieść, w której chłopiec musi radzić sobie ze śmiercią mamy i pojawieniem się nowych osób w jego rodzinie. Jednak wszystko się zmieniło kiedy główny bohater trafił do drugiej krainy. Akcja nabrała tempa a ja nie mogłam się oderwać od przygód Davida. Stało się także jasne, dlaczego tej książki nie powinny czytać dzieci. Nie chodzi tylko o dość makabryczne sceny, ale o to, że mały czytelnik po prostu nie zrozumie wszystkich odniesień, motywów znajdujących się w powieści.

Polecam sięgnięcie po tę pozycję wszystkim miłośnikom czytania, bo "historie pragną, by je czytano". W powieści znajdziemy momenty pełne wzruszeń, humoru, a także grozy. Fragment dotyczący Krasnoludków rozłożył mnie na łopatki. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz podczas czytania miałam dosłownie przyklejony uśmiech do twarzy. Towarzysze Krasnoludki, które są uciskane (głównie przez Śnieżkę) skradły moje serce. Po takim fragmencie spotykamy Łowczynię. Postać, która wzbudziła we mnie większy strach niż niedawno przeczytana powieść Kinga. Ostatnia sceny z jej udziałem spowodowała u mnie gęsią skórkę.

Jedynie zakończenie mnie nie do końca zadowoliło. Było takie trochę słodko-gorzkie (z przewagą tego drugiego). Tylko może takie właśnie jest życie. Mimo tego jest mi smutno. Przyzwyczajona do disnejowskich bajek czekałam chyba na jakiś super happy end.

Początkowo książka mi się dłużyła. Zastanawiałam się także, dlaczego jest to "baśń dla dorosłych". Była to tylko opowieść, w której chłopiec musi radzić sobie ze śmiercią mamy i pojawieniem się nowych osób w jego rodzinie. Jednak wszystko się zmieniło kiedy główny bohater trafił do drugiej krainy. Akcja nabrała tempa a ja nie mogłam się oderwać od przygód Davida. Stało się...