Autor na emeryturze, wdowiec i dziennikarz przechodzi na emeryturę. I okazuje się, że nie musi po opłaceniu czynszu biegać do sklepu z promocjami dla emerytów , by przeżyć do kolejnej wypłaty emerytury , bo jest Francuzem a nie Polakiem i nazywa się B. Olivier. Bywał na maratonach ma kondycję. Wiek po 60 -siątce. Bezpieczniej maszerować niż biec w morderczym biegu na 40km. Rusza na "pielgrzymkę" do Santiago de Compostela. W cudzysłowie, bo jest agnostykiem. Bodajże 3 miesięczna wędròwka upewnia go, że podoła wyprawie jedwabnym szlakiem również samotnie i na nogach. Ok. Ale w książce brak opisów wyprawy. Jest ona jakby reklamą 4 częściowej relacji z podróży, którą wydał po dokonaniu zamierzonej wyprawy. W końcowej części (1/3 ) głównie rozpisuje się na temat pozytywnych opinii pierwszego tomu z powyższego cyklu. Innymi słowy nie polecam. Sam pomysł wędrowania może zainspirować, ale jak dla polskiego emeryta do Częstochowy chyba przy naszych zasobach a tak nieco straszno.

Autor na emeryturze, wdowiec i dziennikarz przechodzi na emeryturę. I okazuje się, że nie musi po opłaceniu czynszu biegać do sklepu z promocjami dla emerytów , by przeżyć do kolejnej wypłaty emerytury , bo jest Francuzem a nie Polakiem i nazywa się B. Olivier. Bywał na maratonach ma kondycję. Wiek po 60 -siątce. Bezpieczniej maszerować niż biec w morderczym biegu na...

Im bardziej zbliżam się do emerytury, tym baczniej przyglądam się innym ludziom, którzy weszli w ten etap życia. Jak sobie radzą z nową rolą? Jest różnie. Jedni kurczowo trzymają się pracy, inni mają mnóstwo planów i pomysłów. Niektórzy popadają w przygnębienie, inni odżywają.
Autor opisał swój sposób na emeryturę, na to, żeby poradzić sobie z uczuciem "odstawki", samotnością, lękiem. Wybrał metodę starą jak świat - pielgrzymkę.
Nie jest to pielgrzymka w sensie religijnym, bliżej jej do próby sił, poznania granic swojego ciała, ale jest też drogą ku duchowej przemianie. Pielgrzymka, wędrówka, zawsze jest doświadczeniem zmieniającym człowieka. Kiedy autor sam na sobie przekonał się o tym, jak wiele jego marsz przez Azję zmienił w nim samym, zaproponował wędrowanie pewnej szczególnej grupie ludzi.
Można powiedzieć, że stał się emerytem aktywnym i mającym wiele do zaproponowania innym.
Kreatywnym - jak się określa takich ludzi, modnym obecnie słowem.
Interesująco jest poznać nietypowy pomysł na trzeci etap życia, nietuzinkowego człowieka, jego życiową filozofię i optymistyczne spojrzenie na życie.

Im bardziej zbliżam się do emerytury, tym baczniej przyglądam się innym ludziom, którzy weszli w ten etap życia. Jak sobie radzą z nową rolą? Jest różnie. Jedni kurczowo trzymają się pracy, inni mają mnóstwo planów i pomysłów. Niektórzy popadają w przygnębienie, inni odżywają.
Autor opisał swój sposób na emeryturę, na to, żeby poradzić sobie z uczuciem "odstawki",...

Bardzo pozytywna książka. O tym, że starość i emerytura to nie koniec życia, to nie czas, kiedy czekamy na śmierć, ale jest to czas,w którym możemy spełniać swoje marzenia. Lektura naładowana pasją, motywacją i optymizmem, którą powinni czytać wszyscy w każdym wieku. Nie jest to lektura najwyższych lotów, nie jest arcydziełem, ale niesie w sobie ważne wartości i zasługuje na uwagę. Może ktoś zmieni swoje podejście do życia dzięki niej, albo zamiast skwaszonej linii warg pojawi się uśmiech. To opowieść o tym, że warto spełniać swoje marzenia, nawet te najmniejsze.

Bardzo pozytywna książka. O tym, że starość i emerytura to nie koniec życia, to nie czas, kiedy czekamy na śmierć, ale jest to czas,w którym możemy spełniać swoje marzenia. Lektura naładowana pasją, motywacją i optymizmem, którą powinni czytać wszyscy w każdym wieku. Nie jest to lektura najwyższych lotów, nie jest arcydziełem, ale niesie w sobie ważne wartości i zasługuje...